«Εδώ δεν Υπάρχει Ασυλο». Σκηνοθετεί ο Μιχάλης Καφαντάρης, γράφει ο Θανάσης Γιαννόπουλος, aka The Motorcycle Boy. Ενα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για την ανεξάρτητη punk, post punk, new wave μουσική σκηνή της Αθήνας στη δεκαετία του ’80. Μια ταινία που παίρνει χρόνια για να γίνει (δυο χρόνια χρειάστηκαν οι δημιουργοί μόνο για να έρθουν σε επαφή με τα συγκροτήματα που αποτελούν την ουσία της ταινίας, από τους Cpt Neφος και τους Χωρίς Περιδέραιο μέχρι την Αντα Λαμπάρα των Villa 24) και τώρα προσκαλεί, ακόμα προκαλώντας, το κοινό σ’ ένα πρωτοφανές πάρτι στο Gagarin 205, όλα τα έσοδα από το οποίο θα επενδυθούν στην ολοκλήρωση της ταινίας. Την Παρασκευή, 14 Μαρτίου, στο Gagarin θα ξαναζωντανέψει η σκληρή πλευρά του ’80. Για προετοιμασία (για τους νεώτερους) ή recap (για τους λίγο μεγαλύτερους), ο Θανάσης Γιαννόπουλος αφηγείται στο Flix την περιπέτεια της ταινίας – γιατί εδώ, υπάρχει άσυλο! Διαβάστε παρακάτω…
info
- Παρασκευή, 14 Μαρτίου | Gagarin 2015
- εισιτήριο: 10 ευρώ προπώληση, 12 ευρώ ταμείο
- θα παίξουν οι: Ανυπόφοροι | Αρνάκια | Cpt Neφος | Χωρίς Περιδέραιο | This Fluid | Louis, Kon, Spy Bokos, Pan Thistle | Κώστας Μάστορης - Στέλιος Μαστρόκαλος (Metro Decay) | Θοδωρής Βλαχάκης (Magic de Spell) | Βασίλης Σαλαπάτας (Not 2 without 3) | Αντα Λαμπάρα (Villa 21)
- θα προβληθούν αποσπάσματα της ταινίας
- Η συναυλία θα κινηματογραφηθεί για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ
- facebook.com/NoAsylumHere
Εδώ δεν υπάρχει Ασυλο - «8 φορές»
Υπάρχει λοιπόν αυτό το ντοκιμαντέρ που ξεκίνησε σαν τέτοιο αλλά εξελίσσεται σε κανονική ταινία. Και τα γυρίσματά του τραβάνε χρόνια κι εμείς μονίμως χωρίς εταιρεία παραγωγής, μονίμως στην πατέντα για να ξεπεράσουμε τις ελλείψεις – ωραία κατάσταση – αφού σκεφτόμαστε να γυρίσουμε και μια ταινία με τα γυρίσματα της ταινίας… Και υπάρχουν αυτοί οι φίλοι μας –από τα συγκροτήματα που κινηματογραφούμε στο ντοκυμαντέρ.
Ο Λούης κι ο Κώστας από τους Stress, ο Θοδωρής από τη Γενιά του Χάους –που μας προτείνουν «να γίνει μια συναυλία οικονομικής συμπαράστασης, μπας και ξεκολλήσετε κάπως».
Ο Δημήτρης από τα Αρνάκια που του ζητάω να παίξει στη συναυλία και μου απαντάει, «για χάρη σας θ΄ανέβουμε ξανά στη σκηνή μετά από 15 χρόνια».
Ο Ντρενογιάννης που τον αγγαρεύω να συντονίσει δυο συγκροτήματα και γελάει, «να δω τι άλλο θα με βάλεις να κάνω ρε παλιάνθρωπε!»
Ο Γιάννης από τους Ανυπόφορους που λέει «αν μας θέλετε –είμαστε μέσα» (αν θέλουμε τους Ανυπόφορους! τους θέλουμε Ανυπόφορα!)
Κι ο Ακης ο Μπογιατζής από τους Cpt Neφος και ο Νίκος ο Αγγελής από τους Χωρίς Περιδέραιο –μορφές, όχι αστεία! Θρύλοι! Απάντησαν το ίδιο ακριβώς στην ερώτηση αν θα παίξουν: «Βεβαίως». Απλά, λιτά –λες και το να ανέβουν δυο τόσο σημαντικά γκρουπ στη σκηνή μετά από 30 χρόνια είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο!
