Στα 88 του χρόνια, ο ωραιότερος άνδρας που πέρασε ποτέ από το σινεμά, πέθανε ήσυχα στο σπίτι του στη Γαλλία. Τελευταία πράξη στον ήδη θρυλικό, κινηματογραφικό εντός και εκτός οθόνης, αμφιλεγόμενο και γεμάτο μικρούς και μεγαλύτερους θανάτους βίο και πολιτεία του.
Η νέα πολυαναμενόμενη, γυρισμένη στην Ελλάδα, ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ με τρεις σταρ πρώτης διαλογής γοήτευσε το πρώτο τετραήμερό προβολών της μόνο 600 περίπου θεατές σε όλη την Ελλάδα. Το γιατί είναι πλέον ρητορικό.
Το Flix παρακολούθησε για πρώτη φορά φέτος ολόκληρο το Διεθνές Σπουδαστικό Πρόγραμμα της Δράμας και εντόπισε ταινίες που θα άξιζαν θέση -αν όχι και βραβείο- σε οποιοδήποτε διαγωνιστικό. Ιδού οι εντυπώσεις.
Μαζεμένο σε όγκο αλλά το ίδιο ψαγμένο σε είδη και ύφη το φετινό lineup του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος του 45ου Φεστιβάλ Δράμας, χωρίς να λείπουν κοινές θεματικές αιχμές.
Ζητήσαμε από Ελληνες σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, μοντέρ, ηθοποιούς, συγγραφείς, κριτικούς να μάς μιλήσουν για τον δικό τους Γκοντάρ. Και να τον αποχαιρετήσουν με τον τρόπο τους.
Αποσπάσματα από κείμενα του Βασίλη Ραφαηλίδη για δύο ταινίες που γύρισε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ σε διαφορετικές περιόδους της ζωής και τις τέχνης του, αντιπροσωπευτικά της «ερωτικής» του σχέσης με το σινεμά του εμβληματικού εικονοκλάστη.
Το «Γεγονός» της Οντρέ Ντιγουάν παίζεται στις ελληνικές αίθουσες. Σαν η πιο καίρια υπενθύμιση για το τι σημαίνει η ακύρωση του συνταγματικού δικαιώματος των αμβλώσεων στην Αμερική. Και κυρίως για το σήμα της οπισθοδρόμησης που δόθηκε προς όλον τον πλανήτη. Ας κρατήσουμε τη συζήτηση ανοιχτή...
Να γιορτάζουμε για το ελληνικό σινεμά ή να είμαστε συνεχώς σε θέση εξέγερσης; Το ερώτημα τέθηκε ευθαρσώς στην 13η τελετή απόνομη των Βραβείων Ιρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου από την Εύα Στεφανή. Η απάντηση (δεν) είναι προφανής.
Οι ελληνικές ταινίες βγαίνουν στις αίθουσες και φεύγουν από αυτές χωρίς να έχουν αφήσει ελάχιστο σημάδι. Πόσο αργά είναι για να πιστέψει κανείς στο ελληνικό σινεμά;
Εκανε πρεμιέρα χθες το «Super Mammy» του Μάρκου Σεφερλή. Τέσσερα χρόνια μετά το άνοιγμα του #metoo διαλόγου, αυτό παραμένει το "χιούμορ" του. Ακούει κανείς στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο;
Πολλά, είναι η απάντηση. Πολλά για την ίδια και τις ανταγωνιστικές της πλατφόρμες, πολλά για το ίδιο το σινεμά που απλά κερδίζει συνεχώς περισσότερους υποστηρικτές, πολλά για ταινίες σαν το «CODA» που έχουν πια ένα σοβαρό λόγο για να συνεχίσουν να γυρίζονται...
Ρώσικες ταινίες αποσύρονται από φεστιβάλ και προβολές σε Ευρώπη και Αμερική, ως αντίθεση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μια παράπλευρη απώλεια που ασκεί λάθος πίεση, ενισχύοντας τελικά την προπαγάνδα και την απαγόρευση της ελευθερίας της έκφρασης στη χώρα.