Eνα συνεργείο Αμερικανών ντοκιμαντεριστών καταφθάνει στις Ανδεις και στις παρυφές του πυκνού περουβιανού δάσους. Ηγετική φιγούρα η Σάρα, που έχει πείσει και τους υπόλοιπους τρεις – τον Αίζακ, την Τζάκι και τον Οράσιο – ότι είναι απλή υπόθεση να ολοκληρώσουν την οικολογική μελέτη τους για τις παράνομες εξορύξεις του τοπικού μεταλλείου που κατέστρεφε την φύση. Μόνο που δεν τους τα έχει πει όλα: είχε η ίδια προσπαθήσει και παλιότερα να πλησιάσει την κωμόπολη των μεταλλωρύχων στο παρελθόν και είχε δεχθεί επίθεση. Κινδυνεύουν;
Κινδυνεύουν, αλλά από τι ακριβώς; Η ιδιοκτήτρια της πανσιόν που διαμένουν στους πρόποδες του βουνού τους προειδοποιεί να μην πλησιάσουν το δάσος και τα μεταλλεία: «ακόμα και τα ζώα έχουν εγκαταλείψει την περιοχή». Κι αυτό γιατί εκεί κάνει κουμάντο ο Σουπάι, ένας θρύλος της αρχαίας ανδεανής μυθολογίας που προστατεύει τη Γη, εξοντώνοντας τους εισβολείς. Για αυτό τιμωρήθηκαν οι μεταλλωρύχοι - «μάτωσαν τη γη». Οι Αμερικανοί αγνοούν γελώντας τις προειδοποιήσεις, ως δεισιδαιμονίες των ντόπιων, κι ανεβαίνουν στα μεταλλεία. Μόνο που κανείς δεν είναι εκεί να τους συναντήσει, όπως είχε συνεννοηθεί η Σάρα. Τα κτίρια είναι εγκαταλελειμμένα και εκείνοι εγκλωβίζονται στο χώρο και το χρόνο με μία σειρά από ανεξήγητα μεταφυσικά φαινόμενα που τους βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στα απειλητικά σκοτάδια της ζούγκλας.
Γυρισμένο εξολοκλήρου στις Ανδεις, το περουβιανό φιλμ τρόμου ακολουθεί την παράδοση των «found footage» ταινιών - το «The Blair Witch Project» έκανε διάσημο αυτό το genre που τρεις δεκαετίες τώρα τροφοδοτεί την αγορά με τέτοια χειροποίητα low budget θρίλερ. Εδώ, ο Γκονζάλο Οτέρο κάνει το ντεμπούτο του στη μεγάλου μήκους, γράφοντας και σκηνοθετώντας κάτι ανάλογο, συνδυάζοντας τις ανατροπές της πλοκής και τις τεχνικές του «φτηνού σοκ» με τους αρχαίους θρύλους της πλούσιας κληρονομιάς των Ινκας.
Αυτό προσδίδει στην ιδέα ένα εξωτικό μεταφυσικό μυστήριο, το οποίο όμως δεν φτάνει για να καλύψει τα σεναριακά κενά και τα σκηνοθετικά ατοπήματα. Από την αρχή, η πλοκή δεν πείθει - μοιάζει βεβιασμένη, φαίνονται οι ραφές στην κατασκευή της. Οπως, για παράδειγμα, ότι ο σκηνοθέτης ήθελε να έχει όλες τις γωνίες λήψεις και να μοντάρει παρακολουθώντας όλους τους ηθοποιούς του, για αυτό έγραψε ένα σεναριακό εύρημα που εκβιάζει όλους τους χαρακτήρες να κρατούν κάμερα και να τραβούν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον. Και μόνο που τους βλέπεις να εισχωρούν στο δάσος έτσι, η λογική κλονίζεται, ο θεατής νιώθει ότι μπαίνει σε στημένη κινηματογραφική παγίδα.
Παράλληλα, όσα περιμένουν τους ήρωες μέσα στη ζούγκλα έχουν μία παιδική επεξεργασία στο σοκ, με μέγιστο λάθος να δείξουν με CGI εφέ τον Σουπάι. Αν δεν βλέπαμε, αλλά κυρίως ακούγαμε ή χανόμασταν στο σκοτάδι ίσως το μυαλό να κάλυπτε τα κενά της αληθοφάνειας με μεγαλύτερη μαεστρία.