Το «Don’t Look Back» το ντοκιμαντέρ του που κατέγραφε την τουρνέ του Μπομπ Ντίλαν το 1966 στην Αγγλία, ξεκινούσε με την μυθική πλέον σκηνή στην οποία ένας νεαρός Ντίλαν κρατάει κάρτες με λέξεις από τους στίχους του τραγουδιού στη μέση ενός δρόμου ενώ στο βάθος ο Αλεν Γκίνσμπεργκ συζητά με κάποιον. Οι εικόνες αυτές, απόλυτα αναγνωρίσιμες και πολλές φορές «δανεισμένες» από άλλους από τότε, διαμόρφωσαν την πρώιμη γλώσσα των μουσικών κλιπ και έγιναν τόσο εμβληματικές όσο κι ο Ντίλαν.
Διαβάστε ακόμη: Like Dylan in the movies: 10+1 τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν σε σκηνές που αγαπήσαμε
Ο Ντ. Α. Πενεμπέικερ αγαπούσε την μουσική, τους μουσικούς και τα μουσικά ντοκιμαντέρ και γύρισε πολλά στην μακροχρόνια καριέρα του, από το εξίσου μυθικό «Monterey Pop», το «Ziggy Stardust and the Spiders From Mars» για τον Ντέιβιντ Μπόουι, το «101» για τους Depeche Mode, αλλά και το «Down From the Mountain» για τους μουσικούς που έγραψαν τραγουδια για το «Ω Αδελφέ Που Είσαι», των Τζόελ και Ιθαν Κοέν.
Η πρώτη του μικρού μήκους ταινία το μικρού μήκους «Daybreak Express» του 1953 ήταν ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθούσε ένα τρένο στις διαδρομές του στη Νέα Υόρκη υπό τους ήχους του ομότιτλου τραγουδιού του Ντιουκ Ελινγκτον. «Νιώθω ότι χρωστάω στον Ελίνγκτον και ενστικτωδώς σε όλους τους μουσικούς, γιατί μου δίδαξαν την τέχνη μου» θα έλεγε χρόνια μετά ο Πένενμπέικερ. «Η ίδια η φύση του σινεμά είναι η μουσικότητα γιατί χρησιμοποιεί τον χρόνο σαν βάση για την ενέργειά του. Πρέπει να πάει από το ένα μέρος στο άλλο, όταν οι φωτογραφίες και οι πίνακες είναι στατικοί. Με τις ταινίες φτιάχνεις κάτι που δεν θα είναι πλήρως κατανοητό παρά μόλις φτάσεις στο τέλος του».
Διαβάστε ακόμη: Τα 25 ντοκιμαντέρ που άλλαξαν τον κόσμο
Στα γυρίσματα του «Don’t Look Back»
Ομως Πένενμπέικερ δεν έκανε φυσικά μόνο μουσικά ντοκιμαντέρ. Το «The War Room» για την προεκλογική καμπάνια του Μπιλ Κλίντον συν-σκηνοθετημένο με τη γυναίκα του Κρις Χέγκεντους με την οποία υπέγραψε τις περισσότερες ταινίες του στο δεύτερο μισό της καριέρας του ήταν υποψήφιο για Οσκαρ, ενώ συνέχισε να κάνει μουσικά ντοκιμαντέρ αλλά και φιλμ για κάθε λογής θέμα που τον ενδιέφερε από τους σεφ ζαχαροπλαστικής έως τα δικαιώματα των ζώων.
To 2012 τα Οσκαρ των τίμησαν με ένα βραβείο για το συνολικό του έργο κι ο Μάικλ Μουρ που του το παρέδωσε είπε ανάμεσα σε άλλα ότι ο Ντ. Α. Πενεμπέικερ «εφηύρε τίποτα λιγότερο από το μοντέρνο ντοκιμαντέρ», κάτι που δεν είναι μακριά από την αλήθεια.
Με τη γυναίκα του Κρις Χέγκεντους
Δείτε εδώ το «Daybreak Express» από το 1953
Δείτε τον Ντ. Α. Πενεμπέικερ να παραλαμβάνει το τιμητικό Οσκαρ για την καριέρα του το 2012
Tags: RIP
