Το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται της Σελίν Σιαμά
Σε μια εποχή όπου το τι ακριβώς σημαίνει «γυναικείο σινεμά» γίνεται αντικείμενο συζητήσεων, αναλύσεων αλλά και χλευασμού, η Σελίν Σιαμά παρουσιάζει μια ταινία γεμάτη δύναμη, μαχητικότητα και απόλυτη συναίσθηση της πραγματικότητας, όντας σύγχρονη αλλά και διαχρονική και με μια μόνιμη πίστη στην ισχύ την αφήγησής της. Το «Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται» δεν είναι απλά ένα φεμινιστικό μανιφέστο, ούτε μια ταινία με «πολεμική» ατζέντα αλλά η άκρως προσωπική ταινία μιας ταλαντούχας σκηνοθέτιδος, με δύο γνήσια δυναμικές ηρωίδες και ένα ειλικρινές, πανίσχυρο γυναικείο βλέμμα, άρτιο δείγμα ενός θαυμαστού σύγχρονου σινεμά που ο κόσμος έχει ουσιαστικά ανάγκη.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2019: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL!
Power Points
Η συναισθηματική ειλικρίνεια, η υποβόσκουσα ένταση, οι σιωπές και ο θόρυβος του ανέμου που υποκαθιστούν τις εσωτερικές κραυγές, τα έντονα βλέμματα, η αλήθεια που κραυγάζει χωρίς να εκτονώνεται, η σπίθα στο πρόσωπο και σε κάθε μέρος του σώματος, ο πίνακας στον οποίο ουσιαστικά μετουσιώνεται κάθε εξόχως μελετημένο κάδρο. Και φυσικά, πάνω από όλα, οι δύο αποστομωτικές κεντρικές ερμηνείες που, όπως και η αφήγηση, δεν καταφεύγουν ποτέ σε ευκολίες παρά βρίσκουν πάντα τον σωστό τρόπο για να διαλύσουν την καρδιά και τα συναισθήματα του θεατή.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί το «Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται» είναι γεμάτο εμβληματικά καδραρίσματα, ξεχειλίζει από ένταση ακόμα κι όταν κανείς δεν επιτρέπεται να εκδηλώσει το οτιδήποτε, ξεπερνά τις όποιες ταξικές διαφορές για να αποκαλύψει ότι ο πραγματικός καταπιεστής είναι τελικά άλλος και κορυφώνεται ίσως στο πιο εξοντωτικό, κινηματογραφικό two-punch που έχουμε δει τελευταία στο σινεμά, χωρίς κορώνες, εξάρσεις και θεατρινισμούς. Η οπτική της Σιαμά είναι συγκεντρωμένη, μαχητική, ψύχραιμη και γνωρίζοντας απόλυτα τι θέλει να πει και πώς να το πει, μιλώντας με την γλώσσα της εποχής της και αποδεικνύοντας με ένα φιλμ εποχής πόσο στην πραγματικότητα άχρονα είναι όλα όσα έχει να πει.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
H σκηνή στα «Κορίτσια» όπου η παρέα του τίτλου τραγουδά το «Diamonds» της Rihanna (πέρα από μία από τις καλύτερες σκηνές της δεκαετίας) είναι ενδεικτική του τρόπου που η Σιαμά χρησιμοποιεί την μουσική για να αυτοπροσδιορίσει τις ηρωίδες της, σε μια προσωπική επανάσταση που χρησιμοποιεί τους όρους της εποχής για να εκφράσει κάτι απόλυτα απελευθερωτικό και μεγαλειώδες. Το εκπληκτικό είναι ότι και στο «Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται», η ΣΙαμά καταφέρνει να κάνει με την σκηνή γύρω από την φωτιά ακριβώς το ίδιο σε μία αφήγηση σχεδόν χωρίς μουσική και χωρίς pop στοιχεία, όμως με μία σαφή ομοιότητα στον τρόπο που το γυναικείο φύλο - σε κάθε εποχή - έρχεται στην ανάγκη να ορίσει το ίδιο τι τελικά είναι ώστε να κερδίσει τη θέση του στην κοινωνία.
Γράψαμε στο Flix
«Η Σιαμά κατασκευάζει μία ταινία εποχής κρατώντας τις ισορροπίες του παλιομοδίτικου γαλλικού δράματος: ναι, σε στιγμές βερμπαλιστικό, φιλοσοφικό, ακαδημαϊκό. Οταν απομακρυνθείς λίγο και δεις τον καμβά ολόκληρο όμως, διαφαίνεται πόσο επίκαιρο, μοντέρνο και ουσιαστικό είναι το αφήγημά της. Οχι (μόνο) γιατί πρόκειται για μια αντισυμβατική λεσβιακή ιστορία. Αλλά γιατί με αφορμή έναν χωρίς μέλλον έρωτα, ξεδιπλώνεται όλο το φάσμα του γυναικείου ανεκπλήρωτου. Οι ιδέες της για να αποτυπώσει κάτι τέτοιο, στις μικρές και μεγάλες σκηνές είναι εξαιρετικές. Η Σιαμά φτιάχνει μία μητριαρχική κοινωνία (οι άντρες είναι απόντες), που ακόμα και το ταξικό φάσμα γεφυρώνεται από τη γυναικεία αλληλεγγύη. Δούλες και κυρές είναι υποτακτικές και το ξέρουν. Αλλά ταυτόχρονα το ότι το ξέρουν, τους δίνει μία αυτόφωτη δύναμη.»
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται».
Και κάτι ακόμη
«Ο στόχος μου ήταν η ανασύσταση της καρδιάς και της ψυχής αυτών των γυναικών, η ιδιωτική ζωή τους. Αυτό δεν μας έχει μεταδοθεί γιατί οι γυναίκες δεν έχουν μπορέσει ποτέ να μιλήσουν γι’ αυτήν κι έχει διαγραφεί από την ιστορία της τέχνης, ή και την ιστορία γενικώς. Αυτό ήταν πιο δύσκολο από την αναπαράσταση της εποχής. Η αίσθηση ότι παρότι ζεις σε μια εποχή που δεν σου επιτρέπει να έχεις αυτές τις επιθυμίες, εσύ συμβαίνει να τις έχεις. Αν και ζεις μέσα σ’ ένα πρωτόκολλο, όταν είσαι στο δωμάτιό σου δεν κάνεις την κυρία. Είναι μια ταινία που προσπαθεί ν' αποτυπώσει αυτή την ιδιωτικότητα.» Ή αλλιώς, η Σελίν Σιαμά εξηγεί πώς βρήκε τον τρόπο να ξεπεράσει τους περιορισμούς μιας ταινίας εποχής για να αφηγηθεί κάτι εγγενώς διαχρονικό και μοντέρνο.
Το Top Ten του Flix με τις καλύτερες ταινίες του 2019:
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 10, «Eνας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» του Μπου Χο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 9, «Joker του Τοντ Φίλιπς»
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 8, «To Παιχνίδι με τη Φωτιά» του Λι Τσανγκ-ντογκ
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 7: «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 6: «Πόνος και Δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 5: «H Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2019: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL!
