Μετά την πρώτη πετυχημένη σειρά προβολών το Δεκέμβριο με το γενικό τίτλο «Αόρατη Απειλή», η «Χαμένη Λεωφόρος του Ελληνικού Σινεμά», το πρόγραμμα της ΕΣΠΕΚ που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της αποκατάστασης ταινιών που δεν εκτιμήθηκαν στην εποχή τους ή χάθηκαν μέσα στα χρόνια, επιστρέφει στα «Ξοδεμένα 80s».
Και για να επιβεβαιώσει με τον καλύτερο τρόπο το γενικό τίτλο που αντιστοιχεί στις προβολές του Ιανουαρίου στο ΑΣΤΟΡ επιλέγει τρεις από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 80' - τη «Ρεβάνς» του Νίκου Βεργίτση, τα «Παιδιά του Κρόνου» του Γιώργου Κόρρα και τον «Λιποτάκτη» των Χρήστου Βούπουρα και Γιώργου Κόρρα (παρουσιάζουν οι Σοφία Εξάρχου και ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος) συν ένα άγνωστο σε πολλούς υβρίδιο γουέστερν πόλης, το «Η Πόλη Ποτέ Δεν Κοιμάται» του Ανδρέα Τσιλιφώνη που θα προβληθεί την Παρασκευή 13 Ιανούαριου, μετά τα μεσάνυχτα, σε παρουσίαση του Αλέξη Αλεξίου.
Ρεβάνς του Νίκου Βεργίτση (1983) - Δευτέρα 9 Ιανούαριου 2017 στις 17.15
Eνας τριαντάρης με εμμονή στις κινηματογραφικές ταινίες, ο Γιάννης, αποφασίζει να ξεφύγει από την καθημερινότητά του και ξεκινάει μια ερωτική σχέση με την κοπέλα του αδελφικού του φίλου. Η σχέση τους διακόπτεται σύντομα. Όταν ξαναβρίσκονται, δημιουργείται ένα ερωτικό τρίγωνο. Ο Γιάννης σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές του ανησυχίες και τις συγκρούσεις που του δημιουργεί η σύνθετη αυτή σχέση, καθώς και τα κοινωνικά ταμπού.
Μια από τις σημαντικότερες ταινίες της δεκαετίας του '80, ένα υπαρξιακό ερωτικό δράμα, περισσότερο κι από αυτό η καθιέρωση του κινηματογραφικού μύθου του Αντώνη Καφετζόπουλου με βραβεία στη Θεσσαλονίκη και επίσημη συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ καννών του 1984.
«Ο Νίκος Βεργίτσης επεξεργάζεται το κινηματογραφικό απόσπασμα, διεκδικεί δηλαδή το δικαίωμα να αφηγηθεί πολλές ιστορίες σε μια ταινία, να απλωθεί σ’ όλα τα παρακλάδια τους. Πού συγκλίνουν όμως όλες αυτές οι μικρο-διαδρομές; Η Ρεβάνς έχει ένα νήμα και αυτό δεν είναι άλλο από τα σώματα και τα βλέμματα των ηθοποιών, που κουβαλάνε ή εξακοντίζουν αυτές τις ιστορίες, τις μαεύουν και τις εξαπολύουν...Μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων κινηματογραφόφιλων δικαιώνεται με τη Ρεβάνς, αυτοί δηλαδή που πάντα πίστευαν ότι ο κινηματογράφος είναι θέμα ζωής κι όχι υπόθεση σχολιασμού.» Χρήστος Βακαλόπουλος στο Ντέφι 8, 1983, στο Δεύτερη προβολή. Κείμενα για τον κινηματογράφο 1976-89, Αθήνα: εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1990, σ. 212).
