Ενα αγόρι από την Ινδία, καθ οδόν προς τον Καναδά μαζί με την οικογένειά του και τα ζώα του ζωολογικού τους κήπου, ναυαγεί κι αναγκάζεται να περάσει 227 μέρες στην μέση του ωκεανού μόνος με έναν τίγρη. Πέρα από όλα τα συνηθισμένα τεχνικά ή καλλιτεχνικά προβλήματα που κάθε ταινία παρουσιάζει, αυτή εδώ είχε ένα ακόμη, μάλλον παράξενο, αλλά υψίστης σημασίας, το οποίο έπρεπε να λυθεί ικανοποιητικά προκειμένου να υπάρξει το φιλμ: «Δεν θέλαμε ο πρωταγωνιστής μας να φαγωθεί» λέει ο Μπιλ Γουεστενχόφερ, υπεύθυνος της ομάδας των ειδικών εφέ στην «Ζωή του Πι» κι ο άνθρωπος που είχε την τελική ευθύνη για την δουλειά εκατοντάδων τεχνικών και καλλιτεχνών στο στούντιο ειδικών εφέ Rhythm & Hues.
Διότι ακόμη κι αν μοιάζει δύσκολο να το πιστέψεις, ο Ρίτσαρντ Πάρκερ, ο τίγρης που μοιάζει απόλυτα αληθινός στην ταινία του Ανγκ Λι, πολύ απλά, δεν υπάρχει παρά μόνο σε ατελείωτες γραμμές κώδικά και ψηφιακών δεδομένων, που μεταμορφώνονται στην οθόνη, σε κάτι ικανό να σε συγκινήσει, να σε τρομάξει, να σε γοητεύσει, να σε ενθουσιάσει.
Ξεκινώντας από μέσα: ο σκελετός
Πως αρχίζεις λοιπόν να φτιάχνεις κάτι ψεύτικο που να μοιάζει τόσο αληθινό; Ο Γουέστενχόφερ ξεκίνησε από τέσσερις πραγματικές τίγρεις, που μαζί με τον εκπαιδευτή τους μεταφέρθηκαν στην Ταϊβάν όπου κι έγιναν τα περισσότερα γυρίσματα του φιλμ, προκειμένου να αποκτήσουν οι animators που θα δούλευαν πάνω στην δημιουργία του Ρίτσαρντ Πάρκερ, οπτικές αναφορές από τα αληθινά ζώα. «Μια τίγρη είναι ένα μια μεγάλη μάζα από μύες, με έναν χαλαρό σάκο από δέρμα που τους περιβάλει, σαν να έχεις ρίξει ένα ύφασμα πάνω τους» λέει. «Μελετήσαμε την παραμικρή, αδιόρατη κίνηση του σώματος τους, τις μετατοπίσεις στο δέρμα και τους μύες κάθε φορά που αλλάζει τη στάση του. Εχοντας καταγράψει όλες αυτές τις λεπτομέρειες, μπορούσαμε να ξέρουμε πως το δέρμα, το τρίχωμα, οι μύες του ζώου θα αντιδράσουν κάθε στιγμή».
Προσθέτοντας τους μύες
Η ομάδα των animators ξεκίνησε να χτίζει τον ψηφιακό τίγρη από μέσα προς τα έξω, μελετώντας την δομή του σώματος του ζώου σαν σε μάθημα ανατομίας. Ξεκίνησαν από τον σκελετό της, από τον τρόπο που τα οστά ορίζουν το σχήμα, τον όγκο της, έχτισαν ένα ψηφιακό αντίγραφό του και συνέχισαν προσθέτοντας την μυϊκή μάζα, το δέρμα και την γούνα του. Οταν το αποτέλεσμα έμοιαζε τέλειο, η δουλειά συνεχίστηκε για τρεις ακόμη εβδομάδες δίνοντας εξαντλητική σημασία σε τόσο μικρές λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το πως το φως αντανακλά στο τρίχωμα του ζώου, πως κατάπινε, πως οι πατούσες του άλλαζαν αδιόρατα σχήμα κάθε φορά που μετατόπιζε το βάρος του. «Κοιτάζοντας κάθε μια από αυτές τις λεπτομέρειες ξεχωριστά, μοιάζουν ασήμαντες, μικροσκοπικές. Συνδυάζοντάς τες όλες μαζί όμως, είναι ακριβώς αυτές οι λεπτομέρειες που κάνουν τον Ρίτσαρντ Πάρκερ να δείχνει ζωντανός» λέει ο Γουέστενχόφερ.
Ορίζοντας το σχήμα και τον όγκο
Σε μια διαδικασία έρευνας, χτισίματος της απαραίτητης τεχνολογίας, και της ολοκλήρωσης των ειδικών εφέ, που διήρκεσε έναν ολόκληρο χρόνο, χρειάστηκαν πέντε εβδομάδες δουλειάς με τις αληθινές τίγρεις προκειμένου η ομάδα των δημιουργών των ειδικών εφέ να καταγράψει όχι μόνο το απαραίτητο υλικό από τα «μοντέλα τους», αλλά και να γυρίσουν μερικά πλάνα με τις αληθινές τίγρεις σε μια ρέπλικα σωσίβιας λέμβου. 28 πλάνα από τις τίγρεις χρησιμοποιήθηκαν τελικά στο φιλμ 148 ακόμη, δημιουργήθηκαν ψηφιακά.
Προσθέτοντας δέρμα
«Χρησιμοποιήσαμε τις αληθινές τίγρεις σε σκηνές που ο Ρίτσαρντ Πάρκερ βρισκόταν μόνος του στο πλάνο και που δεν έπρεπε να κάνει κάτι συγκεκριμένο» λέει ο Γουέστενχόφερ. «Κουβεντιάσαμε πολύ για το αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τα πλανα από τις αληθινές τίγρεις αλλά αποφασίζοντας να το κάνουμε, τοποθετήσαμε αμέσως τον πήχη ψηλότερα από ποτέ. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα που να μην μοιάζει απολύτως αληθινό. Εσπρωξε όλη την ομάδα να καταφέρει κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν, να φτιάξει ένα ζώο τόσο ρεαλιστικό όσο κι ένα υπαρκτό».
Τελειοποιόντας το τρίχωμα
Κι εκτός απ όσα ήθελαν να πετύχουν στην δημιουργία του Ρίτσαρντ Πάρκερ, υπήρχε και κάτι που ήθελαν να αποφύγουν. Φτιάχνοντας ένα ζώο από το πουθενά, ειδικά όταν δουλεύεις με animators και καλλιτέχνες που πιθανότατα δεν το έχουν ξανακάνει, υπάρχει η τάση του ανθρωπομορφισμού, του να προβάλεις στο ζώο χαρακτηριστικά που δεν του ανήκουν. «Ηταν κάτι που θέλαμε να αποφύγουμε πάση θυσία, θέλαμε να κρατήσουμε το ζώο άγριο, έντονο και απόλυτα... ζωώδες».
Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα, όχι μόνο γιατί ο Ρίτσαρντ Πάρκερ αποτελεί την καρδιά της ταινίας κι έναν αληθινά σπουδαίο χαρακτήρα, αλλά γιατί από την πρώτη στιγμή κι όλας, ακόμη κι αν ξέρεις όλα όσα διαβάσατε πιο πάνω, ξεχνάς εντελώς ότι το ζώο στην οθόνη δεν υπάρχει, αφού στην διάρκεια της ταινίας, ο Ρίτσαρντ Πάρκερ είναι απόλυτα, υπέροχα, συναρπαστικά αληθινός.
Δείτε πιο κάτω ένα featurette για την δημιουργία του και διαβάστε την κριτική του Flix για την ταινία του Ανγκ Λι.
Tags: Life of Pi, η ζωή του πι
