Τι κι αν o Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μας έχει χαρίσει μερικές από τις εμβληματικότερες κινηματογραφικές στιγμές όλων των εποχών; Σε πρόσφατη συνομιλία του με τον Τζιμ Τζάρμους για λογαριασμό το Interview Magazine, ο πατέρας του body horror μίλησε με ειλικρίνεια για το πόσο έχει αλλάξει μέσα στο πέρασμα των χρόνων η σχέση του με τις σκοτεινές αίθουσες, εκπλήσσοντας τους απανταχού σινεφίλ, και όχι μόνο.
Διαβάστε ακόμη: Ο Τζόρνταν Πιλ φέρνει τον τρόμο στον χώρο του αθλητισμού με το «ΗΙΜ»
«Εχω σταματήσει να πηγαίνω στο σινεμά εδώ και πολλά χρόνια [...] Βλέπω ταινίες μόνο περιστασιακά σε φεστιβάλ, αλλά ακόμη κι εκεί, η προβολή δεν είναι πάντα τόσο καλή όσο θα περίμενε κανείς», εξήγησε. Στη συνέχεια της συζήτησης δε, αναφέρθηκε στην ανάγκη του να παρακολουθεί αποκλειστικά ταινίες με υπότιτλους λόγω των προβλημάτων ακοής που αντιμετωπίζει, καθώς και... στο πόσο δυσεύρετη είναι μία θέση πάρκινγκ στο Τορόντο, όπου μένει μόνιμα: «Παρακολουθώ τα πάντα με υπότιτλους εξαιτίας της ακοής μου. Και, να το πω κι αυτό, το παρκάρισμα στο Τορόντο είναι σκέτη ταλαιπωρία».
Στιγμιότυπο από το τελευταίο φιλμ του Κρόνεμπεργκ, «Ο Κύριος των Νεκρών» που θα δούμε στις κινηματογραφικές αίθουσες από την 1η Μαΐου
Ομως πέραν των παραπάνω, ο Κρόνενμπεργκ αναφέρθηκε - μεταξύ αστείου και σοβαρού - στην απομυθοποίηση του συλλογικού αισθήματος που διέπει τις κινηματογραφικές προβολές. «Θυμάμαι σε κάποιο πάνελ στη Βενετία, ήμουν επί σκηνής με τον Σπάικ Λι και μερικούς άλλους δημιουργούς. Εκείνος μιλούσε για την ιερότητα του Κινηματογράφου, για όλη αυτή τη θρησκευτική διάσταση του σινεμά. Τότε του είπα: “Σπάικ, μπορώ να δω το "Λώρενς της Αραβίας" στο ρολόι μου πλέον. Η ταινία έχει κυριολεκτικά χίλιες καμήλες. Τις βλέπω όλες μία προς μία.” Το έλεγα για αστείο, αλλά αυτό που εννοούσα ήταν ότι δεν βρίσκω την εμπειρία του σινεμά τόσο σπουδαία πλέον. Ισως επειδή μεγάλωσα. Δεν νιώθω τη συλλογική της διάσταση», διευκρίνισε.