Ρεβάνς του Νίκου Βεργίτση | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Νίκος Βεργίτσης | Σενάριο: Νίκος Βεργίτσης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Μπέλλης | Παίζουν οι: Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώτα Φέστα, Πάνος Ηλιόπουλος, Δημήτρης Πουλικάκος, Γιώργος Μοσχίδης, Αντζελα Μπρούσκου
Τα Παιδιά του Κρόνου του Γιώργου Κόρρα (1985) - Δευτέρα 9 Ιανούαριου 2017 στις 19.15
Δύο φίλοι συγκατοικούν στο σπίτι το οποίο τους έχει παραχωρήσει ο τρίτος της παρέας. Ακολουθούν έναν ιδιότυπο ρυθμό ζωής, περνώντας τα βράδια τους με συζητήσεις και ερωτικές περιπέτειες. Η άφιξη μιας κοπέλας θα ανατρέψει τις ισορροπίες.
Το θρυλικό φιλμ του Γιώργου Κόρρα για μια ελεύθερη γενιά που συγκρούστηκε απότομα με τα 80s, στρέφοντας το θυμό, τις επιθυμίες και τη διάθεσή τους για επανάσταση στον ίδιο τους τον εαυτό. Από τις ωραιότερες εμφανίσεις του Τάκη Μόσχου στο ελληνικό σινεμά και ο Μηνάς Χατζησάββας σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς του ρόλους στη μεγάλη οθόνη.
«Οι ήρωες των "Παιδιών του Κρόνου" δεν είναι νέοι. Εχουν διαμορφωθεί από την εποχή του χιπισμού και αυτή την ελευθερία σέρνουν μαζί τους σε μια εποχή που έχει μπει στο δρόμο της συντήρησης. Οι δικοί μου ήρωες είναι αναρχο-ελεύθεροι. Μακριά από κοινωνικές δεσμεύσεις αλλά και κομματικές αγκυλώσεις. Ωστόσο, τα αδιέξοδά τους είναι φανερά. Μπροστά τους προβάλλει ο τρόμος του θανάτου (του δικού τους όπως και όλης της ανθρωπότητας) κι ύστερα η αδυναμία τους να βρουν ένα μοντέλο συμβίωσης που θα τους κρατήσει μακριά από συγκρούσεις. Είναι αμφισεξουαλικοί αλλά στον έρωτα μάλλον ανικανοποίητοι. Θέλουν να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της γνώσης αλλά στέκονται με τρόμο μπροστά στην προοπτική μιας κανονικής οικογένειας. Αυτό σημαίνει πως δεν τους δοξολογώ, παρ’ όλο που είναι η δική μου γενιά, τους κριτικάρω συνεχώς, αλλά με όσο μπορώ μεγαλύτερη κατανόηση και υπόγεια ανοχή.» Γιώργος Κόρρας, 2017
«Τα "Παιδιά του Κρόνου" είναι μια ταινία που έχει σαν θέμα την Ανθρώπινη Υπαρξη και το ιλαροτραγικό που δημιουργεί η πρόταξή της απ’ την ουσία. Και, εν πάση περιπτώσει, σε καμιά περίπτωση δεν είναι μια ταινία ερωτική. Ολα τα πιθανά λάθη στην ανάγνωσή της είναι δυνατό να ξεκινήσουν απ’ την επιλογή λανθασμένου ερμηνευτικού κώδικα. Αλλωστε, η πετυχημένη και έξυπνη μίμηση του ύφους και του ήθους του Ερίκ Ρομέρ (που κι αυτός είναι υπαρξιστής) δεν επιτρέπει παρερμηνείες απ’ τη μεριά του ενημερωμένου κινηματογραφόφιλου: Τηρουμένων και των στυλιστικών αναλογιών, η διαφορά του Κόρρα απ’ τον Ρομέρ βρίσκεται κυρίως στο ότι ο Ρομέρ υιοθετεί τη θεϊκή εκδοχή του υπαρξισμού και ο Κόρρας την αθεϊστική. Κατά κάποιο τρόπο "Τα Παιδιά του Κρόνου" είναι μια ‘εμπράγματη’ κριτική του εξουσιαστή –πατέρα-δασκάλου Ερίκ Ρομέρ.» Βασίλης Ραφαηλίδης, Εθνος, 10/11/85, Ελληνικός κινηματογράφος. Κριτική 1965-1995, Αθήνα: Αιγόκερως, σσ. 111-112.
Τα Παιδιά του Κρόνου του Γιώργου Κόρρα | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Οπτικοακουστική Ε.Π.Ε., Γιώργος Κόρρας | Σενάριο: Γιώργος Κόρρας | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φίλιππος Κουτσαφτής | Παίζουν οι: Τάκης Μόσχος, Μηνάς Χατζησάββας, Άννα Μακράκη, Θανάσης Μυλωνάς, Τούλα Σταθοπούλου, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Γιώργος Νινιός
Ο Λιποτάκτης των Χρήστου Βούπουρα και Γιώργου Κόρρα - Δευτέρα 9 Ιανούαριου 2017 στις 21.30
Η ζωή σε μια επαρχιακή λουτρόπολη, ιδωμένη μέσα από το βλέμμα ενός νεαρού Αθηναίου, του Χρήστου, που μόλις έχει απολυθεί από το στρατό. Ο Χρήστος βρίσκεται εκεί γοητευμένος από έναν συνομήλικό του, τον ατίθασο Μανώλη, τρεις φορές λιποτάκτη, και γνωρίζεται επίσης με τους φίλους και τους συγγενείς του δεύτερου. Ο Μανώλης θα θελήσει να επανενταχθεί στην κοινωνία της πόλης του και θα αφομοιωθεί απ’ αυτήν, αποκαλύπτοντας τα αίτια της αλλοτρίωσής του.
Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου και της queer ιστορίας του, ένα τολμηρό, προφητικό και συγκινητικό οδοιπορικό στους ξένους που είμαστε οι ίδιοι και στους ξένους που θα είναι πάντα οι άλλοι. Ντεμπούτο για τον Χρήστο Βούπουρα και μια από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του Στέλιου Μάινα.
«Σίγουρα η Ελλάδα παραμένει ακόμη συντηρητική ως προς το θέμα της ομοφυλοφιλίας και ιδίως η επαρχία. Η ομοφυλόφιλη πλευρά του "Λιποτάκτη" δεν είναι όμως πρωταρχικό δεδομένο. Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται "φυσιολογικά", και αυτό που ενδιαφέρει τον Χρήστο (τον ήρωα και ματιά της ταινίας) εξ ίσου με τον έρωτα (που αποτελεί και τον μοναδικό ίσως τρόπο προσέγγισης) είναι το πλαίσιο της ελληνικής επαρχίας, η αλλοτρίωση της, η κοινωνιολογία της, αλλά και τα ψήγματα της αθωότητάς της. Η μάνα είναι το θετικό στοιχείο μιας Ελλάδας που εκλείπει, μιας επαρχίας που συνθλίβεται. Αν κάτι έλεγα σήμερα για τον "…λιποτάκτη" θα ήταν ο κρυφός θρήνος που εμπεριέχει για τη χαμένη λαϊκότητα της Ελλάδας. Μια απώλεια που γίνεται όλο και πιο φανερή από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ως χώρα τους μετανάστες. Τότε ήταν κάτι που το βλέπαμε να έρχεται, τώρα δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε.» Γιώργος Κόρρας- Χρήστος Βούπουρας, 2017
