Στο πρόγραμμα των κλασικών του, το Φεστιβάλ Καννών αναπληρώνει την απουσία του «The Other Side of the Wind», της ταινίας του Ορσον Γουέλς που ολοκλήρωσε το Netflix (και δεν έδωσε στις Κάννες) με ένα ντοκιμαντέρ για τον σκηνοθέτη του «Πολίτη Κέιν» με τίτλο «The Eyes of Orson Welles» σε σκηνοθεσία του Μαρκ Κάζινς που εξερευνά το βλέμμα του Ορσον Γουέλς μέσα από τους ανέκδοτους πίνακές του και τα σκίτσα του που δόθηκαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα από την κόρη του.
Ετσι, η μεγάλη ατραξιόν του Cannes Classics παραμένει η προβολή της κόπιας 70mm του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» που θα παρουσιάσει ο Κρίστοφερ Νόλαν. Ξεχωρίζουν ακόμη τα ντοκιμαντέρ «Be Natural: The Untold Story of Alice Guy-Blaché» και «Jane Fonda in Five Acts» για την πρωτοπόρο γυναίκα σκηνοθέτη Αλίς Γκι και την πρωτοπόρο γυναίκα (τελεία) μια και μοναδική Τζέιν Φόντα και ένα αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ινγκμαρ Μπέργκμαν με τρεις προβολές - το «Searching for Ingmar Bergman» της Μαργκαρέτ φον Τρότα, το «Bergman: A Year in a Life» της Jane Magnusson και την αποκατεστημένη 4k κόπια της «Εβδομης Σφραγίδας».
Διαβάστε ακόμη: Κάννες: 2018: Με γυναικεία πλειοψηφία η Κριτική Επιτροπή της Κέιτ Μπλάνσετ
Grease
Στο τμήμα των προβολών του Cannes Classics, όπου παρουσιάζονται αποκατεστημένες κόπιες διάσημων ή έτοιμων προς ανακάλυψη ταινιών ξεχωρίζουν η προβολή του «Vertigo» του Αλφρεντ Χίτσκοκ που κλείνει φέτος τα 60 του χρόνια στην παραλία των Καννών, η προβολή του «Grease» του Ράνταλ Κλάιζερ με τον Τζον Τραβόλτα παρόντα, το αποκατεστημένο «Tokyo Story» του Γιασουχίρο Οζου και φυσικά ο «Κλέφτης Ποδηλάτων» του Βιτόριο Ντε Σίκα, μια ταινία για κάθε εποχή της κινηματογραφικής ζωής ενός ανθρώπου.
Battement de Cœur του Ανρί Ντεκουάν (1939, Γαλλία)
Κλέφτης Ποδηλάτων (Ladri di Biciclette) του Βιτόριο Ντε Σίκα (1948, Ιταλία)
Enamorada του Εμίλιο Φερνάντεζ (1946, Μεξικό)
Tôkyô Monogatari του Γιασουχίρο Οζου (1953, Ιαπωνία)
Vertigo του Αλφρεντ Χίτσκοκ (1958, ΗΠΑ)
Η Γκαρσονιέρα (The Apartment) του Μπίλι Γουάιλντερ (1960, ΗΠΑ)
Démanty Noci του Γιάν Νέμεκ (1964, Τσεχία)
Voyna i mir. Film I. Andrei Bolkonsky του Σεργκέι Μπονταρτσούκ (1965, Ρωσία)
La Religieuse του Ζακ Ριβέτ (1965, Γαλλία)
Četri balti krekli (Four White Shirts) του Ρολάντ Καλνίνς (1967, Λετονία)
La Hora de los Ηornos του Φερνάντο Σολάνας (1968, Αργεντινή)
Le Spécialiste (Specialists / Gli specialisti) by Sergio Corbucci (1969, 1h45, France, Italy, Germany)
João and the Knife του Τζορτζ Σλούιζερ (1971, Ολλανδία)
Coup pour Coup του Μαράν Καρμίτζ (1972, Γαλλία)
L’une chante, l’autre Pas της Ανιές Βαρντά (1977, Γαλλία)
Grease του Ράνταλ Κλάιζερ (1978, ΗΠΑ)
Fad,jal (Grand-père, raconte-nous) της Σαφί Φαγιέ (1979, Σενεγάλη, Γαλλία)
Five and the Skin (Cinq et la peau) του Πιερ Ρισιέντ (1981, Γαλλία, Φιλιππίνες)
A Ilha dos Amores του Πάουλο Ρόχα (1982, Πορτογαλλία, Γαλλία)
Bagdad Café του Πέρσι Αντλον (1987, Γερμανία)
Απέραντο Γαλάζιο (The Big Blue) του Λικ Μπεσόν (1988, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία)
Ο Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι (Driving Miss Daisy) του Μπρους Μπέρεσφορντ (1989, ΗΠΑ)
Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac) του Ζαν-Πολ Ραπενό (1990, Γαλλία)
Hyenas του Ντζιμπρίλ Ντιόπ Μαμπετί (1992, Σεναγάλη, Γαλλία, Ελβετία)
Lamb (La Lutte sénégalaise) της Πολίν Σουμανού Βιεϊρά (1963, Σενεγάλη)
El Massir (Destiny / Le Destin) του Γιουσέφ Τσαχίν (1997, Αίγυπτος, Γαλλία)
Bagdad Café
Διαβάστε ακόμη:
- Ο «Τρελός Πιερό» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ στην αφίσα του 71ου Φεστιβάλ Καννών
- Αυτές είναι οι 5 ταινίες που το Netflix απειλεί ότι θα «αποσύρει» από το Φεστιβάλ Καννών
- Είσαι από 18 μέχρι 28 ετών; Το Φεστιβάλ Καννών σου χαρίζει 3 μέρες που θα θυμάσαι για πάντα!
- Το Φεστιβάλ Καννών θα ανοίξει με το «Everybody Knows» του Ασγκάρ Φαραντί - Δείτε το πρώτο τρέιλερ
- Το Φεστιβάλ Καννών γιορτάζει τα 50 χρόνια του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος»
- Αυτές είναι οι ταινίες που περιμένουμε να δούμε στο 71ο Φεστιβάλ Καννών
- Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι η Πρόεδρος του 71ου Φεστιβάλ Καννών
- 71ο Φεστιβάλ Καννών: Αλλαγή στις μέρες και τις προβολές, όχι - προβλέπουμε - στη λίστα των θαμώνων
