«Ο Ιρλανδός» (The Irishman) του Μάρτιν Σκορσέζε
Ο Μάρτιν Σκορσέζε μάς εξαπάτησε. Πιστέψαμε ότι επιστρέφει απλώς στο γκανγκστερικό είδος που γνωρίζει τόσο καλά. Φέρνει μαζί του παλιά και νέα «Καλά Παιδιά» και θα αφηγηθεί άλλη μία ιστορία «Κακόφημων Δρόμων». Θα μάς έφτανε αυτό. Θα ήταν σπουδαίο. Αλλά, ο Σκορσέζε μάς εξαπάτησε. Πατώντας πάνω στο βιβλίο του Τσαρλς Μπραντ («I Heard You Paint Houses» - ευφημισμός για τους εκτελεστές της μαφίας, καθώς το αίμα των θυμάτων τους έβαφε τους τοίχους) μάς παρέσυρε σε ένα επικό τρίωρο μαφιόζικο ντελίριο. Για να αφήσει την αποκάλυψη των προθέσεών του στο τελευταίο μισάωρο. Με την αλήθεια του να αντηχεί πιο εκκωφαντικά από πυροβολισμούς... in the still of the night. Μέσα στους ιδρυματοποιημένους, ψυχρούς διαδρόμους ενός γηροκομείου. Ησυχη σαν τον θάνατο. Γιατί αυτό έχει ανάγκη να κάνει σήμερα. Στα 77 του χρόνια, ο Σκορσέζε κοιτά το θάνατο στα μάτια. Ή, τουλάχιστον, τη συνειδητοποίηση ότι πλησιάζει - έτσι σαν ένα γνώριμο, υγρό μονοπλάνο που κανείς δεν μπορεί να σταματήσει. Ο Μάρτιν Σκορσέζε μάς εξαπάτησε. «Ο Ιρλανδός» του είναι μία θλιμμένη, σοφή ελεγεία της ανθρώπινης θνησιμότητας. Μία εξομολόγηση ενοχών, μία τελευταία ανάσα σπαραχτικής μεταμέλειας, μοναξιάς και ματαιότητας. Ο Σκορσέζε κοιτά πένθιμα τη φιλμογραφία του και το συνειδητοποιεί: την πιο σκοτεινή καρδιά δεν την έχει η μαφία, ο καπιταλισμός, η εξουσία. Αλλά ο χρόνος.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2019: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL!
Power Points
Tίποτα δε λείπει από τη σήμα-κατατεθέν κινηματογραφική γραφή του. Το στιβαρό voice over του ήρωα, οι απολαυστικές αναφορές στην ποπ κουλτούρα, η vintage αισθητική, το πορωτικό σάουντρακ, το κατάμαυρο χιούμορ που εναλλάσσεται με τα ξεσπάσματα βίας. Ο Σκορσέζε ενορχηστρώνει τα πάντα στην λεπτομέρεια και φέρνει το A game του σε ένα genre που γνωρίζει πολύ καλά: αριστοτεχνική, φιδίσια κίνηση της κάμερας, μελετημένη χωροταξία, η Θέλμα στο μοντάζ να ξέρει πώς να ανεβάσει την ένταση, ή πώς να την φριζάρει στις δεσποτικές φιγούρες των χαρακτήρων. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Οσο οι ηθοποιοί του. Ο (μέχρι στιγμής τόσο μα τόσο αδικημένος στα βραβεία) Ντε Νίρο παραδίδει μία άψογη, συγκινητική ερμηνεία, έτσι όπως ακροβατεί τον ήρωά του ανάμεσα στη σκληρότητα και την (προσωπική του) ηθική. Ο Πατσίνο παραδίδει την καλύτερη ερμηνεία των τελευταίων του 25+ χρόνων, όχι γιατί μιμείται τέλεια την ιστορική φιγούρα Τζίμι Χόφα, αλλά γιατί τον αποδομεί και τον ξαναφτιάχνει - τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος, ο φίλος. Ο Τζο Πέσι - ω, ο Τζο Πέσι. Αυτός είναι η αποκάλυψη. Αντίθετα από την φωνακλάδικη, βίαιη περσόνα των παλιότερων σκορσεζικών του ηρώων, εδώ είναι βουβός, θλιμμένος, ανατριχιαστικά ακίνητος. Στέκεται στα πλάνα απέναντι στην ένταση των άλλων, με μια μελαγχολική σοφία στα μάτια. Και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να κλέψει την παράσταση.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί κέρδισε όλα τα στοιχήματα. Της αναμέτρησης με το χρόνο, αλλά και με τον ίδιο τον φιλμικό χρόνο. Ναι, ο Σκορσέζε επέτρεψε στον «Ιρλανδό» να επεκταθεί στις απαγορευτικές στην εποχή μας τρεισήμισι ώρες. Θέλησε να κάνει μία βαθιά υπόκλιση στο κλασικό, παραδοσιακό, μεγάλο σινεμά - αυτό για το οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος με την κατακερματισμένη προσοχή δεν έχει υπομονή και αντοχές πια. Εκείνος το τόλμησε - μεγαλόπρεπα, επικά. Αλλά κι εκεί έφερε την ανατροπή. Γιατί στο τέλος, καμία σημασία δεν είναι το πολύωρο, φασαριόζικό του κομψοτέχνημα. Στο τέλος, αυτό που μένει είναι αυτό που έσκυψε και μάς ψιθύρισε.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Ενα απλό (;) τηλεφώνημα που αποκαλύπτει, για πρώτη φορά, ολόκληρο τον ήρωα. Ενα τηλεφώνημα που αποδεικνύει τι είναι ακόμα ικανός να κάνει ο Ντε Νίρο. Μόνο με το πρόσωπο. Μόνο με τα μάτια και τη φωνή και τις παύσεις και τις αμηχανίες. Ενα τηλεφώνημα, η στιγμή της χρονιάς. «Tι σόι άνθρωπος κάνει ένα τέτοιο τηλεφώνημα;»
