Πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Φρανσις Λι θα περίμενε το μέγεθος της επιτυχίας της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του «Του Θεού Η Χώρα», όταν έχοντας εγκαταλείψει την ηθοποιία, αποφάσισε να γράψει ένα σενάριο το οποίο τοποθέτησε στον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, την επαρχία του Γιορκσάιρ.
Ο Λι είχε γυρίσει ήδη δυο μικρού μήκους ταινίες στην φάρμα του πατέρα του και αρχικά σκεφτόταν ότι το οικογενειακό κτήμα, θα μπορούσε κάλλιστα να «πρωταγωνιστήσει» και στου «Θεού Η Χώρα», ως ένας τρόπος να μειώσει τα έξοδα μιας παραγωγής που ο ίδιος πίστευε ότι θα ήταν ούτως ή άλλως «οικογενειακή». Όμως όταν το σενάριό του έφτασε, σχεδόν από τύχη, στα χέρια των ανθρώπων της βιομηχανίας, το πρώτο βήμα για αυτό που θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα success story της χρονιάς είχε ήδη γίνει.
Φράνσις Λι
Γυρισμένο στις αρχές της άνοιξης του 2016, αφού όταν το φιλμ πήρε το πράσινο φως τον Μάιο του 2015 τα αρνιά είχαν ήδη γεννήσει και η παραγωγή θα έπρεπε να αναβληθεί, το φιλμ ήταν έτοιμο για την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Ιανουάριο του 2018 στο Φεστιβάλ του Sundance. Κι ήταν ένα από εκείνα που έκλεψαν τις εντυπώσεις κι ένα βραβείο –αυτό της καλύτερης σκηνοθεσίας για τον Λι- ξεκινώντας μια πορεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του πλανήτη που θα το έφερνε πρωταγωνιστή στα British Independent Film Awards και τώρα υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας.
Δεν μου αρέσουν τα ψέματα, ήθελα στην ταινία να είναι όλα να είναι αληθινά - Φράνσις Λι
Απολύτως δίκαια. Μπορεί ο Λι να μην έχει σπουδές σκηνοθεσίας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την δύναμη και την καθαρότητα της ματιάς του, την αίσθηση μιας ταινίας που είναι απόλυτα αληθινή. Με κάθε πιθανό τρόπο. Ακόμη κι αν το φιλμ δεν είναι αυτοβιογραφικό, η ιστορία ενός καταπιεσμένου νεαρού που δουλεύει στην φάρμα του πατέρα του κι ερωτεύεται τον ρουμάνο εργάτη που έρχεται να βοηθήσει την περίοδο της γέννας των αρνιών, έχει την αυθεντικότητα ενός φιλμ που γνωρίζει απόλυτα τους χαρακτήρες, την ζωή τους, το περιβάλλον τους.
Περιμένοντας τον χρόνο να κυλήσει και τα αρνιά να φτάσουν ξανά στην εποχή της γέννας, ο Λι έφερε τους δυο πρωτοεμφανιζόμενους πρωταγωνιστές του Τζος Ο’Κόνορ κι Αλεκ Σεκαρεάνου στο Γιορκσάιρ και δούλεψε μαζί τους κάθε λεπτομέρεια των χαρακτήρων τους: «Ηθελα να ξέρουν από πού οι ήρωες αγοράζουν τις κάλτσες τους και ποιες κάλτσες προτιμούν, πως πίνουν το τσάι τους και γιατί βάζουν ζάχαρη, αν βάζουν» λέει. Κι ακόμη, τους έβαλε να δουλέψουν για μερικές εβδομάδες σε φάρμες στην περιοχή, ώστε να μάθουν τα πάντα, από το να ξεγεννούν αρνιά έως να οδηγούν τρακτέρ. «Δεν μου αρέσουν τα ψέματα, ήθελα όλα να είναι αληθινά», λέει ο Λι.