Η Αντα από τους Villa 21 που είναι μαζί μας από τα πρώτα γυρίσματα και φυσικά δεν γινόταν να μη συμμετέχει στη συναυλία.
Ο Κώστας ο Μάστορης από τους Metro Decay που τον ειδοποιώ, «στις 14 Μαρτίου έχεις live». Και ρωτάει: «πρέπει;» Κι όταν του λέω οτι επιβάλλεται αναλαμβάνει να στήσει 2 σχήματα με μουσικούς από Αθήνα, Λονδίνο και Κύθηρα. Σιγά το δύσκολο δηλαδή! Για τον Κώστα.
Ο Στέλιος ο Μαστρόκαλος από τους Metro Decay –μόνιμος πλέον κάτοικος Λονδίνου. «Θα παίξεις;» «Είμαι Λονδίνο». «Το ξέρω. Αλλά πρέπει να ανέβεις στη σκηνή μαζί με τον Κώστα. Το χρωστάτε». «Σε ποιον;» «Κουβέντα θ΄ανοίξουμε τώρα; Ξέρεις πόσο κοστίζουν τα υπεραστικά;» «Μα, στο facebook μιλάμε!» «Ε, γι΄αυτό σου λέω –έλα Αθήνα να τα πούμε σαν άνθρωποι!» Κι έρχεται. Από Λονδίνο. Σκοτωμένος –για δυο μέρες. Μια να προβάρει, την άλλη να παίξει.
Ο Θοδωρής από τους Magic de Spell που τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε: «γράφουμε δίσκο, δεν έχω χρόνο ούτε να πεθάνω, αλλά για πες μου τι σχεδιάζετε» κι όταν του είπα, απάντησε: «δεν υπάρχει περίπτωση να λείπει κανείς μας από αυτό!»
Κι ο Βασίλης με το Σπύρο από τους Not 2 without 3 που μπήκαν τελευταίοι (χρονικά και μόνο) στο line up –τελευταίοι αλλά γκαζωμένοι.
Νομίζω ότι οφείλω, πέρα από τα «ευχαριστώ», να πω δυο λόγια για αυτά τα συγκροτήματα –για να καταλάβεις πόσο μεγάλη τιμή είναι για μας η συμμετοχή τους στη συναυλία της ταινίας.
Πάμε λοιπόν για μερικές αποκαλυπτικές απαντήσεις σε απροκάλυπτες ερωτήσεις:
Γιατί αυτοί οι τύποι είναι Ανυπόφοροι;
Επειδή από το ’79 ξεκίνησαν να παίζουν το δικό τους πανκ –περισσότερο κοντά στους Stranglers παρά στους Pistols- με νεανικά δυναμικό στίχο και παρέμειναν πιστοί στις αρχές τους κινούμενοι σε διάφορα είδη της ανεξάρτητης (εναλλακτικής) μουσικής. Ο Στάθης Καλυβιώτης με την Κρίστυ Στασινοπούλου και τους Greekedelia, ο Γιάννης Χαραλαμπίδης με τους Split Image, o Γιώργος Γλυνέλης με τη μισή ανεξάρτητη σκηνή (Metro Decay, South of no North, Ex Humans) κι ο Γιώργος Δαμέλλος με τους Ex Humans –αναφέρω μόνο κάποιους ενδεικτικούς σταθμούς του καθενός γιατί αυτά τα παιδιά εκτός από Ανυπόφορα ήταν και Ανήσυχα!
