TV & STREAMING

Flix Top Ten TV 2015: To νούμερο 3

στα 10

Καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, το Flix ξεχωρίζει τις σειρές του 2015 μετρώντας αντίστροφα προς την καλύτερη.

Flix Top Ten TV 2015: To νούμερο 3

«BoJack Horseman» (2η σεζόν)

Νιώθω πως είμαστε σε μια αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα στιγμή στην ποπ κουλτούρα όταν οι καλύτερες εξερευνήσεις της κατάθλιψης στη μικρή οθόνη γίνονται από παλαβά καρτούν κι από ρομαντικές κομεντί. Γενικά ήταν μια σπουδαία χρονιά για την θλιμμένη τηλεόραση. To «You’re the Worst» στη μέση της σεζόν του έριξε την ηρωίδα του σε βαθιά κατάθλιψη και αναρωτήθηκε πώς αυτό συνδέεται (και πώς αντιμετωπίζεται) στο πλαίσιο αυτού του χαριτωμένου, απολαυστικού, δίχως όρια, δίχως κλισέ δεσμού της. Το «Rick and Morty» μίλησε για έναν αντιήρωα που έχει στα πόδια του όλο το σύμπαν και τις άπειρες δυνατότητές του κι όσο αυτό μεγαλώνει τόσο εκείνος γλιστρά προς την απόγνωσης. Αυτά είναι αληθινά πράγματα που συνέβησαν φέτος στις οθόνες μας. Η εποχής της Πάρα Πολλής Τηλεόρασης είναι αληθινά υπέροχη.

Αλλά πιστεύω τίποτα δεν έφτασε το καρτούν του Netflix, που στη 2η σεζόν του απογειώθηκε σε Σημαντική Τηλεόραση, όπως πολύ σωστά η Miss Hater του Jumping Fish προέβλεψε πως θα έγραφα. Η 1η σεζόν, για έναν παλιό σίτκομ αστέρα που επιστρέφει στο προσκήνιο πολύ μετά τη ‘90s δόξα του θέλοντας να γράψει την αυτοβιογραφία του, είναι ταυτόχρονα μια διειδυτική και ασταμάτητα εφευρετική σατιρική ματιά στον κόσμο του θεάματος α λα «Curb Your Enthusiasm» όπως και ένα μελαγχολικό πορτρέτο ανθρώπων που δεν μπορούν να ξεφύγουν από το παρελθόν κι από τις κάποτε μελλοντικές τους προσδοκίες. «Closure is a made up thing by Steven Spielberg to sell tickets», λέει σε μια αναλαμπή ο ΜπόΤζακ, σα να εκλιπαρει όλους (και τον ίδιο) να συνεχίσουν να κινούνται μπροστά.

Ο ΜπόΤζακ (Γουίλ Αρνέτ) είναι άλογο- η Νταϊάν (Άλισον Μπρι), που αναλαμβάνει να γράψει το βιβλίο του, είναι άνθρωπος- ο Τοντ (Άαρον Πολ), ο παρτάκιας που κάποτε πήγε σε ένα ξέφρενο πάρτι στην έπαυλη του ΜπόΤζακ κι από τότε δεν έφυγε ξανά, είναι επίσης άνθρωπος- η μάνατζερ, και πρώην του ΜπόΤζακ, Πρίνσες Κάρολυν (Έιμι Σεντάρις) είναι γάτα, και τα έχει με τρία παιδιά που προσποιούνται πως είναι ένας ενήλικας- ο Μίστερ Πίνατμπάτερ (Πολ Τόμπκινς), το αγόρι της Νταϊάν και επίσης παλιός σταρ της τηλεόρασης, είναι σκύλος. Όλα αυτά βγάζουν νόημα επειδή αυτός ο τρελός κόσμος δεν έχει κανόνες, όλοι απλώς συνυπάρχουν ως ζώα ή ως άνθρωποι ή ως ανθρωπόμορφα ζώα. Η σειρά βγάζει πολύ γέλιο από αυτά τα αστεία, όμως εν τέλει όλο αυτό λειτουργεί επειδή στο βάθος όλων αυτών των χαρακτήρων δεν έχει σημασία τι είναι, σημασία έχει μόνο το πόσο ζορίζονται. Όλοι άνθρωποι είμαστε, εξάλλου.

bo_mesa

Η 2η σεζόν, έχοντας πια προσπεράσει με υπέροχο, πικρά αληθινό τρόπο το will-they-won’t-they κομμάτι της 1ης, περνά πια σε άλλα επίπεδα. Ο ΜπόΤζακ πρωταγωνιστεί στην ταινία των ονείρων του, στην ταινία που μεγάλωσε έχοντας ως στόχο να παίξει, μια ταινία για αυτόν που πάντα ήταν ο ήρωάς του. Η Νταϊάν δοκιμάζει να κάνει κάτι Σημαντικό. Όλοι οι χαρακτήρες προχωρούν, αλλά έλκονται διαρκώς ξανά πίσω. Κεντρικό ρόλο στη σεζόν παίζει μια νέα ηρωίδα η οποία ξυπνά από ένα κώμα ύστερα από χρόνια και ως εκ τούτου αισθάνεται και ενεργεί σα να βρισκόταν ακόμα στα ‘90s, σε μια ιδανική ενσάρκωση μιας ομάδας χαρακτρήρων που νιώθουν τη δίνη του ασφαλούς εκείνου παρελθόντος να τους τραβά.

