Οπως συνήθως συμβαίνει στις ταινίες του δημιουργού του «After Lucia», του «Chronic» και του «New Order», βλέποντας το «Memory» νιώθεις και πάλι ότι βαδίζεις σε κινούμενη άμμο. Σχεδόν τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο ή σαφές μπαίνοντας στην ιστορία του φιλμ, εκτός του ότι η Σίλβια, η γυναίκα που υποδύεται η Τζέσικα Τσαστέιν, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα κουβάρι από τραύματα.
Σύντομα αρχίζεις να βλέπεις κομμάτια της μεγαλύτερης εικόνας. Πρώην αλκοολική, μητέρα ενός έφηβου κοριτσιού το οποίο προσπαθεί να προστατεύσει από τον έξω κόσμο, δουλεύει σε ένα κέντρο φροντίδας ενηλίκων με προβλήματα, έχει μια τυπική σχέση με την παντρεμένη αδελφή της και έχει κόψει κάθε δεσμό με την μητέρα της. Είναι σαφές ότι κάτι σκοτεινό υπάρχει στο παρελθόν της, τη σκιά του οποίου προσπαθεί ματαίως να αποφύγει.
Οταν θα βρεθεί σε ένα reunion του παλιού της σχολείου, ένας άντρας που προφανώς ήταν συμμαθητής της θα την αναγκάσει να φύγει εσπευσμένα από τη γιορτή, αλλά θα την ακολουθήσει σπίτι της και θα περάσει το βράδυ κάτω από το παράθυρό της. Σύντομα θα ανακαλύψουμε ότι ο Σολ (Πίτερ Σάρσγκαρντ) φοιτούσε όντως στο σχολείο της και ότι πάσχει από πρόωρη άνοια, κάτι που τον κάνει να θυμάται σχεδόν τα πάντα από το παρελθόν, αλλά τίποτα από τα πρόσφατα γεγονότα της ζωής του.
Οταν η Σίλβια θα τον ξανασυναντήσει, θα τον κατηγορήσει για κάτι αληθινά σοκαριστικό από τις μέρες της στο σχολείο, αλλά ο Σολ θα αρνηθεί ότι θυμάται οτιδήποτε. Κι όταν η αλήθεια θα αποκαλυφθεί, η Σίλβια θα αναλάβει να προσέχει τον Σολ στο σπίτι του, κάτι που θα τους φέρει πιο κοντά. Στην πορεία όμως μια σειρά από άλλα, εξίσου σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν θα διαταράξουν την εύθραυστη ψυχολογική και οικογενειακή ισορροπία της.
Το «Memory» είναι τελικά ένα ακόμη ιδιαίτερο ψυχολογικό θρίλερ στο οποίο οι βεβαιότητές σου δοκιμάζονται και μια ταινία για την παράδοξη φύση της μνήμης και τους τρόπους με τους οποίους ο καθένας μας τη χρησιμοποιεί. Κάποιοι από τους ήρωες του φιλμ δεν μπορούν θυμηθούν, άλλοι αρνούνται να ξεχάσουν και κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να μην θυμούνται.
Και την ίδια στιγμή, ακόμη κι αν τα τραύματα παίζουν έναν από τους πιο βασικούς ρόλους στην ιστορία, το φιλμ είναι ένα από τα πιο τρυφερά στην καριέρα του δημιουργού τους, αφήνοντας χώρο στην ελπίδα και την εξιλέωση και δίνοντας την ευκαιρία στο ζευγάρι των θαυμάσιων πρωταγωνιστών του να βρουν ρόλους αντάξιους του ταλέντου τους.
