To 2018 η λέξη «lynchian» εντάχθηκε και επίσημα στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης. Ο ορισμός της; «Αυτός/-ή/-ό που θυμίζει ή μιμείται τα έργα του Ντέβιντ Λιντς». Η πληροφορία αυτή συνοψίζει από μόνη της το βεληνεκές τόσο της επιρροής, όσο και του μεγαλείου του κορυφαίου δημιουργού, η είδηση του θανάτου του οποίου μετρά λίγες μόλις ώρες.
Η αρχή
Γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου του 1946 στο Μίσουλα της Μοντάνα, ο Λιντς μεγάλωσε αλλάζοντας διαρκώς τόπο κατοικίας, εξαιτίας της εργασίας του πατέρα του, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα το να έρθει από νεαρή ηλικία σε επαφή με διαφορετικά περιβάλλοντα, ανθρώπους, κι εμπειρίες που αργότερα ενσωματώθηκαν στο έργο του. Μεγαλώνοντας, η κλίση του στην τέχνη δεν άργησε να φανεί. Η αγάπη του για τη ζωγραφική τον οδήγησε τη Σχολή Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Ωστόσο, γρήγορα κατάλαβε ότι ο κινηματογράφος ήταν το μέσο που ήθελε περισσότερο να υπηρετήσει εκφραστικά.
Τα πρώτα βήματα
Η πρώτη σημαντική δουλειά του Λιντς δεν ήταν άλλη από το «Eraserhead» του 1977, το ασπρόμαυρο σουρεαλιστικό θρίλερ που του πήρε πέντε χρόνια να ολοκληρώσει, θέτοντας τα θεμέλια για τη μετέπειτα φιλμογραφία του. Η επόμενη ταινία του, «The Elephant Man» (1980), βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Τζον Μέριουκ, ενός άνδρα με σοβαρές παραμορφώσεις, κέρδισε οκτώ υποψηφιότητες για Οσκαρ, συμπεριλαμβανομένων αυτών της Καλύτερης Ταινίας και της Σκηνοθεσίας. Η επιτυχημένη του πορεία συνεχίστηκε με το «Dune» του 1984, το οποίο δημιούργησε μικτές αντιδράσεις, διχάζοντας κριτικούς και κοινό. Ωστόσο, ανεξαρτήτως της πρόσληψης, η ταινία έδειξε την ικανότητά του να χειρίζεται μεγάλες παραγωγές και σύνθετα θέματα.
Στιγμιότυπο από το «Eraserhead», 1977
Στιγμιότυπο από το «The Elpehant Man», 1980
Blue Velvet & Twin Peaks
To 1986 o Λιντς σκηνοθέτησε αυτήν που από πολλούς θεωρείται η σπουδαιότερη ταινία του, το αριστουργηματικό «Blue Velvet», μια σκοτεινή εξερεύνηση της αμερικανικής μικροαστικής ζωής, ένα πάντρεμα του νουάρ με το σουρεαλιστικό. Η επόμενη δημιουργική του στάση πραγματοποιήθηκε στη μικρή οθόνη, όπου το 1990, ο Λιντς εισήγαγε το κοινό στον κόσμο του «Twin Peaks», σειρά που έμελλε να αποτελέσει πολιτισμικό φαινόμενο, συνδυάζοντας το μυστήριο με το υπερφυσικό, μέσα από την ιστορία του φόνου της Λόρα Πάλμερ.
Στιγμιότυπο από το «Blue Velvet», 1986
Στιγμιότυπο από το «Twin Peaks», 1990
O Χρυσός Φοίνικας
Το 1990, η παραμυθένια ιστορία απόδρασης του Σέιλορ και της Λούλα, «Wild At Heart» κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στο 43o Φεστιβάλ των Καννών, εδραιώνοντας τον Λιντς ως έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στιγμιότυπο από το «Wild At Heart», 1990
Late 90s / Early 00s
Συνεχίζοντας τη δημιουργική του πορεία, ο Λιντς πειραματίστηκε σταθερά με την αφηγηματική και οπτική φόρμα του. Με τις ταινίες του, «Lost Highway» (1997) και «Mulholland Drive» (2001) κατάφερε να διεισδύσει στο ασυνείδητο, αφήνοντας το κοινό με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις, προσέγγιση που τον συνόδευσε μέχρι και το τελευταίο φιλμ του, «Inland Empire» του 2006.
Στιγμιότυπο από το «Lost Highway», 1997
Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα του «Mulholland Drive», 2001
Η επιστροφή στο «Twin Peaks»
Το 2017, ο Λιντς επέστρεψε με την τρίτη σεζόν του «Twin Peaks: The Return», η οποία έδωσε στην ιστορία μία εντελώς νέα κατεύθυνση, ξεπερνώντας τις προσδοκίες του κοινού, διατηρώντας παράλληλα την ίδια απόκοσμη αίσθηση που διέπει το έργο του.
Στιγμιότυπο από το «Twin Peaks: The Return», 2017
Το τέλος
«Το κάπνισμα ήταν κάτι που αγαπούσα πολύ, αλλά στο τέλος με χτύπησε. Ηταν μέρος της καλλιτεχνικής ζωής για μένα», είχε δηλώσει λίγο καιρό πριν, μιλώντας για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, το οποίο του κόστισε τελικά τη ζωή. Ο Ντέιβιντ Λιντς φεύγει από τη ζωή σήμερα, 16 Ιανουαρίου του 2025, στα 78 του χρόνια, σηματοδοτώντας το τέλος ενός βαθιά σπουδαίου κεφαλαίου στην ιστορία του σινεμά.