Η δεκαεπτάχρονη Βαλέρια είναι έγκυος με τον επίσης νεαρό φίλο της, αλλά δεν έχει ακόμα ενημερώσει τη μητέρα της, Απρίλ. Oταν η αδελφή της, την καλεί κρυφά από την Βαλέρια, η Απρίλ καταφτάνει με γνήσιο ενδιαφέρον, στήριξη και τρυφερότητα. Μετά όμως από τη γέννηση του παιδιού θα γίνει σύντομα σαφές γιατί η Βαλέρια ήθελε να κρατήσει τη μητέρα της όσο το δυνατόν πιο μακριά.
Οι ταινίες του μεξικάνου Μισέλ Φράνκο έκαναν αίσθηση για τον τρόπο που δυμανιτίζουν τις προσδοκίες σου με ένα ξαφνικό σοκ συνήθως λίγο πριν –η ακριβώς- στο τέλος. Μια «τεχνική» που μπορεί να λειτουργεί όπως στο «Μετά τη Λουτσία» ή να κατακρημνίζει την ταινία όπως στο «Chronic».
Στο «April’s Daughter» η έκπληξη είναι ότι η έκπληξη δεν υπάρχει όσο κι αν την περιμένεις. Και το ερώτημα που γεννιέται είναι τι ακριβώς απομένει τότε από το σινεμά του Φράνκο; Η αλήθεια είναι όχι πολλά.
Η ιστορία του φιλμ περιστρέφεται γύρω από την 17χρονη Βαλέρια, την μικρότερη κόρη της Αβρίλ η οποία κρατάει κρυφή την εγκυμοσύνη της από την μητέρα της. Εχοντα μείνει έγκυος από τον συνομήλικο φίλο της, ζει με την μεγαλύτερη αδελφή της στην παράλια του Πουέρτο Βαγιάρτα με την μητέρα της να βρίσκεται εκτός κάδρου, όπως θα μάθουμε αργότερα στην πόλη του Μεξικό.
Οταν τελικά εμφανιστεί θα ανακαλύψουμε γιατί η Βαλέρια ήταν τόσο διστακτική να την καλέσει. Στην αρχή γεμάτη αγάπη και φροντίδα, θα αποδειχθεί στη συνέχεια χειριστική και με δική της ατζέντα. Θα πείσει την μεγαλύτερη κόρη της Κλάρα να ξεκινήσει δίαιτα θα πάρει αποφάσεις για την εγγονή της οι οποίες σύντομα θα ξεπεράσουν κάθε λογική.
Κάθε λογική θα ξεπεράσει επίσης και το σενάριο του φιλμ, με τους χαρακτήρες του να μεταμορφώνονται σε κλισέ από τηλεοπτικά μελοδράματα και να εξαφανίζονται ή να επιστρέφουν στην πλοκή κατά βούληση. Ασυνεπές τόσο στην ιστορία όσο και στην εξέλιξη των ηρώων το «April’s Daughter» προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα με την αυστηρή μετρημένη σκηνοθεσία του, αλλά δεν αργείς να αντιληφθείς πως είναι στην πραγματικότητα αξιογέλαστο.
Μια ταινία που δεν μπορεί καν να δομήσει μια ικανοποιητική «πρόκληση», ένα απόλυτα επιφανειακό και βαρετό δράμα που δεν αφορά κανέναν και που δεν γεννά κανεόνός είδους συναίσθημα εκτός από αυτό της πλήξης.
