Μπορεί να μην τα πήγαμε άσχημα στο κόκκινο χαλί χθες, άλλα σε ότι αφορά στις ταινίες δεν θα λέγαμε ότι ζήσαμε και μια από τις πιο λαμπρές μέρες του φετινού, ή οποιουδήποτε Βερολίνου. Το «Death in Saragevo» του Ντάνις Τάνοβιτς βασίζεται σε ένα θεατρικό του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, και φιλοξενεί το δαιδαλώδες βαλκανικό δράμα σ' ένα ξενοδοχείο, με σκηνοθετικό σασπένς και πολιτικό διδακτισμό που συχνά ξεπέφτει στην γραφικότητα και το κλισέ. Αλλά διατηρώντας ένα σκηνοθετικό σασπένς που αν μη τι άλλο δίνει στην ταινία ενδιαφέρον.
Διαβάστε εδώ την κριτική του «Death in Sarajevo»
Το «Alone in Berlin» από την αλλη έφερε την Εμα Τομσον και τον Μπρένταν Γκλίσον ως το κόκκινο χαλί της Belrinale, το οποίο είναι κάτι, αλλά η ταινία, βασισμένη στο best seller του γερμανού Χανς Φαλάντα, με τον Γάλλο Βενσάν Περέζ στην σκηνοθεσία και τους αγγλόφωνους ηθοποιούς στο καστ, είναι μάλλον ο ορισμός της ευρωπουτίγκας.
Διαβάστε εδώ την κριτική του «Alone in Berlin»
Δυστυχώς τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για το «Maggie's Plan» της Ρεμπέκα Μίλερ η οποία εξακολουθεί να κάνει ταινίες με την δυναμη του επωνύμου της και να συγκεντρώνει ηθοποιούς όπως η Τζουλιάν Μουρ, η Γκρέτα Γκέργουικ και ο Ιθαν Χοκ σε μια μάλλον αδιάφορη κομεντί για τις σχέσεις και την απόφαση μιας γυναίκας να γίνει μητέρα πάση θυσία. Τα κορίτσια της πάντως ήταν υπέροχα στο photo call, και η ίδια αναμφίβολα είχε μια στιλιστική άποψη άξια να συζητηθεί.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Maggie's Plan»
O Αντρέ Τεσινέ με το «Quand on a 17 Ans», επιστρέφει σε ένα από τα προσφιλή του θέματα που είναι η εφηβεία - εδώ με την ιστορία δύο αγοριών που ζουν στα γαλλικά Πυρηναία και ανακαλύπτουν πως αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, φέρνοντας αναπόφευκτα στη μνήμη τα «Αγρια Βλαστάρια» του 1994. Ομως κάθε σύγκριση, όμως, με την προ 20ετίας πιο προσωπική και ερωτική ταινία της καριέρας του, είναι καταδικασμένη να αδικήσει κατάφωρα αν και δικαιολογημένα ένα φιλμ που χάνεται μέσα στη φλυαρία του, ακόμη κι αν το σενάριο είναι γραμμένο μαζί με την Σελιν Σιαμά. Οι νεαροί πρωταγωνιστές του πάντως Κέισι Μοτέτ Κλάιν και Κορεντίν Φιλά είναι εξαιρετική και η Σαντρίν Κιμπερλέν απολαυστική στον ρόλο μιας μαμάς σχεδόν «Πάστα Φλόρας».
Διαβάστε εδώ την κριτική του «Quand on a 17 Ans»
Ισως η πιο ενδιαφέρουσα ταινία της ημέρας να μην ήταν άλλη από το κινεζικο «Crosscurrent», ένα φιλμ βουτηγμένο σε έναν μαγικό ρεαλισμό απαράμιλλης ομορφιάς στο οποίο ο Γιανγκ Τσάο μπαρκάρει σε φορτηγό πλοίο στον ποταμό Γιάνγκ Τσε στέλνοντας στο κοινό ποιητικά, κινηματογραφικά και συμβολικά ημερολόγια καταστρώματος. Μία υπαρξιακή αναζήτηση και μία πολιτική παραβολή για το ιστορικό παρελθόν, παρόν και μέλλον της Κίνας.
Διαβάστε εδώ την κριτική του «Crosscurrent»
Οι μέρες της Berlinale 2016
Tags: berlinale 2016
