Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Μπομπ Πέιν, φοιτητής τότε ωκεανογραφίας, έκανε ένα απλούστατο πείραμα στις ακτές της πολιτείας της Ουάσινγκτον. Από μια από τις λιμνούλες που σχημάτιζαν τα παλιρροϊκά κύματα, αφαίρεσε τους αστερίες-κυνηγούς, που τρέφονταν με όλα τα λιγότερο ισχυρά πλάσματα της λίμνης, και τους έριξε σε άλλες γειτονικές. Με τον καιρό παρατήρησε πως η ποικιλότητα των ειδών στην ορφανεμένη λίμνη είχε μειωθεί δραστικά. Χωρίς τους «κυνηγούς», η τροφική αλυσίδα διαταρασσόταν καταστροφικά. Διατύπωσε λοιπόν τη θεωρία πως η παραδοσιακή «πυραμίδα» της αλυσίδας δε λειτουργεί απαραίτητα από τη βάση προς την κορυφή, και ότι «θεμελιώδη είδη» που βρίσκονται σε αυτή την κορυφή είναι απολύτως αναγκαία για τη διατήρηση της ποικιλότητας των ειδών.
Τη θεωρία τούτου του ριζοσπαστικού οικολόγου στήριξαν και επιβεβαίωσαν πολλοί φυσιοδίφες ανά τα χρόνια με τα δικά τους πειράματα σε διάφορα οικοσυστήματα του πλανήτη. Το «The Serengeti Rules» του Νίκολας Μπράουν, ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ που προτείνει φέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου, ακολουθεί την πορεία και το επιστημονικό έργο πέντε εξ αυτών από τα χρόνια του ’60 μέχρι σήμερα. Κι αν ενίοτε το κάνει με τεχνικές αφήγησης (όπως δραματοποίηση ορισμένων συμβάντων) που θυμίζουν (καλή) τηλεόραση, δεν παύει να παραμένει συναρπαστικό στην κάθε του λεπτομέρεια χάρη στους ψύχραιμους τόνους του, την εκθαμβωτική φωτογραφία των φυσικών βιότοπων, αλλά και –σε αντίθεση με πολλά περιβαλλοντικά ντοκιμαντέρ- την αισιοδοξία του για τη δυνατότητα αναστροφής του ολέθρου, όπως απεδείχθη από την αύξηση του πληθυσμού των ειδών μετά την επιτυχημένη φαρμακευτική αντιμετώπιση μιας πολύχρονης επιδημίας στον μεγαλύτερο εθνικό βιότοπο του κόσμου, στο πάρκο Σερενγκέτι στην Τανζανία, απ’ όπου παίρνει το φιλμ τον τίτλο του.
Από την άλλη, πολύ πιο εμφανής είναι η τηλεοπτική κοψιά του ντοκιμαντέρ των Ίωνα Παπασπύρου (Tokomburu) και Άγγελου Φραντζή «Ο Κόσμος των Ελλήνων», που συμπυκνώνει σε 84 λεπτά την αρχαιοελληνική ιστορία από τα ομηρικά χρόνια μέχρι την πτώση του Βυζαντίου. Μια παράθεση ιστορικών πληροφοριών τύπου εκπαιδευτική τηλεόραση, πάντως με πολύ σοβαρή δουλειά από πίσω, όπως δείχνει η συμπαγής σεναριακή σύνοψη του υλικού και η έρευνα και τα γυρίσματα σε διάφορες περιοχές της αρχαιοελληνικής «επικράτειας» (Ιταλία, Γεωργία, Αίγυπτος, Τουρκία), που συνοδεύονται από συνεντεύξεις έγκριτων Ελλήνων και ξένων ιστορικών και αρχαιολόγων.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου διεξάγεται με τη χορηγία των Cosmote TV και Sundance TV, τη συμπαραγωγή των Δήμων Πάτμου και Πάρου, υπό την αιγίδα της UNESCO και του ΕΟΤ, και την υποστήριξη των τοπικών επιχειρήσεων και ξενοδοχείων. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του και στην επίσημη σελίδα του στο Facebook
