Τορόντο 2012, «Dead Europe»: Τα φαντάσματα μιας οικογένειας και μιας ηπείρου

Οταν ο γιος του, Αιζακ Ράφτης, ανακοινώνει ότι σκοπεύει να επιστρέψει για πρώτη φορά στην πατρίδα των γονιών του, Ελλάδα, για μια έκθεση των φωτογραφιών του, ο πατέρας του, γεμίζει το στόμα του με μια χούφτα χώμα κι εγκαταλείπει την γιορτή στην οποία βρίσκονται. Πατώντας το γκάζι στο αυτοκίνητό του, θα βρεθεί νεκρός λίγο αργότερα στην άκρη του δρόμου, σε ένα ατύχημα που μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτοκτονία.

Ο Αίζακ έχει τώρα, έναν ακόμη λόγο να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να σκορπίσει τις στάχτες του πατέρα του στο χωριό του στο Πάπιγκο, ένα ταξίδι από το οποίο η μητέρα του προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον αποθαρρύνει. Φτάνοντας στην Αθήνα, θα βρει την οικογένεια του αδελφού του όχι ακριβώς φιλόξενη με εξαίρεση την νεαρή εξαδέλφη του. Περπατώντας στην πόλη φωτογραφίζει τα πρόσωπα των ξένων, τις ταραχές στους δρόμους και θα γνωρίσει ένα παράξενο αγόρι και την μητέρα του. Οταν θα δοκιμάσει να τους επισκεφτεί ξανά, οι γείτονες στην πολυκατοικία των μεταναστών που κατοικούν, θα του εξηγήσουν ότι η γυναίκα έχει πεθάνει εδώ και μήνες.

Κάτι πολύ σκοτεινό μοιάζει να τον συνοδεύει σε όλο του το ταξίδι, από το Πάπιγκο, στο Παρίσι όπου θα επισκεφτεί έναν πρώην σύντροφο του πάτερα του στο κόμμα κι από εκεί στη Βουδαπέστη, όπου ο αδελφός του, ζει μια ζωή βουτηγμένη στα ναρκωτικά και την πορνογραφία, ξεπληρώνοντας ένα χρέος όπως λέει.

Σταθερός συνοδός του, η εικόνα του νεαρού αγοριού που συνάντησε στην Αθήνα και το φάντασμα ενός μικρού εβραιόπουλου που η οικογένειά του, βοήθησε να σωθεί στην διάρκεια του πολέμου. Ή μήπως όχι; Η διαδρομή του, όμως είναι οτιδήποτε εκτός από ένα ταξίδι αναψυχής, μια καταβύθιση σε οικογενειακά μυστικά και κρυμμένες τραγωδίες που μοιάζει να πληγώνουν ακόμη, σε ψευδαισθήσεις που διαλύονται με θόρυβο σε προκαταλήψεις και μίση που θριαμβεύουν ακόμη.

Και πέρα από ένα ταξίδι στην Ευρώπη, η εμπειρία του Αιζακ είναι μια άσκηση επώδυνης γνωριμίας με την σκοτεινή πλευρά, τόσο του ίδιου, όσο και της ηπείρου, της ίδιας της ανθρωπινής ύπαρξης. Ο Τόνι Κράβιτζ το καταγράφει ατμοσφαιρικά, κρατώντας πάντα στο περιθώριο την αίσθηση μια αληθινής απειλής ενός σκοταδιού που σηκώνει σιγά σιγά το κεφάλι του. Ιστορία φαντασμάτων, ψυχολογικό θρίλερ, κοινωνικά και πολιτικά αιχμηρό, το «Dead Europe» μπορεί να βάζει περισσότερους στόχους απ όσους ίσως μπορεί να καλύψει στην διάρκειά του, αλλά ακόμη κι έτσι παραμένει μια σταθερά γοητευτική ιστορία κι ένα αποκαλυπτικό πορτρέτο μιας ηπείρου, με τη ματιά ενός ξένου. Κάτι που μάλλον το κάνει ακόμη περισσότερο διαπεραστικό...

Διαβάστε περισσότερα για το «Dead Europe».

Διαβάστε περισσότερα για τις ταινίες, τους καλεσμένους, τα όσα συμβαίνουν στο φεστιβάλ του Τορόντο, στο ειδικό τμήμα του Flix.