Το ότι το παλαβό αυτό καρτούν του Ράφαελ Μπομπ-Γουάκσμπεργκ καταφέρνει να βγάλει με συνέπεια, τόσο πολύ γέλιο μέσα από την ιστορία μιας διασημότητας που πάσχει από κατάθιψη είναι απίστευτο. Ο ΜπόΤζακ ουσιαστικά αρχίζει να αναρωτιέται αν μπορεί να αισθανθεί τελικά κάτι ή αν είναι καταδικασμένος να αναζητά τρόπους να διαλύσει τα πάντα και τους πάντες γύρω του, κι αυτό είναι το μοτίβο της σεζόν. Της οποίας τουλάχιστον τα μισά επεισόδια είναι διαφορετικής κάθε φορά υφής και δομής: Υπάρχει εκείνο το επεισόδιο που ακολουθεί τις διαφορετικές ιστορίες στα μεθεόρτια ενός αποτυχημένου πάρτι. Σε ένα άλλο, το αστειότερο πιθανώς της σεζόν, ο Τζέι Ντι Σάλιντζερ (ο γνωστός) δημιουργεί ένα ανόητο τηλεπαιχνίδι για τις διασημότητες του Χόλιγου. (Όχι Χόλιγουντ.) Ή εκείνη η κηδεία που μετατρέπεται σε κυνήγι θησαυρού. Και βέβαια υπάρχει και το εξαιρετικό ‘Μπιλ Κόσμπι’ επεισόδιο, που εξερευνά το πώς εμείς και τα μίντια μιλούν για τη διασημότητα και την ηθική.

Όμως:

bo_episode

Το καλύτερο επεισόδιο

«Escape from L.A.» (2x11)

Το επίπονο, αποκαρδιωτικό επεισόδιο που κλείνει μέσα του περισσότερο το ζουμί της σειράς, είναι το προτελευταίο της σεζόν, όπου ο ΜπόΤζακ τα παρατά όλα και φεύγει μακριά από το Λος Άντζελες, από τα πάντα. Υπό μία έννοια ταξιδεύει στο χρόνο, επισκέπτεται το μεγάλο What If της ζωής του. Είπαμε, στο παρελθόν τα πάντα είναι πιο ασφαλή.

Ή μήπως όχι; Εξάλλου, και τότε ακόμα, πάλι εμείς οι ίδιοι είμαστε. Πάλι με τον εαυτό μας θα πρέπει να τα βγάλουμε πέρα. Όχι με κάποιον άλλον. «Γίνεται ευκολότερο», λέει στον ΜπόΤζακ ένας άγνωστος στο τέλος της σεζόν. «Πρέπει να το κάνεις κάθε μέρα, αλλά γίνεται ευκολότερο».

«ΟΚ».

Απλά τέλειο.


Μια σκηνή

Υπάρχει πάντα το μεγαλείο της Character Actress Μάργκο Μάρτιντεϊλ να αποφυλακίζεται κρατώντας το Έμμυ της στο χέρι αλλά δε ξέρω πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτό εδώ το μικρό αριστούργημα με την κότα Μπέκα και τον κοτο-pun-tastic διάλογό της με τον αστυνόμο Μιάου Μιάου Φάζιφέις.

bo_kati

Και κάτι ακόμα

Χέι, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ έκανε ένα τρομερά αστείο cameo στη σειρά. Κατά τα άλλα η 3η σεζόν αναμένεται μες στο 2016, ως τότε μπορούμε να δούμε αυτήν 2-3 φορές ακόμα γιατί αυτός ο συνδυασμός πίκρας και γέλιου είναι απλά τόσο καλός για την ψυχή. ΜΠΕΚΑ!

Παλιότερα

  • Το περσινό 3: «Broad City»
  • Το προηγούμενα «BoJack Horseman»: -


Τηλεοπτική ανασκόπηση 2015:

Κάντε κλικ εδώ για όλα τα best of του 2015. Λίστες, στιγμές, αναμνήσεις, απροσδόκητα trivia, κι όλα όσα ήταν σινεμά (και τηλεόραση) τη χρονιά που τελειώνει...

Περισσότερη «καλή» τηλεόραση εδώ.