Δεν με πειράζει να αποκαλούν την ταινία «βρετανικό Brokeback Mountain», είναι κολακευτικό, αλλά είναι δυο διαφορετικά φιλμ - Φράνσις Λι
Ο ίδιος ήξερε πολύ καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του. Μεγάλωσε εκεί, δούλευε στην οικογενειακή φάρμα μέχρις ότου έφυγε για το Λονδίνο για να γίνει ηθοποιός αλλά γύρισε πίσω για να δουλέψει σε μια μάντρα ανακύκλωσης για δυο χρόνια όσο προετοίμαζε την ταινία του, και για να ζήσει, εκεί που ακόμη μένει, σε μια ξύλινη καλύβα στην πλαγιά ενός λόφου, δίχως τηλέφωνο ή σύνδεση στο internet. Δουλεύοντας στην μάντρα γνώρισε έναν ρουμάνο μετανάστη, ο οποίος είχε περάσει δύσκολα στο Λονδίνο πριν φτάσει κι εκεί, κι όπως λέει, από αυτή την γνωριμία του κι από ένα «μεγάλο αν» (τι θα είχε γίνει αν ο ίδιος δεν είχε φύγει για το Λονδίνο κι αν είχε ακολουθήσει την ζωή του αγρότη), γεννήθηκε η ιστορία της ταινίας κι ο καταλυτικός χαρακτήρας του Γκιόργκι στο φιλμ.
Δείτε ακόμη: Το «Weekend» στην εξοχή; Τρέιλερ για το «God’s Own Country»
Ενας χαρακτήρας που εκτός από την ερωτική επιθυμία, βοηθά το φιλμ να εξερευνήσει μια σειρά από άλλες δυναμικές και ιδέες, ακόμη κι άθελα του, όπως για παράδειγμα το Brexit και τις νέες συνθήκες των ευρωπαίων εργατών στην χώρα του. Όμως ο Λι λέει ότι όταν έγραφε το σενάριο η ιδέα του δημοψηφίσματος για το Brexit δεν υπήρχε στον ορίζοντα ούτε καν ως απλή πιθανότητα. «Ναι, ήθελα να μιλήσω για τις συνθήκες των ξένων εργατών στη χώρα, αλλά δεν σκεφτόμουν αυτές τις ιδέες με μια πολιτική ατζέντα στο μυαλό μου. Είναι αστείο, αλλά την μέρα που τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ανακοινώθηκαν, είχαμε βρεθεί με τον μοντέρ μου για να δούμε το τελικό cut του φιλμ. Το είδαμε σιωπηλά σκεπτόμενοι ότι ίσως αυτό που είχαμε γυρίσει ήταν μια ταινία εποχής».
Από την πρώτη του προβολή το φιλμ στο Sundance, η ταινία κέρδισε τον χαρακτηρισμό «βρετανικό Brokeback Mountain», αλλά ο σκηνοθέτης του λέει ότι έχει δει μόνο μια φορά το φιλμ του Ανγκ Λι, το 2005 όταν είχε προβληθεί στις αίθουσες. «Δεν με πειράζει, είναι κολακευτικό ομολογώ, αφού ο Ανγκ Λι είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης. Αλλά είναι μια από εκείνες τις ατάκες που οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να γράφουν στις επικεφαλίδες. Αλλά αν πας να δεις την ταινία αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι το ίδιο. Είναι μια διαφορετική ταινία, τοποθετημένη σε έναν διαφορετικό κόσμο».
Ομως ακόμη κι αν τα δυο φιλμ είναι τοποθετημένα σε διαφορετικές εποχές και φέρνουν τους ήρωες τους αντιμέτωπους με διαφορετικές δοκιμασίες, είναι σαφές ότι μιλούν κάτι κοινό, το οποίο ακριβώς όπως το θέτει ο Λι δεν είναι άλλο από το «πόσο ευάλωτος πρέπει να γίνεις για να ανοιχθείς, να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αγαπήσει και να αγαπηθεί».
Δείτε ακόμη:
