Η Kid Moxie είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, η μοναδική καλλιτέχνης από την Ελλάδα που συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Λιντς - και, φυσικά, με τον συνθέτη της καρδιάς του, τον Αντζελο Μπανταλαμέντι. Ομως ο Λιντς την επηρέασε όχι μόνο στη μουσική της, αλλά και στην πόλη όπου επέλεξε να ζει και στην πίστη ότι κάποια όνειρα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα.
Με μια συγκίνηση που ακούγεται στη φωνή της, μοιράστηκε στο Flix την ανάμνησή της από τη γνωριμία και τη συνεργασία τους και τις εικόνες από την πόλη που αγάπησε (και) χάρη σ' εκείνον, και που περνά την πιο σκληρή δοκιμασία, το Λος Αντζελες. Διαβάστε παρακάτω.
Τον Ντέιβιντ Λιντς τον είδα τρεις φορές. Ηταν στο πλαίσιο μιας συνεργασίας που είχα αρχίσει με τον συνθέτη του, τον Αντζελο Μπανταλαμέντι, ο οποίος, μαζί με τον Λιντς, με είχαν εμπιστευτεί για να κάνουμε το ριμέικ του «Mysteries of Love», του love theme απ’ το «Μπλε Βελούδο». Μαζί, φτιάξαμε κι ένα μουσικό βίντεο με το David Lynch Foundation, σε παραγωγή του Ντέιβιντ Λιντς και του Ιδρύματός του, το οποίο παρουσίασε ο ίδιος σε μια επική βραδιά στο downtown L.A. πριν από μερικά χρόνια, που λεγόταν Η Μουσική του Ντέιβιντ Λιντς, στην οποία ήμουν πολύ τυχερή να παρευρίσκομαι και να συμμετέχω.
Η εμπειρία μου μαζί του, μάλλον ο νούμερο ένα gentleman που έχω γνωρίσει. Ταυτόχρονα είναι ένας άνθρωπος που δεν σ’ αφήνει να εισχωρήσεις μέσα του, αισθανόμουν πάντα ότι ήταν σαν καθρέφτης, έβλεπες πάντα το δικό σου είδωλο όταν τον κοιτούσες, δεν έβλεπες εκείνον. Και νομίζω κάπως έτσι λειτουργούσαν σ’ εμένα και οι ταινίες του. Δηλαδή, έβλεπα πάλι τον εαυτό μου. Ο καθένας βλέπει αυτό που, τελικά, μπορεί και θέλει να δει μέσα απ’ αυτό που φτιάχνει ο Ντέιβιντ Λιντς.
Εχω στενοχωρηθεί, η αλήθεια είναι, πάρα πολύ, γιατί εκτός του ότι ήταν μάλλον η κυριότερη πυξίδα μου, καλλιτεχνικά, αισθητικά και με πολλούς άλλους τρόπους, αισθανόμουν πάντα ότι ήταν ένα πολύ όμορφο αντίβαρο ότι υπήρχε σ’ αυτόν τον κόσμο. Και τώρα δεν υπάρχει, υπάρχουν άλλα πράγματα που βαραίνουν πολύ και με άσχημο τρόπο.
Το Λος Αντζελες, συγκεκριμένα, είναι μια πόλη που αγαπώ, γιατί μένω εδώ όλη μου την ενήλικη ζωή. Ο Ντέιβιντ Λιντς μ’ έκανε ν’ αγαπήσω το Λος Αντζελες μέσα από τις ταινίες του και να το δω και αλλιώς. Να μη φοβηθώ και την νταρκίλα του. Οχι μόνο να μην τη φοβηθώ, να την ερωτευτώ κιόλας.
Εχω στενοχωρηθεί, η αλήθεια είναι, πάρα πολύ, γιατί εκτός του ότι ήταν μάλλον η κυριότερη πυξίδα μου, καλλιτεχνικά, αισθητικά και με πολλούς άλλους τρόπους, αισθανόμουν πάντα ότι ήταν ένα πολύ όμορφο αντίβαρο ότι υπήρχε σ’ αυτόν τον κόσμο. Και τώρα δεν υπάρχει, υπάρχουν άλλα πράγματα που βαραίνουν πολύ και με άσχημο τρόπο.»
Ταυτόχρονα τον θυμάμαι σαν έναν άνθρωπο στον οποίο δεν άρεσαν οι πολλές ερωτήσεις, και γιατί να του αρέσουν άλλωστε. Νομίζω ότι θριάμβευε στο να κάνει ο ίδιος τις ερωτήσεις και να μη δίνει απαντήσεις. Θυμάμαι σε κάποια συζήτηση, μπροστά μου, κάποιος τον είχε ρωτήσει τι είναι το μπλε κουτί από το «Mulholland Drive» και του πέταξε την ερώτηση πίσω και του είπε, Τι είναι το μπλε κουτί από το «Mulholland Drive»; Τον θυμάμαι να καπνίζει πάρα πολύ, τον θυμάμαι να έχει πάντα τέλεια μαλλιά. Τον θυμάμαι να ακούει πιο πολύ από να μιλάει, με όποιον βρισκόταν γύρω του. Να είναι πάρα πολύ ευγενικός, ήπιος, να επαινεί αυτό που του αρέσει κι όταν έβλεπε κάτι το οποίο του άρεσε, πάντα το έλεγε.
Είναι κάπως σπάνιο γενικά στη ζωή, νομίζω, να γνωρίζεις τους ήρωές σου και το γεγονός ότι τον γνώρισα κι εκείνον και τον Αντζελο Μπανταλαμέντι και μου έδειξαν την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν για να πάρω εγώ ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι απ’ αυτόν τον μαγικό κόσμο που έχουν δημιουργήσει μαζί, είναι για μένα σταθμός. Κι όχι στην καριέρα μου τόσο πολύ, όσο προσωπικός σταθμός, ότι έγινε και αυτό, κάπως. Είναι κάτι το οποίο πάντα θα μου δίνει έναν τόνο μαγείας, ανακαλώντας αυτές τις συναντήσεις που είχα μαζί τους.
Αυτό που έμαθα, επίσης, από τόσο μεγάλους δημιουργούς, είναι ότι εμπιστεύονται πάρα πολύ το ένστικτό τους, πολύ πιο πολύ απ’ ό,τι τη λογική τους. Και δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις: όταν νιώσουν σωστά για κάτι, πάνε μ’ αυτό. Και προσπαθώ κι εγώ να το αφομοιώσω όσο μπορώ αυτό, στη δική μου ζωή.
Ο Ντέιβιντ Λιντς έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου, αφήνοντας τον κόσμο μας τόσο πιο φτωχό. Διαβάστε περισσότερα εδώ: