Από την αρχή που το ακούσαμε δεν ήμασταν φίλοι της ιδέας: o Λεονάρντο ΝτιΚάπριο αγόρασε τα δικαιώματα κι ετοιμάζει το αμερικανικό «Another Round», με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αυτή η αδυναμία του αμερικανικού κοινού να αποδεχθεί και να αναδείξει μαζικά κάτι με υπότιτλους, μάς ξεπερνά. Πρέπει να δουν το στόρι, ξανά, με αμερικανούς σταρ και στη γλώσσα τους. Και πόσα παραδείγματα τέτοιων remake έχουν ως αποτέλεσμα κάτι εξίσου δυνατό - κι όχι ένα copy-cut που χάνει στη μετάφραση; Από το «Insomnia» με τον Αλ Πατσίνο, μέχρι το «Force Majeure» του Ρούμπεν Εστλουντ έγινε «Downhill» όλα μοιάζουν πιο ξενέρωτα, πιο χλιαρά. Και είναι λογικό: υπάρχει διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο για να δικαιολογηθεί ο κεντρικός άξονας μιας ιστορίας.
Διαβάστε κι αυτό: Ο Μαντς Μίκελσεν διάβασε το σενάριο του «Indiana Jones 5» και ενθουσιάστηκε!
Ενας αγγλοσαξωνικός λαός για παράδειγμα (κι ακόμα περισσότερο ένας μεσογειακός) έχει πολύ διαφορετικές καταβολές, ακόμα και στον τρόπο που χρησιμοποιεί το αλκοόλ, ή που επικοινωνεί την υπαρξιακή του κρίση, ή που χειρίζεται το γάμο και τα παιδιά του, με έναν σκανδιναβικό λαό. Αυτό, δεν παίρνει remake.
Κάπως έτσι δικαιολογεί κι ο ίδιος ο Μαντς Μίκελσεν την έκπληξή του στα νέα. Μιλώντας στο Εntertainment Weekly, ο Μίκελσεν σχολίασε την είδηση του remake.
Υπάρχουν σημαντικές πολιτισμικές διαφορές μεταξύ Δανίας και Αμερικής...»
«Oχι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι πάντα μια μικρή παγίδα να κάνεις ένα remake. Υπάρχουν σημαντικές πολιτισμικές διαφορές μεταξύ Δανίας και Αμερικής. Ισως το προσεγγίσουν εντελώς διαφορετικά δεν ξέρω. Η καρδιά της ταινίας έχει να κάνει με το να αποδέχεσαι τη ζωή και να ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου. Αν αυτό το πετύχουν στο remake, ίσως το θέμα του αλκοόλ το αντιμετωπίσουν κάπως διαφορετικά....»
Μιλώντας επίσης στο Indiewire, ο Μίκελσεν αποκάλυψε αν τον έχουν προσεγγίσει για ένα πέρασμα, ένα κλείσιμο ματιού;
Οχι δε θα συμμετέχω, και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό...»
Ακόμα κι αν του έλεγαν να παίξει τον ίδιο ρόλο;
«Το σινεμά δεν είναι θέατρο, που μπορείς να παίζεις μια ιστορία ξανά και ξανά, για χρόνια. Στο σινεμά πετυχαίνεις ερμηνείες με κλεφτές, μικρές στιγμές που συμβαίνουν μια φορά και ποτέ ξανά. Δε θα μπορούσα να επιστρέψω στο χαρακτήρα. Θα ήθελα να τα αλλάξω όλα. Προτιμώ να δω έναν άλλο συνάδελφο να επιχειρεί τη δική του ερμηνεία...»
Δεν υπάρχουν άλλες λεπτομέρειες ακόμα για το ποιος θα κάνει την αμερικανική προσαρμογή του σεναρίου και ποιος θα σκηνοθετήσει. Καλή τους επιτυχία. Γιατί αυτό που κατάφερε ο Βίντεμπεργκ δεν γράφεται στο χαρτί, ούτε αποτελεί οδηγία στην κάμερα. Η απώλεια, η θλίψη, τα πεθαμένα όνειρα βγήκαν από την ψυχή του και στοίχειωσαν την ταινία με έναν τρόπο που σπάνια το αμερικανικό σινεμά καταφέρνει: ηχηρά ψιθυριστό.
Διαβάστε περισσότερα:
