Οι αρχικές ταινίες που γέννησαν το εξωφρενικό σύμπαν που ακούει στο όνομα «Τρελές Σφαίρες», υπήρξαν ιδιοσυγκρασιακά τέκνα μιας - ευρύτερα - καλτ πτυχής του αμερικανικού χιούμορ, παρόλο που δεν πληρούν με ακρίβεια τις στενές προδιαγραφές του όρου. Τα τρία φιλμ που κυριολεκτικά μεσουράνησαν στα 80s, (συν)διαμορφώνοντας τους κυρίαρχους αισθητικούς κώδικες για το τι νοείτο ως mainstream κωμωδία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, βασίστηκαν σε (ενίοτε λειτουργικές) σλάπστικ σεκάνς με σουρεαλιστικά τουίστς που διαδέχονταν το ένα το άλλο, αμέτρητα sex jokes και εξαντλητική χρήση του σχήματος της υπερβολής.

Εχοντας ως παρακαταθήκη τα παραπάνω δομικά στοιχεία, η χρήση των οποίων φάνταζε εξ ορισμού αμφίβολη σε συνάρτηση με τα τωρινά κωμικά δεδομένα, οι «Τρελές Σφαίρες» επέστρεψαν, 31 ολόκληρα χρόνια μετά, χωρίς τις πιθανότητες για τη δημιουργία ενός αξιοπρεπούς σίκουελ να είναι με το μέρος τους. Παρ' όλ' αυτά, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, η ανανεωτική διάθεση της νέας προσθήκης στη μυθολογία του franchise λειτουργεί, και μάλιστα με το παραπάνω, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα φιλμ που δεν προσπαθεί να απλώς να μιμηθεί τη φόρμα που είναι συνυφασμένη με τους όρους ύπαρξης της σειράς ταινιών, αλλά να την αξιοποιήσει, μεταφέροντάς τη στο σήμερα, χωρίς αυτό να αφαιρεί από την ταυτότητά της.

Στη νέα εκδοχή της ταινίας ο υπαστυνόμος Φρανκ Ντρέμπιν Τζούνιουρ (Λίαμ Νίσον) καλείται να διαλευκάνει έναν μυστηριώδη θάνατο, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον θρυλικό Φρανκ Ντρέμπιν. Η αδελφή του θύματος, την οποία υποδύεται η Πάμελα Αντερσον προσπαθώντας να φανεί αντάξια του στίγματος της Πρισίλα Πρίσλεϊ χωρίς απαραίτητα να τα καταφέρνει, δεν πείθεται από την επίσημη εκδοχή της αστυνομίας και ωθεί τον ήρωα να διερευνήσει εκ νέου την υπόθεση, γεγονός που - κλασικά - θα τον οδηγήσει στην αποκάλυψη μίας μεγαλύτερης πλεκτάνης που αυτή τη φορά σχετίζεται με το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Λαμβάνοντας υπόψιν τις επιταγές των καιρών, διατηρώντας όμως σταθερά τον σλπάσπτικ πυρήνα και συνδυάζοντάς τον με την καυστική χροιά που φέρνει στον ρόλο ο Λίαμ Νίσον, η ανεξήγητα απολαυστική επίδραση που μας συνέστησε ο αρχικός κόσμος του Ντρέμπιν, διογκώνεται, μέσα από ένα φιλμ που σέβεται απόλυτα τις καταβολές του (άλλωστε βρίθει παρελθοντικών αναφορών που θα εκτιμήσουν οι φαν του franchise), συμβαδίζοντας παράλληλα σε αισθητικό επίπεδο με την εποχή του. Εκεί ακριβώς είναι που έγκειται και η μεγαλύτερη έκπληξη που το συνοδεύει, η οποία έχει να κάνει με την άρτια ποσόστωση των επι μέρους στοιχείων που το συνθέτουν.