«Ο αστός ομοφυλόφιλος της ταινίας, που νομίζει πως μπορεί να βρει ένα καταφύγιο στο χωριό του φίλου, τον οποίο ακολουθεί εκεί, δεν είναι παρά ένας παρείσακτος. Ομως, παρείσακτος είναι στο ίδιο το χωριό του και ο έτερος του ζεύγους των ομοφυλόφιλων. Είναι ένας λάκκος λεόντων, όπου αντανακλάται και πολλαπλασιάζεται η αστική βρομιά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια τόπος να σταθείς, ούτε στο αστικό κέντρο ούτε στην επαρχία. Η Ελλάδα είναι πλέον ου-τόπος, που ωστόσο ποτέ δεν είχε καμιά σοβαρή ουτοπία. Είχε μόνο μεθοδευμένα ψεύδη. Οι λιποταξίες των ευαίσθητων, μόλις άρχισαν.» Βασίλης Ραφαηλίδης, Ελληνικός κινηματογράφος. Κριτική 1965-1995, Εκδόσεις Αιγόκερως
Ο Λιποτάκτης των Χρήστου Βούπουρα και Γιώργου Κόρρα | Παραγωγή: Οπτικοακουστική Ε.Π.Ε., Ελληνική Τηλεόραση 1 (Ε.Τ.1), Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου | Σενάριο: Γιώργος Κόρρας, Χρήστος Βούπουρας | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Μπέλλης | Παίζουν οι: Στέλιος Μάϊνας, Τούλα Σταθοπούλου, Λεωνίδας Νομικός, Στέλιος Παύλου, Σίντα Στεφανοπούλου
Η Πόλη Ποτέ δεν Κοιμάται του Ανδρέα Τσιλιφώνη (1984)
Ο Νίκος επιστρέφει στην Αθήνα, μετά από είκοσι χρόνια στη θάλασσα, θέλοντας να μάθει πώς πέθανε ο μικρός αδελφός του. Φτιάχνει την παλιά του μηχανή και βγαίνει ξανά στους δρόμους της νύχτας. Οδηγείται σε μια παρέα από κλεφτρόνια και μηχανόβιους, που ρισκάρουν συνεχώς τη ζωή τους σε «κόντρες» με τις μηχανές. Σε μια τέτοια αναμέτρηση της ασφάλτου έχει βρει το θάνατο και ο αδερφός του Νίκου. Ο αρχηγός της παρέας, με το παρατσούκλι Πεταλούδας, θα συγκρουστεί με ένα επίδοξο μέλος που θέλει οπωσδήποτε να πάρει μέρος στο παιχνίδι.
Ενα υβρίδιο γουέστερν και ταινίας δρόμου, η μόνη ταινία μεγάλου μήκους που σκηνοθέτησε για το σινεμά ο Ανδρέας Τσιλιφώνης (γνωστός για τη συμμετοχή του σε σενάρια - «Ο Ρεπόρτερ», «Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο» - ως μοντέρ, παραγωγός και συνθέτης), ό,τι πιο κοντινό σε ένα σύγχρονο γκάνγκστερ φιλμ σε μια χώρα που το σινεμά της φλέρταρε μόνο αποσπασματικά με το σινεμά είδους.
«Ο σκηνοθέτης –προφανώς φαν του αμερικάνικου κινηματογράφου- δημιούργησε ένα γουέστερν πόλης σε στιλ Κλιντ Ήστγουντ. Η παλιά γενιά του rock ‘n roll έρχεται αντιμέτωπη με τη σημερινή νεολαία της Αθήνας. Τα πλάνα είναι εκπληκτικά, και η φωτογραφία συναρπαστική, με απίθανα ηλεκτρομπλέ νυχτερινά χρώματα». ΤA ΝΕΑ
Η Πόλη που Ποτέ δεν Κοιμάται του Ανδρέα Τσιλιφώνη | Παραγωγή: ΕΚΚ, Filmmakers Corporation L.T.D | Σενάριο: Ανδρέας Τσιλιφώνης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χρήστος Τριανταφύλλου | Παίζουν οι: Χρήστος Καλαβρούζος, Τάκης Μόσχος, Όλια Στεφανίδου, Νίκος Ζιάγκος, Σάκης Μπουλάς κ.α. Συμμετέχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Διαβάστε αναλυτικά: Οι εμπνευστές της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά» αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους
