Από μια χρονιά που προσπάθησε ν' αποβάλλει από πάνω της την πανδημία κι όπου το σινεμά αναζήτησε τη νέα του θέση και ταυτότητα, το Flix επιλέγει 22 πρόσωπα, πράγματα, ιδέες και στιγμές που θα μας φτάσουν ως το 2023.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2022;
Είναι το «Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles» η καλύτερη ταινία όλων των εποχών;
Το Sight & Sound έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της μεγάλης του ψηφοφορίας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που διενεργείται κάθε δέκα χρόνια. Μετά από δεκαετίες επικράτησης των μεγάλων (ανδρών) κλασικών - από τον «Κλέφτη Ποδηλάτων» και τον «Πολίτη Κέιν» μέχρι τον «Δεσμώτη του Ιλίγγου», στο νούμερο 1 βρέθηκε φέτος η ταινία της Σαντάλ Ακερμάν, ένα πειραματικό - ή πιο σωστά «άναρχο» - φιλμ που υπήρξε έτσι κι αλλιώς επιδραστικό πολύ πριν μπει στο μάτι του κυκλώνα. Η ψηφοφορία πήρε διαστάσεις θέσφατου, οι πολέμιοι της τελικής απόφασης κατηγόρησαν τους ψηφοφόρους ότι ενέδωσαν στο politically correctness της εποχής παραμερίζοντας κλασικά αριστουργήματα για νεότερες ταινίες και κυρίως ταινίες από γυναίκες. Οι υπέρμαχοι είδαν τη νέα εποχή να αποτυπώνεται σε έτσι κι αλλιώς μια - έστω και μεγάλη σε μέγεθος συμμετεχόντων - ψηφοφορία, που πέτυχε το σκοπό της: να ανοίξει τη συζήτηση για το τι σημαίνει διαχρονικό, κλασικό, ιερή αγελάδα, ανδρικό ή γυναικείο σινεμά...
Είναι ο Τζόρνταν Πιλ ο νέος Σπίλμπεργκ;
Η απάντηση είναι όχι, αν και το όνομα του Στίβεν αναφέρθηκε περισσότερες φορές από αυτό του Πιλ σε όσα γράφτηκαν για το «Ούτε Καν» που ήταν όνομα και πράγμα, με διαφορά η πιο φιλόδοξη αλλά και χειρότερη ταινία του δημιουργού της, ενός μάλλον υπερεκτιμημένου δημιουργού που έρχεται με ιδέες, θράσος και following. Αρετές και ταλέντα που λειτούργησαν στο «Τρέξε!», ξεχείλωσαν στο «Us» και στο «Ούτε Καν» βρέθηκαν σε ένα στρόβιλο επι τούτου αινιγματικής φαντασμαγορίας και προφανούς ακτιβισμού που αφαίρεσαν από την ταινία οτιδήποτε (αν είχε ποτέ) ειλικρινές και πραγματικά συναρπαστικό. Αν χρειάζεσαι λυσάρι για να καταλάβεις μια ταινία, ενώ πριν δεν έχει υπάρξει και καθαρά απολαυστική, απέχεις πολύ όχι μόνο από τον Σπίλμπεργκ αλλά και από τους - περισσότερους μάλλον από όσους τόλμησαν να πουν ότι δεν τους άρεσε - υπέρμαχους του σινεμά σου, που σε ακολουθούν πιστά και είναι έτοιμοι να παλέψουν για σένα στις αρένες των κοινωνικών δικτύων ή και έξω από αυτά. Στο τέλος του χρόνου, το «Ούτε Καν» φτάνει μάλλον ισχνό από υστεροφημία στα «καλύτερα της χρονιάς», αλλά ήταν μια από τις ταινίες που σίγουρα συζητήθηκαν, ακόμη και για τους λάθους λόγους.
Να μπει ή να μην μπει η τηλεόραση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Για πρώτη φορά φέτος το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης οργάνωσε μια σειρά από συζητήσεις γύρω από την τηλεόραση στην Ελλάδα και διεθνώς σήμερα, με καλεσμένους από διεθνή δίκτυα και πλατφόρμες και εκπροσώπηση όλου του δυναμικού εντός συνόρων. Ετσι άνοιξε τη δίοδο ανάμεσα στο σινεμά και την τηλεόραση, δύο συγκοινωνούντα δοχία που επιτέλους μπορούν να εκμεταλλευτούν τις ίδιες ευκαιρίες και να επικοινωνούν μεταξύ τους με τον πιο δημιουργικό τρόπο και για τις δύο πλευρές. Δύο ήταν και οι πλευρές που συνασπίστηκαν γύρω από την πρωτοβουλία. Αυτοί που τη χαιρέτησαν, κατάλαβαν το όφελος του να βρίσκεται οτιδήποτε τηλεοπτικό αναπτυξιακό στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και όχι ξεκομμένο κάπου αλλού και αναμένουν τις επόμενες κινήσεις του Φεστιβάλ πάνω στο ίδιο θέμα. Και - φυσικά - αυτοί που θεώρησαν ντροπή να μιλάμε για τον Παπακαλιάτη εν μέσω ενός κινηματογραφικού Φεστιβάλ, θεωρώντας (!) την τηλεόραση εκτός κινηματογραφικού πλαισίου...
Το φιναλε του «Athena» ήταν ξέπλυμα της αστυνομίας;
Ακούστηκαν και χειρότερα από την παραπάνω πρόταση. Στο FB κυκλοφορούσε και καιρό ένα γράμμα από μια αγανακτισμένη θεατή με παραλήπτη τον Ρομέν Γαβράς. Εκεί που οι ακροδεξιοί κατηγορούσαν τον Γαβρά για ξεπούλημα της (ιερής!) λέξης «Αθήνα», ακραίες φωνές από την άλλη πλευρά δεν θέλησαν να δεχτούν τη μυθοπλασία του. Δεν μπορούμε να γράψουμε περισσότερα, γιατί τα spoilers παραμονεύουν. Εσύ πήρες θέση;
Γιατί δεν πάμε σινεμά;
Αυτό θα παραμείνει για καιρό το μεγάλο θέμα συζήτησης και (μεγάλης) διαφωνίας και της εποχής μας. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι «επίδοξοι αναλυτές» (βλ. όλοι μας) δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Εδώ υπάρχουν περισσότερες από δύο πλευρές. Είναι αυτοί που είναι πεπεισμένοι πως ο κόσμος δεν πάει σινεμά επειδή βλέπει σινεμά στις πλατφόρμες. Οι άλλοι που πιστεύουν ότι το εισιτήριο του σινεμά είναι ακριβό. Επίσης εκείνοι που είναι σίγουροι ότι φταίνε οι ταινίες που δεν είναι ωραίες. Μια κατηγορία... κατηγορεί τους αιθουσάρχες που δεν κάνουν γοητευτική την έξοδο στο σινεμά. Αλλη... κατηγορεί τους διανομείς που βγάζουν τις ταινίες όλοι μαζί χωρίς προώθηση, μέτρο ή λογική. Ισχύουν όλα ή τίποτα από αυτά; Οσο οι ερωτήσεις πληθαίνουν, ίσως κάπου κάπως κάποτε συναντηθούν όλοι στην ίδια λύση.
Η ανασκόπηση του 2022 από το Flix:
Οταν το σινεμά βγήκε... στο έξω διάστημα
Οταν οι γυναίκες του Ιράν εξεγέρθηκαν (για όσα το ιρανικό σινεμά έδειχνε για χρόνια)
Οι δύο ταινίες που έβαλαν φωτιά στα social media
Χαμογελάστε, είναι… φονικό!
Η ανατομία ενός χαστουκιού
Running up that Chart
Οπου θυμηθήκαμε ότι το δικαίωμα στην έκτρωση δεν είναι αυτονόητο
Το GPS του Evia Film Project
Εσείς θυμάστε ποια ταινία κέρδισε το Οσκαρ;
Οταν το (νεο)ελληνικό σινεμά βρήκε... τη μελωδία της ευτυχίας
«Η Γιορτή του Σινεμά» ήταν λόγος για να γιορτάσουμε!
Τα καλά, τα κακά και το... cliffhanger στο ελληνικό σινεμά
Κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν τον σταματά...
Στιγμές που η μεγάλη οθόνη ήταν έτοιμη για κάτι πιο pop!
Δείτε εδώ το countdown με τις 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς από το FLIX
