Oσο κι αν οι παραδοσιακά θρησκευτικές ταινίες φλερτάρουν συνήθως επικίνδυνα με τον διδακτισμό, οι ταινίες που πραγματεύονται την ίδια την ιδέα της Πίστης και τον τρόπο που ο καθένας την αντιλαμβάνεται και την αναζητεί μέσα στην καθημερινότητά του προσφέρουν έντονη δυναμική και δυνατότητες ενδοσκόπησης. Σε αυτό το κλίμα, ο «Τυφλός Χριστός» του Κρίστοφερ Μάρεϊ παίρνει ως αφετηρία τη ζωή του Χριστού για να αφηγηθεί ουσιαστικά την ιστορία ενός ανθρώπου από τη Χιλή, ο οποίος νιώθοντας ότι μέσα του έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει ένα θαύμα, ξεκινά ένα προσωπικό ταξίδι με προορισμό ένα σοβαρά τραυματισμένο παλιό του φίλο, μια ιστορία που ξεκινά από εναλλακτικό μοναχικό road movie για να καταλήξει σε μια σύγχρονη αναζήτηση του θείου μέσα στον ίδιο άνθρωπο.
Κάνοντας ακόμα πιο αισθητή την διαφορά μεταξύ θρησκείας και Πίστης, ο Χριστός του Μάρεϊ απορρίπτει εξαρχής κάθε οργανωμένη δομή της θρησκείας. Οι κληρικοί είναι μυστηριωδώς απόντες σε όλη την διάρκεια της ταινίας του και οι ναοί έχουν πάψει από καιρό να είναι μέρη θρησκευτικής λατρείας αλλά περισσότερο άσυλα αστέγων, κατατρεγμένων και κοινωνικών απόκληρων. Η χρήση δε ερασιτεχνών ηθοποιών (όλοι εκτός από τον πρωταγωνιστή Μάικλ Σίλβα είναι κάτοικοι της περιοχής και οι ιστορίες που αφηγούνται είναι σε μεγάλο βαθμό οι προσωπικές τους εξομολογήσεις) χτίζουν σταδιακά ένα κοινωνικό προφίλ που αποδεικνύει ότι ο κυριότερος στόχος της αφήγησης δεν είναι η κατήχηση αλλά, αντιθέτως, η κριτική αντιμετώπισή της.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: Στο «Kékszakállú» η πραγματικότητα είναι χωρίς διέξοδο αλλά άψογα καδραρισμένη
Πίσω από αυτές τις προσωπικές ιστορίες, η ταινία αναδεικνύει διακριτικά αλλά με σαφήνεια τον πολιτικό σχολιασμό της όσο χρησιμοποιεί τη θρησκευτική γλώσσα για να αποδείξει ότι η Πίστη είναι τελικά κάτι διαφορετικό, μακριά από τις εκκλησίες. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ το φιλμ παραμένει λιτό στην αφήγησή του, δημιουργεί εξαρχής μια διακριτή αισθητική και στοιχειοθετεί κάθε στάδιο της διαδρομής του με καίριες παραβολές (σε ακόμη μια θρησκευτική αναλογία) που κλείνουν το μάτι στη Χιλιανή πραγματικότητα και δίνουν παράλληλα την ευκαιρία στον Μάρεϊ να παίξει τόσο με την εικόνα όσο και τον φωτισμό των κάδρων του. Από την αρχή, η ταινία υπόσχεται ότι «θα μας πει μια ιστορία». Όμως όσο αυτή η ατάκα επαναλαμβάνεται στην αρχή κάθε παραβολής του ήρωα, η ιστορία γίνεται όλο και πιο σύνθετη που τελικά αγκαλιάζει μια ολόκληρη κοινωνία και όχι απλά την εσωτερική αναζήτηση ενός μοναδικού (και θύμα κοινωνικής κατακραυγής για αυτό – ακόμα μια θρησκευτική αναλογία) ανθρώπου.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
Oλα αυτά η ταινία τα κάνει διατηρώντας πάντα χαμηλούς τους τόνους, χωρίς ποτέ να φαίνεται σαν να κουνά διδακτικά το δάχτυλο. Iσως μάλιστα οι χαμηλοί αυτοί τόνοι να μην της επιτρέπουν να κάνει εμφανή κατά στιγμές την αθροιστική της δύναμη. Το φιλμ όμως έχει άποψη (ειδικά το φινάλε από μόνο του θα μπορούσε να είναι η κατακλείδα μιας ακόμη παραβολής που αγκαλιάζει ολόκληρη την αφήγηση του φιλμ), έχει συγκεκριμένη τοποθέτηση που ξεπερνά την κινηματογραφική διάσταση και έχει μια κριτική ματιά που παραμένει ευαίσθητη και κοντά στον άνθρωπο (όπως θα έπρεπε να κάνει η απούσα από το φιλμ θρησκεία). Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας το όνομα του σκηνοθέτη. Θα φανεί χρήσιμο στο μέλλον.
Περισσότερο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Θεσσαλονίκη 2016: Τo Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου
- Θεσσαλονίκη 2016: «Aνδρας Eλβετικός Σουγιάς» - ο Χάρι Πότερ πέθανε, ζήτω το πτώμα του (που κλάνει)
- Θεσσαλονίκη 2016: Το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους μία ωδή στην ποίηση της καθημερινότητάς μας
- Στην τελετή Εναρξης του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Κύριε Υπουργέ, επιτρέψτε μας τρεις διορθώσεις
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Το παρελθόν του διαγωνιστικού τμήματος κρύβει εκπλήξεις!
- ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί! Η Μαρίνα Δανέζη μοιράζεται με το Flix το τελευταίο ταξίδι του Νίκου Τριανταφυλλίδη
- Με έμπνευση... Pulp Fiction το τρίτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου: Οχι τόσο σέξι, αλλά ευτυχώς ούτε «τα νέα κρατικά βραβεία»!
- Λεονάρντο Φάβιο: Ανακαλύπτοντας έναν σπουδαίο σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- O Φιλίπ Γκραντριέ φέρνει τα σκόταδια του στο 57o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Τελευταία Εξοδος Θεσσαλονίκη: Δείτε το δεύτερο τρέιλερ του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου για το 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ολες οι ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Μερικές από τις ωραιότερες ταινίες της χρονίας στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος σκηνοθετεί το πρώτο τρέιλερ του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- H Αγορά του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποκαλύπτεται!
- O ΠΑΟΚ που αγάπησε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σε παγκόσμια πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Το 57o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει αφίσα
- Θεσσαλονίκη 2016: Τα Highlights κι οι νέες ενότητες στο πρόγραμμα
- Ενας Τζιμ Τζάρμους δεν είναι (ποτέ) αρκετός στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Οσα ενώνουν το Φεστιβάλ του Λοκάρνο με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
- Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Αλλαγές στο ελληνικό τοπίο
- Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποκτά διαγωνιστικό τμήμα για νέους δημιουργούς
- Αυτή είναι η ομάδα του νέου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Tags: Θεσσαλονίκη 2016