Διηγείται ο Χαραλαμπίδης: «Ενα βράδυ, παίζαμε στη Μεσογείων κι όταν τελειώσαμε, ανακαλύπτουμε οτι έχουν απεργία και τα ταξί και τα λεωφορεία! Ο Γλυνέλης κοιτάζει τριγύρω, σταμπάρει ένα περιπολικό. Τους πλησιάζει, τους χτυπάει το παράθυρο και τους λέει ‘τι θα κάνω εγώ τώρα που δεν έχει με τι να πάω σπίτι μου; θα πρέπει να με πάτε εσείς!’ Και πριν του απαντήσουν, φορτώνει στο πορτ μπαγκάζ του περιπολικού το μπάσο του και τα πλήκτρα μου που τα κράταγε αυτός σπίτι του –πάει μετά και στρώνεται στο πίσω κάθισμα, με τις παραμάνες και τα κόκκινα μαλλιά –αναγκάστηκαν οι μπάτσοι και τον πήγαν σπίτι του στα Πατήσια!»Ανυπόφοροι…
Μα, Αρνάκια; Είναι όνομα αυτό;
«Θα έρθει η μέρα που τ΄αρνάκια θα γίνουν λύκοι», λέει ο Δημήτρης Παπαθεοφίλου όταν του κάνω αυτή την ερώτηση. Και χαμογελάει σαρδόνια… Ο Δημήτρης Παπαθεοφίλου και ο Χάρης Παπασιδέρης είναι πολύ ωραίοι τύποι. Την πρώτη φορά που βρεθήκαμε σε μια καφετέρια της πλατείας Μαβίλη ανακάλυψα οτι οι γυναίκες του διπλανού τραπεζιού χαλβάδιαζαν το δικό μου τραπέζι. Επειδή κάτι τέτοιο έχει να μου συμβεί από το ’89 –τείνω να το αποδώσω εξ ολοκλήρου στο Χάρη και τον Δημήτρη. «Μας είχε στείλει κάποτε, κάτι ερωτήσεις ένα παιδί από κάποιο site», διηγείται ο Δημήτρης. «Ξεκινήσαμε να απαντάμε με τον Χάρη και κάπου στη μέση φρενάραμε. Είπαμε οτι δεν είναι πράγματα αυτά να τα λέμε για τους εαυτούς μας –ντραπήκαμε κάπως. Κι έτσι δεν στείλαμε ποτέ απαντήσεις –θα νομίζει το παιδί οτι το σνομπάρουμε!» Αυτά είναι τα Αρνάκια. Μια μουσική καταιγίδα με στίχους άκρως μαχητικούς και ασυμβίβαστα ευαίσθητους, θα ανέβουν στη σκηνή μαζί με τον αρχικό τους κιθαρίστα, τον Φίλιππο Παππά και με τον Θεοδόση Τσατσαρώνη στα τύμπανα.
Εχει δει κανένας τούς Χωρίς Περιδέραιο;
Τα τελευταία 30 χρόνια –όχι. Και πριν 30 χρόνια, λίγοι ήταν οι τυχεροί. «Μοναξιά, πολλή μοναξιά εκείνη η εποχή», είπε ο Νίκος Αγγελής την πρώτη φορά που μιλήσαμε γι΄αυτά. Υπήρξαν το μοναδικό ελληνικό σχήμα τού οποίου πρώτα αγόρασα τον δίσκο και μετά πήγα σε συναυλία –για την ακρίβεια, όταν άκουσα το δίσκο άρχισα να τους ψάχνω μανιωδώς. Η μινιμαλιστική ηλεκτρονική μουσική που έφτιαχναν σε συνδυασμό με εκείνους τους υπερρεαλιστικούς στίχους που εκτόξευε απειλητικά ο Νίκος Αγγελής ήταν υλικό για θρύλους. «Κάποτε γράψαμε το υλικό μας και είπαμε να το πάμε σε καμιά μεγάλη δισκογραφική μπας και γίνει τίποτα. Ετυχε να πέσουμε σε έναν διάσημο μουσικοσυνθέτη, τον οποίο εγώ άκουγα φανατικά όταν ήμουν πιτσιρικάς. Ακουσε το ντέμο μας και είπε: ‘Καλά όλα αυτά, αλλά δεν νομίζω οτι μπορούν να φτάσουν στον περιπτερά της γειτονίας σας’. Του απάντησα: ‘Μα από τον περιπτερά της γειτονιάς μας προσπαθούμε να ξεφύγουμε!’ Δεν ξαναπροσπαθήσαμε σε μεγάλη εταιρεία», λέει ο Νίκος Αγγελής. Καλύτερα –λέω εγώ. Γιατί όταν θα ανέβει στη σκηνή μαζί με τον Παντελή Πετρονικολό, τον Γιάννη Ντρενογιάννη και τον Τάκη Γιαννούτσο θα του δείξουμε, εμείς οι από κάτω, οτι η πορεία του δεν είναι τόσο μοναχική όσο πίστευε…
Τι σχέση έχει η αιθαλομίχλη με τους Cpt. Neφος;
Αν αιθαλομίχλη είναι αυτό που παράγεται όταν καίγεται το πελεκούδι, το συγκρότημα του Ακη Μπογιατζή είναι ικανό να επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με τα πρώτα κιόλας ριφ του Cadillac Dreams (κι αν παίξουν και την διασκευή τους στο Guns of Brixton καλέστε άμεσα την πυροσβεστική!) Συγκρότημα –σήμα κατατεθέν του ιστορικού κλαμπ Πήγασος, συγκρότημα –σημείο αναφοράς για το new wave της Αθήνας και μόνο η καταγραφή της μουσικής πορείας των μελών του αρκεί για να εντυπωσιάσει. Εχουμε και λέμε: Ακης Μπογιατζής (Libido Blume, Sigmatropic), Ιάκωβος Μανής (Low Noise, Sigmatropic), Γιάννης Τρυφερούλης (Μεταφορείς, Dr Atomik, Sigmatropic) και Γιάννης Ντρενογιάννης (Antitroppau Council, Χωρίς Περιδέραιο, Yeah!)
