Από μια χρονιά που προσπάθησε ν' αποβάλλει από πάνω της την πανδημία κι όπου το σινεμά αναζήτησε τη νέα του θέση και ταυτότητα, το Flix επιλέγει 22 πρόσωπα, πράγματα, ιδέες και στιγμές που θα μας φτάσουν ως το 2023.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2022;
Ενα μεσημέρι του Ιουνίου που δεν έκανε πολλή ζέστη, βρεθήκαμε με ένα αυτοκίνητο να φεύγουμε από την Αιδηψό προς μια άγνωστη κατεύθυνση, προς το πιο βόρειο μέρος της Βόρειας Εύβοιας. Ηταν σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει. Ή πιο σωστά, σαν να μετρούσε (με) άλλες διαστάσεις, θα τις έλεγε κανείς διασταλτικές. Κάποιος σταθμός της ΕΡΑ έπαιζε μουσική μιας άλλης εποχής, οι εργαζόμενοι μιας οικογενειακής ταβέρνας στη μέση του πουθενά δεν έδειξαν να εκπλήσσονται διόλου από την αναπάντεχη παρουσία μας και αν κάποιος σε σταματούσε εκεί στη μέση του πουθενά και σε ρωτούσε που βρίσκεσαι, δεν θα ήξερες πραγματικά τι να απαντήσεις: σε ένα μέρος τραυματισμένο ή ένα μέρος θεραπευτικό;
Λίγες μέρες στην Βόρεια Εύβοια στις αρχές του φετινού καλοκαιριού ήταν αρκετές για να αισθανθεί κανείς όλα τα αντιφατικά συναισθήματα του κόσμου. Με το βλέμμα να χάνεται σε μια λεπτή, ανατριχιαστική γραμμή που ένωνε στο ίδιο κάδρο τα καμμένα δέντρα με τον Ευβοϊκό, η αίσθηση του να κάνεις μπάνιο ανασαίνοντας ζωή ακριβώς στο σημείο που ένα χρόνο πριν μύριζε θάνατο, η θέα νέων ανθρώπων που με εκείνη την θρασύτητα του «η ζωή δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχιστεί» βρέθηκαν σε ένα μέρος που δεν είχαν βρεθεί ποτέ για να μιλήσουν για το μέλλον τους, οι αντιφάσεις βρέθηκαν στο κέντρο των διαδρομών στο διαρκώς αποκαλυπτικό GPS που ένωσε την Αγία Αννα, τη Λίμνη και την Αιδηψό.
Ξέρουμε όλοι τι χρειάζεται για να ξαναφτιάξεις ένα τόπο που καταστράφηκε. Ξέρουμε όλοι επίσης πως η πολιτική βούληση σε αυτή τη χώρα, βρίσκεται διαρκώς και μόνο σε ένα στα όρια του χυδαίου φλερτ με τις - λες και δεν τελειώνουν ποτέ - προεκλογικές εκστρατείες. Ξέρουμε ότι μια σειρά από προβολές, workshops, masterclasses και συζητήσεις για την Τέχνη είναι πράξεις πολύ λίγες για να αποζημιώσουν τους ανθρώπους και τον τόπο με τον τρόπο που θα έπρεπε - αποφασιστικά, με σχέδιο και οικονομικό πρόγραμμά έτοιμο να θεραπεύσει το τραύμα.
Ξέρουμε όμως επίσης πως κάπου ανάμεσα σε ισχνές εξαγγελίες, σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα επιδοτούμενου τουρισμού και έναν μάλλον αβέβαιο σχεδιασμό για το μέλλον, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης οργάνωσε το «Evia Film Project» αθόρυβα, από την αρχή, δημιουργώντας υποδομές ακόμη κι εκεί που δεν υπήρχαν ή κανείς δεν τις είχε φανταστεί για να γίνει η πρώτη και μοναδική εξωστρεφής και ουσιαστική «θεραπευτική» κίνηση για τη Βόρεια Εύβοια, ένα μόλις χρόνο μετά τις πυρκαγιές του 2021.
Ακριβώς τη στιγμή που το σινεμά τα βλέπει (επιτέλους) όλα «πράσινα», ένας τόπος που το έχει περισσότερο ανάγκη από όλους αυτή τη στιγμή μπήκε ήδη στο διεθνή χάρτη και ξεκίνησε την «αναδάσωση» μέσα από σχέδια ταινιών νέων παιδιών με κεντρικό άξονα το περιβάλλον, με την επίσκεψη ανθρώπων του οπτικοακουστικού τομέα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, με μια διεθνή προβολή που έστρεψε το βλέμμα εκεί που μέχρι πρότινος κανείς δεν θα ήθελε να κοιτάξει.»
Και μόνο η αντίφαση (και η αυτόματη ακύρωσή της) να καταστεί η Βόρεια Εύβοια ως κέντρο του green cinema στην Ελλάδα και, ναι, της Ευρώπης, θα αρκούσε ως σκέψη.
Ακριβώς τη στιγμή που το σινεμά τα βλέπει (επιτέλους) όλα «πράσινα», ένας τόπος που το έχει περισσότερο ανάγκη από όλους αυτή τη στιγμή μπήκε ήδη στο διεθνή χάρτη και ξεκίνησε την «αναδάσωση» μέσα από σχέδια ταινιών νέων παιδιών με κεντρικό άξονα το περιβάλλον, με την επίσκεψη ανθρώπων του οπτικοακουστικού τομέα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, με μια διεθνή προβολή που έστρεψε το βλέμμα εκεί που μέχρι πρότινος κανείς δεν θα ήθελε να κοιτάξει.
Γυρίζοντας από τη μικρή εκδρομή, ο χρόνος και ο τόπος συνέχισαν να διαστέλλονται. Στο θερινό σινεμά της Αιδηψού, που φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου και λειτουργεί ξανά, ακόμη μετά το τέλος του «Evia Film Project» ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται για την βραδυνή προβολή, παρουσία του Φόλκερ Σλέντορφ που βρέθηκε στην Αιδηψό για να παρουσιάσει το «Δασοποιό» του.
Οι διαδρομές αυτών των ημερών στα «καμμένα» της Εύβοιας παραμένουν με διαφορά από τις σημαντικότερες του 2022. Ειδικά τώρα που μαθαίνουμε πως το Evia Film Project θα επαναληφθεί, όπως και πρέπει. Μακριά από το εφήμερο των πολιτικών παρεμβάσεων, καμία ουσιαστική λύση, δράση, ιδέα, αλλαγή δεν έγινε ποτέ εφάπαξ.
Η ανασκόπηση του 2022 από το Flix:
Οταν το σινεμά βγήκε... στο έξω διάστημα
Οταν οι γυναίκες του Ιράν εξεγέρθηκαν (για όσα το ιρανικό σινεμά έδειχνε για χρόνια)
Οι δύο ταινίες που έβαλαν φωτιά στα social media
Χαμογελάστε, είναι… φονικό!
Η ανατομία ενός χαστουκιού
Running up that Chart
H Ανασκόπηση του 2022 από το Flix: Οπου θυμηθήκαμε ότι το δικαίωμα στην έκτρωση δεν είναι αυτονόητο
