Στην πόλη του Μεξικού, παράπλευρα από το κέντρο, στην έπαυλη με το πάτιο και τους μεγάλους κήπους, η Μαριάνα παντρεύεται. Τι κρίμα που δεν μπορούν να φτάσουν στη δεξίωση όλοι οι καλεσμένοι: οι κατώτερες τάξεις έχουν εξεγερθεί και γρήγορα επιβάλλεται αμείλικτος στρατιωτικός νόμος. Αλλά η Μαριάνα έχει καλή καρδιά: θα φύγει από την (προσωρινή) ασφάλεια της έπαυλης και θα ριχτεί στη μάχη, αναζητώντας χρήματα για το χειρουγείο της άρρωστης γυναίκας του πρώην υπηρέτη της οικογένειας.
Αν ο Μισέλ Φράνκο έχει κάποιους σταθερούς άξονες στις ταινίες του (από το «Μετά τη Λουτσία» στο «Chronic» στην «Κόρη της Απρίλ», σε μια κατιούσα πορεία), ο ένας είναι η πολιτικοκοινωνική κριτική, στο πλαίσιο των άκρων στα οποία φέρνει τον άνθρωπο η ανάγκη. Ο άλλος είναι μια επιτηδευμένη συνήθεια να «σοκάρει» με το φινάλε των ταινιών του, ανατρέποντας το αίσθημα ασφάλειας των θεατών του, κουνώντας του το δάχτυλο με χαιρέκακο χαμόγελο. Η «Νέα Τάξη», για καλό και για κακό, δεν αποτελεί εξαίρεση.
Σκηνοθετικά, ο Φράνκο ανεβαίνει κλίμακα: στήνει ένα θρίλερ, διαχειρίζεται σκηνές μεγάλου πλήθους, αγκαλιάζει το συμβολισμό (έστω στο εστέτ παιχνίδι του με την παρουσία ή απουσία του πράσινου χρώματος που αντιπροσωπεύει το «νέο» αίμα). Ακολουθεί τους κανόνες και την αισθητική ενός zombie movie, μόνο που όπου ζόμπι βλέπε επαναστάτης, τολμώντας σκηνές άγριας βίας, ηδονοβλεπτικής σχεδόν, κι ενός εγκαταλελειμμένου, σαρωμένου μεταποκαλυπτικού τοπίου.
Σεναριακά, παγιδεύεται, λες, στη δική του χαοτική οξυδέρκεια. Οι διαρκείς ανατροπές στην πλοκή στερούν από την ταινία τη δύναμη και προσθέτουν σε γραφικότητα, οι ήρωες, έτσι κι αλλιώς μονοδιάστατοι, εξελίσσονται κυριολεκτικά σε φιγούρες μέσα στο πλήθος και το τελευταίο μέρος - με το γενικό, αναμενόμενο μήνυμα ότι η εξουσία κι η διαφθορά είναι ταυτόσημες έννοιες - μπερδεύει μια... ισαποστάκικη προσέγγιση με μια νιχιλιστική άρνηση όποιας επανάστασης και μια βαθειά, τελικά, αδιαφορία για τον άνθρωπο. Η νέα τάξη ποτέ δεν θα διαφέρει τόσο από την παλιά. Κι ο Μισέλ Φράνκο θα είναι πάντα ένας ικανός, ευφάνταστος, αλλά κι εξυπνάκιας δημιουργός.
