Για 5.000 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει στη ζωή του Εξ Άϊ και των άλλων κατοίκων της φυλής του, στην έρημο Καλαχάρι. Μέχρι που, ξαφνικά, ένα άδειο μπουκάλι κόκα-κόλα πέφτει από τον ουρανό για να αναστατώσει τους κατοίκους που νομίζουν πως πρόκειται για ένα μαγικό δώρο από τους Θεούς! Όταν ο Εξ Άι ξεκινά να επιστρέψει το δώρο, συναντά ένα ρομαντικό μικροβιολόγο, έναν δάσκαλο και μια συμμορία τρομοκρατών, σε μια εξωφρενική πλοκή που θα μπορούσε να εξελιχτεί έτσι μόνο στον πολιτισμένο κόσμο...
Απρόσμενη επιτυχία όταν βγήκε στις αίθουσες το 1980, σε μια εποχή που η Νότια Αφρική ακουγόταν στον έξω κόσμο κυρίως για το απαρτχάιντ, το «Και οι θεοί Τρελάθηκαν» μεταμορφώθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ σε παγκόσμιο κινηματογραφικό φαινόμενο.
Σαράντα ένα χρόνια μετά (ναι τόσα έχουν περάσει από το 1980 αν δεν το είχατε σκεφτεί) η ταινία διατηρεί ένα σημαντικό κομμάτι από την γοητεία της, κυρίως γιατί το καλοπροαίρετο, ανοιχτόμυαλο χιούμορ της, το οικολογικό της μήνυμα και ο τρόπος που προσεγγίζει το χιούμορ και τους μηχανισμούς της κωμωδίας λειτουργούν ακόμη.
Μεταξύ μιας σλάπστικ κωμωδίας κι ενός καθημερινού σουρεαλισμού στο ύφος μιας ταινίας του Ζακ Τατί, το φιλμ του Τζέιμι Εϊς λειτουργεί καλύτερα στο κομμάτι που διαδραματίζεται στην έρημο Καλαχάρι και χάνει αρκετά από την αποτελεσματικότητά του όταν ο ήρωάς του βρίσκεται στον «μοντέρνο κόσμο».
Ακόμη κι έτσι παραμένει διασκεδαστικό και ευρηματικό στα τις περισσότερες φορές πετυχημένα γκαγκ του και σεβαστικό στην διαφορετική κουλτούρα των πρωταγωνιστών του ακόμη κι αν είναι ηθελημένα και ξεκάθαρα μη πολιτικό και σχεδόν αποκομμένο από το αληθινό πλαίσιο της πραγματικότητας της εποχής του.
