Η πρώτη ταινία βασισμένη στη διάσημη μασκότ της Sega, τον μπλε σκαντζόχοιρο Sonic, μία μείξη live action και CGI animation, παρά την μέτρια αποδοχή που είχε από τους κριτικούς και χωρίς να μπορέσει να σπάσει την «κατάρα» που θέλει τις κινηματογραφικές μεταφορές των video games να μην ξεπερνάνε τη μετριότητα, κατάφερε να γίνει μια εισπρακτική επιτυχία.
Και η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκαν περισσότεροι λόγοι για να δώσει το στούντιο το πράσινο φως για ένα σίκουελ με αξιοθαύμαστη υπερηχητική ταχύτητα.
Η δεύτερη ταινία ξεκινάει σχεδόν αμέσως το φινάλε της πρώτης. Εχοντας εγκαταστεθεί στο Γκριν Χιλς, ο Sonic πρέπει τώρα να αποδείξει πως είναι αληθινός ήρωας. Η ώρα να δοκιμαστεί φτάνει με την επιστροφή του Δρ. Ρομπότνικ, ο οποίος αναζητάει, μαζί με τον νέο συνεργάτη του, τον Knuckles, ένα σμαράγδι με τη δύναμη να αφανίζει πολιτισμούς. Ο Sonic ξεκινάει μαζί με τον Tails ένα ταξίδι ανά την υφήλιο, προκειμένου να βρουν το σμαράγδι προτού πέσει στα λάθος χέρια.
Ο Τζεφ Φάουλερ και η ομάδα του δεν έχουν διάθεση να προσπαθήσουν ούτε στο ελάχιστο να διορθώσουν τα προβλήματα της πρώτης ταινίας, επαναλαμβάνοντας την ίδια φόρμουλα που ακολούθησαν και δυο χρόνια πριν. Καμία έκπληξη λοιπόν... Η ίδια σχεδόν πλοκή, η οποία προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για πολύ νεαρές ηλικίες, οι οποίες σίγουρα θα διασκεδάσουν με τον Sonic και την παρέα του, με τον Φάουλερ να παραγεμίζει την ταινία του με αναφορές στην ποπ κουλτούρα και νοσταλγικά easter eggs για να κρατήσει και το ενδιαφέρον των μεγάλων, και ίσως μεγαλύτερων φαν, σε επίπεδα πάνω από την βαρεμάρα.
Το σενάριο και η δράση μοιάζουν εξελίσσονται ακριβώς με τον ίδιο διεκπεραιωτικό τρόπο που κάποιος θα περίμενε, με τα κλασικά μηνύματα για την φιλία, την οικογένεια και τη σημασία του να πιστεύουμε στον εαυτό μας να κάνουν την εμφάνισή τους στα «σωστά» σημεία, και όλα αυτά σε μια διάρκεια δυο ωρών η οποία δεν δικαιολογείται με τίποτα. Κάτι που κάνει ακόμα και την προσθήκη των νέων κλασικών και αγαπημένων χαρακτήρων, όπως του Tails και του Knuckles, να μοιάζουν αρκετά σχηματικοί και χάρτινοι ως το τέλος.
Οπως συνέβη και με την πρώτη, έτσι κι εδώ, η δεύτερη ταινία του Sonic προβάλλεται αποκλειστικά μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, προδίδοντας για άλλη μια φορά το μεγάλο της ατού, τον Τζιμ Κάρεϊ. Το να ακούς στα ελληνικά, όσο καλή κι αν είναι η μεταγλώττιση, έναν ηθοποιό που η ερμηνεία του βασίζεται στην χροιά της φωνής του αλλά και στο πως λέει την κάθε μια του ατάκα, είναι σαν να ξεγυμνώνεις την ταινία από την τρέλα και την ενέργεια την οποία θες να δώσεις στο κοινό της. Και είναι κρίμα που, για άλλη μια φορά, στερούμαστε έναν Τζιμ Κάρεϊ σε όλο του το μεγαλείο στη μεγάλη οθόνη, ο οποίος κλέβει την παράσταση σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται.
Με μια τρίτη ταινία ήδη στα σκαριά, μια τηλεοπτική σειρά, αλλά και ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν να ετοιμάζεται γύρω από τον Sonic, η μπλε μασκότ της Sega φαίνεται πως θα είναι μαζί μας για αρκετό καιρό. Μόνο που ελπίζουμε πως κάποτε θα βρει το πάτημά του και φτάσει στο τέρμα της διασκέδασης σε χρόνο ντε τε.