Not 2 without 3;
Αυτό τώρα κάτι σημαίνει, αλλά τα αγγλικά μου δεν είναι τόσο καλά όσο του Βασίλη Σαλαπάτα και του Σπύρου Αναγνώστου, άρα, το καταγράφω ως απορία. «Οταν ήμουν πιτσιρικάς, έμενε δίπλα μου ένας τύπος, λίγο μεγαλύτερός μου, που ντυνόταν περίεργα –με παραμάνες, σκισμένα τζιν και τέτοια. Ακουγα τη μουσική που έβαζε από τη μεσοτοιχία που μας χώριζε –βλέπεις, είχε ένα θείο ναυτικό και του παράγγελνε δίσκους απ΄έξω. Ετσι έμαθα τα συγκροτήματα του πανκ και του νιού γουέιβ», μου έχει πει ο Βασίλης. Και τα μάθανε πολύ καλά –όποιος τους θυμάται από τον Πήγασο ή από τη συλλογή Outsiders το γνωρίζει. Εξίσου λυρικοί με τους Echo and the Bunnymen αλλά με μεγαλύτερη μουσική γκάμα από τους Λονδρέζους, είχαν στα σκαριά έναν ολόκληρο δίσκο εκεί πίσω στη δεκαετία του ’80, που ποτέ δεν τον κυκλοφόρησαν. «Ημασταν στο στούντιο και ηχογραφούσαμε. Πάμε μετά ν΄ακούσουμε το αποτέλεσμα και ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό που θέλαμε! Το λέμε στον ηχολήπτη και μας απαντάει: ‘μην το ακούτε έτσι –βγείτε έξω, στο διάδρομο και θα το ξαναβάλω να το ακούσετε’. Τρελαθήκαμε! ‘Γιατί;’ τον ρωτάμε. ‘Επειδή έτσι θα ακούγεται από το ραδιόφωνο΄ μας απαντάει! Τι να του πεις του ανθρώπου που ήταν συνηθισμένος να γράφει σκυλάδες και ελαφρολαϊκούς; Οτι εμάς δεν επρόκειτο ποτέ να μας παίξει κανένα ραδιόφωνο;» γελάει ο Βασίλης. Μαζί τους θα βρίσκονται στη σκηνή ο Γιώργος Παπαδόπουλος και ο Γιάννης Ψιμόπουλος, το βράδυ της 14ης Μαρτίου.
Οχι οι Metro Decay;
Οχι. Επειδή ο Κώστας Μάστορης και ο Στέλιος Μαστρόκαλος (βασικά μέλη του συγκροτήματος) δεν θα έχουν μαζί τους τον Γιάννη και τον Αντώνη Μανιάτη –άρα, δεν θεωρούν σωστό να χρησιμοποιήσουν το όνομα του συγκροτήματος χωρίς κάποια προειδοποίηση. Ναι. Επειδή ο Κώστας και ο Στέλιος, πλαισιωμένοι από τους Κώστα Κούζα (μέλος των Metro Decay για μια εποχή), Μάνο Βασιλάκη (5db), Δημήτρη Μετανιά (Drama Queen) και Ζαφείρη Μαράνο (Grain) θα αποδώσουν (θα απογειώσουν πες καλύτερα) τα τραγούδια των Metro Decay διαθέτοντας ασύγκριτα καλύτερα τεχνικά μέσα από τότε που τα πρωτόπαιξαν καθώς και την τραγική εμπειρία τού να παραμένεις ιδιοφυής για μια τριακονταετία. «Δεν ξέρω γιατί θέλω να παίξω σ΄αυτή τη συναυλία –ίσως επειδή θέλω να ξαναβρεθώ για μια τελευταία φορά στη σκηνή με τον Στέλιο», λέει ο Κώστας. Τυχεροί είμαστε –πολύ τυχεροί! λέω εγώ.
Ποιοι είναι οι Asylum Overdrive, δεν τους θυμάμαι!