Γράψαμε στο Flix
Εδώ, περισσότερο από όλες τις άλλες φορές, ο Σκορσέζε ενδιαφέρεται για τους (αντι)ήρωές του. Μπαίνει στην καρδιά των πραγματικών γεγονότων με λεπτομέρεια αλλά και ποιητική αδεία (άλλωστε και η αποκαλυπτική αφήγηση του Σίραν στο βιβλίο του Μπραντ έχει αμφισβητηθεί για το αν είναι βάσιμη ή το παραλλήρημα ενός γέροντα), όμως δεν στέκεται στην αλήθεια της ειδησιογραφίας, όσο στην κινηματογραφική αλήθεια. Αυτή που μπορεί να διαβαστεί ως μία παραβολή για την ανθρώπινη φύση και να αφορά κι εμάς – τον κάθε ένα προσωπικά- και τις μικρές ζωές μας που δε θα απασχολούσαν ποτέ την μεγάλη οθόνη. Ολοι θα πεθάνουμε – πλούσιοι και φτωχοί, επιτυχημένοι κι αποτυχημένοι, άσημοι και διάσημοι, αμαρτωλοί κι αθώοι. Ο Φρανκ επέζησε της βαρβαρότητας της δουλειάς του. Πιστός, ξηγημένος κι έξυπνος κέρδιζε τις ισορροπίες στα στημένα παιχνίδια και την εμπιστοσύνη των ισχυρών παικτών. Δεν έφαγε σφαίρα, δεν κάηκε ζωντανός, δεν “εξαφανίστηκε”. Να τος μπροστά μας, γέροντας, άρρωστος και μόνος. Ενας άνθρωπος μια ζωή παγερός, ψυχρός κι ανίκανος για συναισθήματα, να μην έχει που αλλού να κρυφτεί από τον θάνατο που πλησιάζει. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ
Και κάτι ακόμη
Το Flix είχε την τύχη να συναντήσει τους πρωταγωνιστές του «Ιρλανδού», Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο, σε μία αποκλειστική για την Ελλάδα συνέντευξη. Σοκ, δέος, βαθιά υπόκλιση.
Αλ Πατσίνο: Πάντα χρησιμοποιούσα μία αναλογία για να εξηγήσω πώς αισθάνομαι ως ηθοποιός: είναι σαν να είμαι ακροβάτης του τσίρκου. Ισορροπιστής σε τεντωμένο σχοινί. Και ξέρετε, ο Σκορσέζε δεν παρέχει δίχτυ ασφαλείας. Σε αφήνει να δοκιμάσεις ό,τι θέλεις, χωρίς χαλινάρι. Κι αυτό είναι υπέροχο και δημιουργικό. Αλλά και εντελώς τρομαχτικό. Εκτός κι αν έχεις τον Μπόμπι απέναντί σου. Ο Μπόμπι ήταν το δίχτυ μου. Ηταν και για εμάς πολύ συγκινητικό ότι τα καταφέραμε επιτέλους και παίξαμε σε μία τέτοια ταινία.
Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Με τον Αλ δεν νιώθεις ότι μοιράζεσαι τις σκηνές. Δεν αφαιρείται ο κινηματογραφικός σου χρόνος για να πάρει ως συμπρωταγωνιστής σου τον δικό του. Πολλαπλασιάζεται. Προσθέτει βάρος και ουσία σε ό,τι κάνεις κι εσύ.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ: Οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο μιλούν αποκλειστικά στο Flix: «Ο "Ιρλανδός" είναι μια ταινία με superheroes»
Το Top Ten του Flix με τις καλύτερες ταινίες του 2019:
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 10, «Eνας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» του Μπου Χο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 9, «Joker του Τοντ Φίλιπς»
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 8, «To Παιχνίδι με τη Φωτιά» του Λι Τσανγκ-ντογκ
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 7: «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 6: «Πόνος και Δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 5: «H Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου
- Flix Top Ten - 2019: Το νούμερο 4: «Το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται» της Σελίν Σιαμά
- Flix Top Ten - 2019: Το νούμερο 3: «Ιστορία Γάμου» του Νόα Μπόμπακ
- Flix Top Ten - 2019: Το νούμερο 2: «Παράσιτα» του του Μπονγκ Τζουν-χο
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2019: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL!
