H Μακρόνησος δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στο «Χάππυ Νταίη» του Παντελή Βούλγαρη.
Οπως κανείς δεν αναφέρεται στην Ελλάδα, τους κομμουνιστές, την εξορία, την ίδια τη βασίλισσα ή τον εμφύλιο που στην αυλαία της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν ακόμη νωπός - αν θεωρήσει κανείς απατηλά πως κατάφερε ποτέ να στενγώσει σαν πληγή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Ανώνυμο ξερονήσι μιας αλληγορικής πραγματικότητας που άλλοτε μοιάζει με νεο-ρεαλισμό και άλλοτε με ένα (αρχαίο) θέατρο του παραλόγου, η Μακρόνησος φιλοξενεί μια κοινωνία στα όρια της «αποκάλυψης», φτιαγμένη από σύμβολα, ήχους και εικόνες που αντανακλούν την ιστορική πραγματικότητα με ένα τρόπο σχεδόν στα όρια του ασυνείδητου, ένα άλλο ξερονήσι όπου εξορίζονται οι μνήμες όταν πια δεν αντέχεις άλλο να τις ανακυκλώνεις στο μυαλό σου.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα - 31 αξέχαστες καλοκαιρινές σκηνές του σινεμά
Η ζωή στο «Χάππυ Νταίη» είναι ταυτόχρονα ξέγνοιαστη και μια κόλαση, ένα καλοκαιρινό διάλειμμα και μια φυλακή, μια ειρωνία (σαν τον τίτλο του φιλμ) και μια αντίθεση που καίγεται κάτω από τον καυτό ήλιο (σε ένα επίτευγμα του Γιώργου Πανουσόπουλου) και όμως παραμένει γεμάτη ενέργεια (σαν ένα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου που υπογράφει το κλασικό soundtrack), ωθούμενη λες από μια ανώτερη δύναμη που λέγεται «εμπειρία», καθώς ο Βούλγαρης θυμάται όσα έζησε και τα αναπαριστά στο τελειώμα ακόμης μια σκοτεινής σελίδας της χώρας, μετατρέποντας τα σε ποίηση, όχι μόνο επειδή έτσι το υπαγορεύει το πρωτοτύπο υλικό (από το «Λοιμό» του Αντρέα Φραγκιά), αλλά και ο φόβος της λογοκρισίας.
Πετυχαίνοντας όμως κάτι περισσότερο με το αρχικό του σημείωμα «ο χώρος της ταινίας, ο χρόνος και τα πρόσωπα είναι φανταστικά»: να φτιάξει μια ταινία που θα μπορούσε να είχε γυριστεί και σήμερα, μιλώντας για κάθε εποχή μιας εμφύλιας διαμάχης που μοιάζει να ενυπάρχει ως κακό κάρμα στα σωθικά κάθε λαού και για μια «εξορία» από οτιδήποτε ανθρώπινο.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα - Ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι
Με φόντο ένα νησί τόσο κοντά στην Αττική που όλοι προσπερνάνε εδώ και χρόνια, με αποστροφή για τη μοίρα που του επιφύλαξε η ιστορική διαδρομή της Ελλάδας και με μια διάθεση να ξεχαστεί κάποτε, μόνο του εκεί στην πιο δυτική πλευρά των Κυκλάδων, τόσο ισχυρά αποτυπωμένο στη μνήμη ακόμη κι όταν δεν το αποκαλείς με το ονομά του.
«Χάππυ Νταίη» του Παντελή Βούλγαρη (1976) / Σενάριο: Παντελής Βούλγαρης / Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος / Πρωταγωνιστούν: Σταύρος Καλάρογλου, Στάθης Γιαλέλης, Ζωρζ Σαρρή, Γιώργος Μοσχίδης, Κωνσταντίνος Τζούμας, Δημήτρης Πουλικάκος, Νίκος Μπουσδούκος, Κώστας Φυσσούν
Διαβάστε ακόμη:
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #1 - Η Αντίπαρος στη «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #2 - Η Χίος στο «Δέντρο που Πληγώναμε» του Δήμου Αβδελιώδη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #3 - Η Υδρα στο «Κορίτσι με τα Μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #4 - Η Νίσυρος στη «Νοσταλγό» της Ελένης Αλεξανδράκη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #5 - Οι Σπέτσες στο «Τζένη Τζένη» του Ντίνου Δημόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #6 - Η Ανδρος στα «Κορίτσια στον Ηλιο» του Βασίλη Γεωργιάδη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #7 - Τα Χανιά στην «Ελεύθερη Κατάδυση» του Γιώργου Πανουσόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #8 - Ο Πόρος στο «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο» του Ορέστη Λάσκου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #9 - Η Κέρκυρα στο «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» του Αλέκου Σακελλάριου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #10 - Η Σαλαμίνα στους «Απόντες» του Νίκου Γραμματικού
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #11 - Η Ρόδος στο «Δόλωμα» του Αλέκου Σακελλάριου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #12 - Η Δονούσα στη «Δονούσα» της Αγγελικής Αντωνίου
