Δείτε στο τέλος του κειμένου ολόκληρο το video από τη συζήτηση των σκηνοθετών που κυκλοφόρησε σήμερα, 13.01
Κάθε χρόνο το Hollywood Reporter ανοίγει το δρόμο προς τα Οσκαρ, συγκεντρώνοντας τους πιθανούς υποψηφίους για τα βραβεία της χρονιάς σε συζητήσεις «στρογγυλής τραπέζης» μεταξύ τους, χωρίς στρογγυλό τραπέζι, αλλά με μεγάλο αυθορμητισμό. Εκεί έχουμε την ευκαιρία να δούμε ηθοποιούς, πρωταγωνίστριες, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, διευθυντές φωτογραφίες να εξομολογούνται το πώς πλησίασαν τα πρότζεκτς που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας.
Δείτε ακόμη: Actress Roundtable 2016 - Αυτές είναι οι φετινές πρωταγωνίστριες της οσκαρικής κούρσας!
Φέτος (το τεύχος του The Hollywood Reporter κυκλοφορεί στις 18 Δεκεμβρίου κι ολόκληρο το βίντεο θα είναι online στις 3 Ιανουαρίου), στο στρογγυλό τραπέζι των σκηνοθετών της χρονιάς κάθονται έξι σκηνοθέτες που σφράγισαν με τις ταινίες τους το 2015 - αν και κάποιοι απ' αυτούς έχουν διαμορφώσει ολόκληρο το σινεμά της εποχής μας. Ο Κουέντιν Ταραντίνο («The Hateful Eight»), ο Ρίντλεϊ Σκοτ («The Martian»), ο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ («Joy»), ο Αλεχάντρο Ινιάριτου («The Revenant»), ο Τομ Χούπερ («The Danish Girl») κι ο Ντάνι Μπόιλ («Steve Jobs»), τα είπαν όλα και διασκέδασαν, εκπλήσσοντάς μας διαρκώς - άλλωστε, αν ήταν συμβατικοί άνθρωποι, μάλλον δε θα βρίσκονταν σ' αυτές τις θέσεις... Δείτε αποσπάσματα από τη συζήτησή τους παρακάτω, αλλά πρώτα διαβάστε τι απάντησε ο καθένας στην ερώτηση, «Αν καταστρεφόταν ο κόσμος και μπορούσατε να βάλετε σε μια χρονοκάψουλα μόνο μια σκηνή από μία ταινία, ποια θα ήταν αυτή;»
Δείτε ακόμη: Actors roundtable 2016: οι άντρες της οσκαρικής χρονιάς τα λένε μεταξύ τους
Ντάνι Μπόιλ Α, είναι το κόκαλο, δεν είναι; Στο «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος». Είναι αυτό το cut από το κόκαλο στο διαστημόπλοιο. Αυτό λέει κάτι για μας, συμπυκνώνει την ιστορία μας.
Αλεχάντρο Ινιάριτου Θυμάμαι σκηνές και στιγμές από ταινίες που ακόμα και τώρα δεν τις καταλαβαίνω, αλλά βλέποντάς τις ένοιωσα μια αποκάλυψη. Οπως το «Stalker» του Ταρκόφσκι. Κάθε φορά που έβλεπα αυτήν την ταινία, έλεγα, "τι σημαίνει αυτό;" Νιώθω μια αποκάλυψη ανθρώπινης εμπειρίας που με συνδέει με κάτι, μια διαίσθηση. Εχει να κάνει με την οπτική γωνία κι ένα μοναδικό όραμα, σωστά; Ετσι κάθε πλάνο δεν είναι απλώς το μέσο για ν' αφηγηθείς την ιστορία. Αυτό το πλάνο αποκαλύπτει ποιος είσαι.
Ρίντλεϊ Σκοτ Μπορείς να κάνεις μια ταινία για ένα στιλό, αναλόγως με το ποιο είναι το όραμά σου. Είναι τόσο απλό. Η μεγαλύτερη μοναδική λέξη είναι το όραμα.
Σκοτ Χούπερ Το σπίρτο που σβήνει στον «Λόρενς της Αραβίας». Αυτό το cut από το σπίρτο στο τοπίο. Οταν ήμουν μικρός, το βίωσα αυτό στη μεγάλη οθόνη του κινηματογράφου Prince Charles στην πλατεία Λέστερ, που είναι το μόνο σινεμά στο Λονδίνο που προβάλλει αυτές τις σπουδαίες ταινίες. Κι είχε κάτι τόσο απίστευτο, αλλά δεν μπορούσες να το εξηγήσεις ή να το εκφράσεις με λέξεις. Αυτή η στιγμή ακόμα μοιάζει μυστηριώδης.
Ρίντλεϊ Σκοτ Ολόκληρη η ταινία «Η Μύριελ Παντρεύεται». Την έχω δει έξι φορές. Είναι φανταστική.
Κουέντιν Ταραντίνο Εγώ κάπου την αρνούμαι αυτήν την ερώτηση. Γιατί δεν ξέρω αν θα σήμαινε κάτι για τις επόμενες γενιές του μέλλοντος ή τα εξωγήινα πλάσματα. Αλλά μάλλον θα διάλεγα μια αληθινά υπέροχη κινηματογραφική σκηνή δράσης. Δε θα το κάνω, γιατί είμαι σίγουρος ότι δε θα μ' αρέσει αυτό που θα διαλέξω - εντάξει, θα το κάνω: Η κλιμάκωση στο «Police Story 3» με τον Τζάκι Τσαν, σε σκηνοθεσία του Στάνλεϊ Τονγκ. Αυτή είναι μια σκηνή που θα έβλεπαν οι εξωγήινοι και θα θαμπώνονταν. Αυτή θα σ' έκανε πραγματικά να κατανοήσεις το σινεμά, μ' όλα του τα στολίδια και τα κόλπα.
Ντάνι Μπόιλ Υπάρχει κι η κορύφωση στο «The Wrong Trousers» - αυτή η σκηνή δράσης, αυτή είναι μια από τις σπουδαιότερες σκηνές δράσης που έχω δει ποτέ.
Ντέιβιντ Ο. Ράσελ Τη χρησιμοποίησα όταν έκανα το «Three Kings». Το ρυθμό της. Με τις σκηνές καταδίωξης, ήθελα να έχουν αυτή την προωστική αίσθηση, καθώς φεύγουν απ' το χωριό κι ένας πύραυλος έρχεται προς το μέρος τους. Είναι φανταστικό αυτό, το είδα πολλές φορές. Βλέπω ταινίες αδιάκοπα. Μ' αρέσει να βλέπω ταινίας, για μένα είναι σα μουσική. Με κάνουν χαρούμενο. Με κάνουν να θέλω να ζω. Βλέπω μια ταινία του Ντέιβιντ Λιν, το «Hobson's Choice», που είναι τέτοιος θησαυρός κι είναι και ξαδερφάκι του «Joy», γιατί το θέμα της είναι μια γυναίκα - η οποία είναι υποτιμιμένη και πρέπει να βγει εκεί έξω και να δημιουργήσει τον εαυτό της. Οπότε θα έπαιρνα αυτή τη σκηνή όπου ο πατέρας της τής λέει, «Είσαι μια γεροντοκόρη, έχεις ξοφλήσει.» Οι γυναίκες υποτιμούνται, όλοι υποτιμούνται. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη έμπνευση που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον, απ' το να τον υποτιμίσεις: είναι η υπέρτατη πρόκληση.
Δείτε παρακάτω video-αποσπάσματα από τη συζήτηση των σκηνοθετών.
Διαβάστε ακόμη: Χρυσές Σφαίρες 2016 - Οι Υποψηφιότητες
