Η... επταετία των «Απόντων» ξεκινάει από το θρίαμβο της Εθνικής Ελλάδας Μπασκετ στο Eurobasket του 1987 και τελειώνει με την ήττα της Εθνικής Ελλάδας Ποδοσφαίρου στο Μουντιάλ το καλοκαίρι του 1994.
Ανάμεσα σε μια νίκη και μια ήττα, έξι φίλοι γίνονται τα σύμβολα μιας (Εθνικής) Ελλάδας που αλλάζει και σε αντίστροφη διαδρομή νίκης επιστρέφουν ξανά και ξανά στο μέρος όπου μεγάλωσαν για να δηλώσουν το παρών σε μια δεύτερη ενηλικίωση που τους βρήκε να λείπουν από το ίδιο τους το παρελθόν, τα όνειρα που έκαναν όλοι μαζί και μαζί απόντες των προσωπικών διαδρομών που ακολούθησε ο καθένας από αυτούς.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα - 31 αξέχαστες καλοκαιρινές σκηνές του σινεμά
Περισσότερο από μια ταινία για μια χώρα που εδώ και χρόνια στηρίζεται σε εφήμερες νίκες και γκρεμίζεται ξανά και ξανά πάνω σε προδιαγεγραμμένες ήττες, οι «Απόντες» είναι μια ταινία για το πέρασμα από το συλλογικό στο ατομικό, έτσι όπως το υπαγορεύει το πέρασμα του χρόνου, η απομάκρυνση από την εφηβεία, η πραγματική ζωή εκεί έξω - όταν δεν υπάρχει η ορμή μιας παρέας για να δίνει τον τόνο των μικρών και των μεγάλων επαναστάσεων και ο μόνος στον οποίο έχεις να κρατηθείς είναι ο εαυτός σου.
Ο Γραμματικός αφήνει την Ελλάδα στο φόντο και βάζει σε πρώτο πλάνο τις ανθρώπινες ιστορίες εξι αγοριών που μεγάλωσαν απότομα, χάνοντας νομοτελειακά την αθωότητά τους και πληρώνοντας το αντίτιμο του βολέματος, των λάθος επιλογών, της έλλειψης προσανατολισμού και ίσως το πιο σημαντικό: της αποκόλλησης από αυτό που ήταν και αυτό που ήθελαν να γίνουν. Με χιούμορ, αφοπλιστικό διάλογο και εικόνες που θυμίζουν σε όλους εκείνη ή την άλλη στιγμή που οι προσωπικές διαδρομές ξέφυγαν από τις ράγες και εκείνες τις μνήμες για όσα πέρασαν και χάθηκαν για πάντα.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα - Ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι
Εκεί, στο κέντρο του στρόβιλου μιας καθοριστικής αλλαγής, στο πέρασμα από το συντηρητισμό των 80s στο hardcore μηδενισμό των 90s, στην απαρχή μιας πτώσης που σήμερα μετράμε τα συντρίμμια της σε ακόμη περισσότερες «απούσες» ζωές στέκεται η Σαλαμίνα, η γεννέτειρα του Ευριπίδη, το ζωντανό θέρετρο με τα λιγότερα ναυτικά μίλια από την πρωτεύουσα. Ενα νησί από τη φύση του αρχαίο και μεταμοντέρνο μαζί, μια μελαγχολική πλωτή ιστορία, ξεχασμένη από το χρόνο και τους ανθρώπους της. Μια Σαλαμίνα που αντίθετα με τους ήρωές της, κρατάει καλά φυλαγμένα τα νιάτα και τα ονειρά τους, έτοιμη να τους τα προσφέρει ξανά στη μορφή ενός ηχηρού χειροκροτήματος για μια νίκη ή μιας κοσμικής απογοήτευσης για μια θεαματική ήττα.
«Απόντες» του Νίκου Γραμματικού (1996) / Σενάριο: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Νίκος Γραμματικός / Πρωταγωνιστούν: Νίκος Γεωργάκης, Γιώργος Ευγενικός, Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας, Κώστας Σταρίδας, Αιμίλιος Χειλάκης, Αντώνης Αντωνίου
Διαβάστε ακόμη:
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #1 - Η Αντίπαρος στη «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #2 - Η Χίος στο «Δέντρο που Πληγώναμε» του Δήμου Αβδελιώδη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #3 - Η Υδρα στο «Κορίτσι με τα Μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #4 - Η Νίσυρος στη «Νοσταλγό» της Ελένης Αλεξανδράκη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #5 - Οι Σπέτσες στο «Τζένη Τζένη» του Ντίνου Δημόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #6 - Η Ανδρος στα «Κορίτσια στον Ηλιο» του Βασίλη Γεωργιάδη
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #7 - Τα Χανιά στην «Ελεύθερη Κατάδυση» του Γιώργου Πανουσόπουλου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #8 - Ο Πόρος στο «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο» του Ορέστη Λάσκου
- Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #9 - Η Κέρκυρα στο «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» του Αλέκου Σακελλάριου
