«Τα Σαγόνια του Καρχαρία» («Jaws»), το κλασικό πλέον θρίλερ του Στίβεν Σπίλμπεργκ που ξέφυγε από τα κινηματογραφικά του όρια και μεταμορφώθηκε στο μετατραυματικό λόγο που πολλές γενιές ανθρώπων δεν κολυμπάνε ποτέ πια στα βαθιά, κλείνει φέτος τα 40 χρόνια από την πρεμιέρα του στις αμερικανικές αίθουσες. «Κατάλαβα ότι το φιλμ θα γινόταν μεγάλη επιτυχία όταν είδα έναν θεατή να σηκώνεται, να τρέχει έξω στο λόμπι, να κάνει εμετό και να επιστρέφει για να μη χάσει τη συνέχεια!» είχε δηλώσει ο νεαρός τότε Σπίλμπεργκ.
Διαβάστε περισσότερα: «Jaws»: Υπάρχει λόγος που 40 χρόνια τώρα δεν κολυμπάμε στα βαθιά...
Να όμως που μία αρκετά διασκεδαστική ιδέα μάς θέλει να αντιμετωπίζουμε το φόβο μας κατάματα. Η σειρά κινηματογράφων «Alamo Drafthouse» (ο πρώτος κι αυθεντικός βρίσκεται στο Οστεν του Τέξας), θέλοντας να τιμήσει τη 40η επέτειο και να ιντριγκάρει τους φανατικούς της ταινίας (γνωστούς κι ως «Jawsis») δημιούργησε ένα μοναδικό γεγονός για την προβολή του «Jaws» στις 11 Ιουλίου.
Θα είναι μία open-air προβολή. Και θα μπορείς να την παρακολουθήσεις μόνο βρεγμένος. Μέσα στο νερό. Η οθόνη θα έχει στηθεί στην παραλία, στη στεριά, κι εσύ θα κολυμπάς (ή επιπλέεις στα σωσίβια που θα παίρνεις με το εισιτήριό σου).
Θυμηθείτε ακόμα: «Jaws»: μια πολιτική ταινία για τα βαθιά νερά της Αμερικής
Το «Jaws on the water» είναι κάτι που οι προγραμματιστές του Alamo Drafthouse είχαν διοργανώσει στο παρελθόν, το 2002, με μεγάλη επιτυχία. Το επαναφέρουν τώρα ξανά για την επέτειο της ταινίας και είναι σίγουρο ότι η προβολή θα σκίσει. Το εισιτήριο κοστίζει 30 δολάρια και στην παραλία θα σερβίρονται σνακς, μπύρες και γενικώς άφθονο αλκοόλ γιατί θα χρειαστεί μία δόση γενναιότητας για να επιτρέψεις στο σώμα σου να βρίσκεται κάτω από το νερό όταν ακούς το... γνωστό μουσικό σκορ και βλέπεις τον «Μπρους» (έτσι είχε ονομάσει ο Σπίλμπεργκ τον μηχανοκίνητο καρχαρία των γυρισμάτων) να διεκδικεί τα κοντινά του.
Το μόνο που θα μπορούσε να καταλογίσει κανείς στους διοργανωτές είναι ότι... δεν το τολμούν και πολύ: οι θεατές δεν βρίσκονται σε παραλία με ανοιχτή θάλασσα, αλλά σε λίμνη ανάμεσα στο Οστεν και το Σαν Αντόνιο. Εντάξει, τρόμος του γλυκού νερού, θα λέγαμε αν δεν ξέραμε πολύ καλά πώς λειτουργεί η ψυχολογία της κινηματογραφικής στιγμής.
Εστω κι έτσι.... θα το τολμούσατε;
Διαβάστε ακόμα:
