Δουνκέρκη (Dunkirk) του Κρίστοφερ Νόλαν
Οταν μια ταινία καταφέρνει να μιλήσει για μια πραγματική ιστορική στιγμή με τη σιγουριά μιας προσωπικής (καλλιτεχνικής ή και ανθρώπινης) αγωνίας και ταυτόχρονα με τη συλλογική συνείδηση πως αυτή εδώ η αφήγηση δεν αφορά όσους αγωνίστηκαν, χάθηκαν και έμειναν για πάντα ήρωες στη Δουνκέρκη, αλλά κάθε πόλεμο που εκτυλίσσεται εντός και εκτός πολεμικής ζώνης, είναι μια ταινία που αξίζει να λέγεται σπουδαία. Οχι με ιστορικούς όρους. Αλλά με όρους σινεμά που μέσα από την αφαίρεση, το πείραμα, τη φιλοδοξία και το πάθος μπορεί να σε συγκινήσει βαθιά.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Power Points
Οι ήχοι που προηγούνται (και σε συναισθηματική ένταση) της εικόνας. Ολα τα ίχνη αγωνίας, τρόμου και απώλειας που διαγράφονται στα πρόσωπα των ηρώων του. Τα τρία επίπεδα (ξηρά, θάλασσα, αέρας) στα οποία κινείται η δράση. Η έλλειψη κεντρικών ηρώων και όμως η διαρκής εντύπωση πως έχεις ταυτιστεί από πολύ νωρίς με κάθε ανώνυμο στρατιώτη. Η μουσική του Χανς Τσίμερ. Η αίσθηση που από κάποιο σημείο και μετά είναι κυρίαρχη πως παρακολουθείς μια ταινία επιστημονικής φαντασίας για το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε.
Θα μείνει κλασικό:
Γιατί, στη σημαντικότερη ίσως στιγμή της φιλμογραφίας του, ο Κρίστοφερ Νόλαν συνδυάζει - επιτέλους - ιδανικά τις διαστάσεις ενός υπερφιλόδοξου οράματος με την ανθρώπινη διάσταση. Η «Δουνκέρκη» δεν γυρίστηκε για να δοξάσει μια νίκη (άλλωστε αφηγείται την ιστορία μιας ήττας) αλλά για να αναζητήσει τον άνθρωπο μέσα στην αγριότητα του πολέμου. Τον βρίσκει σε μικρούς ή μεγαλύτερους ήρωες, σε ανθρώπους που ακολουθούν το ένστικτο επιβίωσης, το καθήκον, ένα λόγο για να σώσουν και να σωθούν.
Η σκηνή που δε θα ξεχάσουμε:
O πρώτος βομβαρδισμός. Από τον τρόμο στο θάνατο και από εκεί ξανά πίσω στη ζωή. Εμπειρία.
Γράψαμε στο Flix
Η «Δουνκέρκη» έχει τον αέρα ενός σινεμά που είναι αυτοστιγμεί κλασικό μα και ταυτόχρονα απόλυτα σύγχρονο στον τρόπο που κοιτάζει την Ιστορία, την ιστορία του, τους χαρακτήρες και στο δρόμο που επιλέγει για να συνθέσει από τα υλικά του κάτι τόσο σπουδαίο. Μια ταινία που χτίζει πάνω σε μια ήττα έναν κινηματογραφικό θρίαμβο και που κατορθώνει να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που ορίζεις την ίδια την έννοια του ηρωισμού και της νίκης. Ακόμη και μπροστά στο πρόσωπο μιας αληθινής τραγωδίας.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για τη «Δουνκέρκη».
Και κάτι ακόμη
Ο Κρίστοφερ Νόλαν αποκάλυψε νωρίς - πριν την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες - τις ταινίες που τον ενέπνευσαν για την ατμόσφαιρα, την αισθητική και τη δομή της «Δουνκέρκης». Από το «Speed» του Γιαν Ντε Μποντ μέχρι τους «Δρόμους της Φωτιάς», την «Αυγή» του Μουρνάου και το «Alien» του Ρίντλεϊ Σκοτ ανακαλύψτε τις πολλές και διαφορετικές αναφορές του μέσα στην ταινία.
Το κινηματογραφικό top-ten του Flix