Ο Λούης, ο Κώστας, ο Νίκος κι ο Σπύρος από τους Stress, μαζί με τον Τάκη τον Πολυχρονόπουλο από τους Παρθενογένεσις! Ηταν σ’εκείνη τη συναυλία των Παρθενογένεσις, στου Ζωγράφου νομίζω, που είχε ακυρωθεί κι είχα μείνει με το παράπονο γιατί μετά διέλυσαν. Ετσι, δεν τους είδα ποτέ ζωντανά. Είδα βέβαια τους Forward Music Quintet –αλλά δεν ήταν το ίδιο. Τώρα (δηλαδή όχι τώρα –στις 14 Μαρτίου) ο Τάκης θα ανέβει μαζί με τους Stress και νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο που θα μπορούσα να ζητήσω από το Αη Βασίλη (αφού ο Μακρίδης κι ο Ποθουλάκης δεν είναι πια μαζί μας). «Πήγα στα παιδιά που κάνανε πρόβα, είπαμε τα κομμάτια και είδα ότι υπάρχει ένα τζελ μεταξύ μας –ε, μετά πήγαμε κάπου κοντά στο στούντιο και ξεσκιστήκαμε στις μπύρες», μου έλεγε ο Τάκης στο τηλέφωνο. Χαμογελάω, ονειρεύομαι –ξαναγίνομαι πιτσιρικάς ρε φίλε…
Θα ανέβουν οι αυθεντικοί Asylum Nursery;
Μιλάμε βέβαια για την all stars μπάντα που εκτέλεσε το ομώνυμο κομμάτι του ντοκιμαντέρ κάτω από τη μαεστρική καθοδήγηση («Παναγία μου, το ξεσκίσανε το κομμάτι μου!») του Κώστα Μάστορη. Στέλιος Μαστρόκαλος, Γιάννης Ντρενογιάννης, Αντα Λαμπάρα, Θοδωρής Βλαχάκης, Γιώργος Σκαρλάτος, Θανάσης Σκαρλάτος, Κώστας Κούζας, Βασίλης Σαλαπάτας –φίλε μου, αν δεν είναι αυτοί αυθεντικοί, δεν ξέρω πώς αλλιώς μετριέται η αυθεντικότητα….
Λίγες μέρες μένουν μέχρι τη συναυλία (αν κι εμένα μού φαίνονται πολλές). Χαζεύω την αφίσα και μου έρχονται στο μυαλό παλιές αφίσες, από συναυλίες σε σχολές, σε φεστιβάλ, στο Κύτταρο, στον Πήγασο, στη Σοφίτα, στην Αρετούσα, στο Αν, στο Paranoid… Εχουμε το ίδιο δυνατό line up με τότε κι αυτό, δεν μπορεί παρά να, σημαίνει ότι κάτι μετράμε ακόμα –κάπου, κάπως υπάρχουμε. Και λέω να το φωνάξουμε στη συναυλία, «8 φορές» να το φωνάξουμε καθώς θα τους καλωσορίζουμε κι άλλες τόσες όταν θα τους αποχαιρετάμε: «Δεν θα ξεμπερδέψετε τόσο εύκολα μαζί μας».
Υ.Γ.: Ο τίτλος του κειμένου είναι δανεικός από το ομώνυμο τραγούδι των Ανυπόφορων.
Θανάσης Γιαννόπουλος, aka The Motorcycle Boy
Διαβάστε ακόμα:
- «Εδώ δεν Υπαρχει Ασυλο»: ο Motorcycle Boy έρχεται με κρότο
- «Εδώ δεν Υπαρχει Ασυλο»: Ξέχασες κιόλας τη ζωή σου;
info
- Παρασκευή, 14 Μαρτίου | Gagarin 2015
- εισιτήριο: 10 ευρώ προπώληση, 12 ευρώ ταμείο
- θα παίξουν οι: Ανυπόφοροι | Αρνάκια | Cpt Neφος | Χωρίς Περιδέραιο | This Fluid | Louis, Kon, Spy Bokos, Pan Thistle | Κώστας Μάστορης - Στέλιος Μαστρόκαλος (Metro Decay) | Θοδωρής Βλαχάκης (Magic de Spell) | Βασίλης Σαλαπάτας (Not 2 without 3) | Αντα Λαμπάρα (Villa 21)
- θα προβληθούν αποσπάσματα της ταινίας
- Η συναυλία θα κινηματογραφηθεί για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ
- facebook.com/NoAsylumHere
