Το μοναδικό πράγμα που σώζει τον Ξαβιέ Ντολάν από το να είναι ένα συνεχές θέμα συζήτησης για τις προκλητικές του δηλώσεις, τα ψιλοσκάνδαλα που δημιουργεί, τον ασυγκράτητο θυμό του απέναντι στους κριτικούς και εν γένει την εγωκεντρική του περσόνα είναι ότι γυρίζει τόσο γρήγορα τη μια ταινία πίσω από την άλλη που κανείς δεν προλαβαίνει να σταθεί περισσότερο από μερικές εβδομάδες σε οτιδήποτε άλλο από το σινεμά του.
Ενα σινεμά που ξεκίνησε με το «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» το 2009, ως η ενδιάφερουσα νεανική φωνή ενός Καναδού που οι Κάννες ανακήρυξαν αμέσως ως το επόμενο παιδί - θαύμα, για να αναλωθεί στη συνέχεια σε teen εξτραβαγκάντζες όπως οι «Φανταστικές Αγάπες» του 2010 και το «Λόρενς για Πάντα» του 2012 δημιουργώντας φανατικούς θαυμαστές και ισόποσους εχθρούς και να ενηλικιωθεί με το «Tom at the Farm» του 2013 που δεν βγήκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες και θα ήταν η καλύτερη και πιο «ώριμη» ταινία του αν αμέσως μετά δεν ακολουθούσε το «Mommy».
Μόλις 26 ετών, με ήδη πέντε ταινίες στο ενεργητικό του (όλες με πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών, εκτός από το «Tom at the Farm» που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό της Βενετίας) και το πολυσυζητημένο Βραβείο της Επιτροπής που μοιράστηκε με τον 83χρονο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο Ξαβιέ Ντολάν συνάντησε το Flix στο περσινό Φεστιβάλ Καννών (πριν βραβευθεί) για το προσωρινό τέλος της καριέρας του, τις μητέρες που θα στοιχειώνουν για πάντα το έργο του και τον «Τιτανικό» που παραμένει η ταινία που του άλλαξε τη ζωή.
Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2014: Από τον Ξαβιέ Ντολάν στον Ζαν-Λικ Γκοντάρ (και όχι το αντίστροφο)
Δεν έχω προσωπική ζωή. Δεν έχω αγόρι. Δεν βλέπω την οικογένεια μου. Είχα ένα γάτο που δεν μπορώ πια να φροντίζω, γιατί έγινα αλλεργικός. Το ονομά του ήταν Τζακ Ντόσον, από το ρόλο του Λεονάρντο ΝτιΚάπριο στον «Τιτανικό». Γι' αυτό λέω να κάνω ένα διάλειμμα. Το έχω ξαναπεί. Θέλω να αποχωρήσω για λίγο, να επιστρέψω στο πανεπιστήμιο, να κάνω παρέα με άτομα της ηλικίας μου και να έχω μια πιο φυσιολογική ζωή. Δεν μπορώ να κάνω ακόμη μια ταινία. Εχω ταινίες που είναι έτοιμες, γραμμένες. Αλλά δεν θα γίνουν τώρα. Ακόμη και αυτές που είναι μικρού προϋπολογισμού και μπορούν να γίνουν εύκολα, απαιτούν πολλή δουλειά. Και όλα αυτά τα βράδια που δεν κοιμάμαι έχουν αρχίσει να φαίνονται στο προσωπό μου.
Δεν έχω τελειώσει με τις μητέρες στις ταινίες μου. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θέλω να θεωρώ αυτές τις πρώτες μου ταινίες ως «ταινίες μαμάς». Στο «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» ο γιος απορρίπτει τη μητέρα του. Στο «Lawrence Anyways» η μητέρα απορρίπτει το γιο της. Και στο «Tom at the Farm» έχουμε μια μαμά με θέματα - εκεί πιο τρομακτικά κάπως. Εδώ έχουμε ένα γιο και μια μητέρα που αγαπιούνται τόσο πολύ που η ζωή από μόνη της τους απορρίπτει. Υπάρχει το θέμα της απόρριψης σε ένα κύκλο που μοιάζει να κλείνει.
Δεν έχω θέματα με τον πατέρα μου. Γι' αυτό και κανένας ηρωάς μου δεν έχει πατέρα. Ούτε έχουν πρόβλημα με τον πατέρα τους. Είχα μια πολύ φυσιολογική σχέση με τον πατέρα μου όταν ήμουν μικρός. Και τώρα είμαστε πολύ κοντά. Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτόν, είναι καλός ηθοποιός. Αλλά όταν ήμουν μικρός έλειπε συχνά. Αυτό που με σημάδεψε ήταν το να βλέπω τη μητέρα μου να αντιμετωπίζει μόνη της τις δυσκολίες. Δεν τα κατάφερνε πάντα. Γι' αυτό με ενδιαφέρουν περισσότερο οι μητέρες. Αν περνούσα πιο πολύ χρόνο με τον πατέρα μου μπορεί να έκανα ταινίες με πατεράδες.
Διαβάστε και δείτε ακόμη: Και βάλε στο discman το «Mommy» να παίζει: Η μουσική της νέας ταινίας του Ξαβιέ Ντολάν.
Με την Αν Ντορβάλ και τον Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν στα γυρίσματα του «Mommy»
Το κεντρικό θέμα των ταινιών μου είναι ο φόβος για τους άλλους. Ο τρόμος για τους άλλους, στην πραγματικότητα. Η σύγκρουση της κοινωνίας με τους διαφορετικούς ανθρώπους και η δική τους μάχη να επιβιώσουν. Επίσης ο ανεκπλήρωτος έρωτας.
Ο απόλυτος σκοπός στη ζωή δεν είναι να κερδίσεις το Χρυσό Φοίνικα. Ο απόλυτος σκοπός είναι να δουλεύεις με σπουδαίους συνεργάτες και να μπορείς πάντα να έχεις πιθανότητα να κερδίσεις το Χρυσό Φοίνικα. Μια καριέρα στο σινεμά δεν ορίζεται από τις διακρίσεις και τα βραβεία. Το «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» κέρδισε περίπου 35 βραβεία σε φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο. Δεν τα έχω δει ποτέ, είναι η αλήθεια. Κολακεύομαι με τα βραβεία, αλλά κάθε νέα ταινία είναι μια νέα περιπέτεια, άλλα δάκρυα που θα χυθούν, νέοι τρόποι για να κάνεις τον κόσμο να γελάσει ή να κλάψει, νέοι συνεργάτες, αν θα καταφέρω ποτέ να δουλέψω με την Κέιτ Γουίνσλετ και να της πω πόσο μου άρεσε ο «Τιτανικός». Το κινητρό μου είναι να δημιουργώ, όχι να κερδίσω βραβεία.
O «Τιτανικός» είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. Υπάρχει πολύ από τον «Τιτανικό» στο «Mommy», όπως και πολύ από το «Home Alone». Οι ταινίες που με έχουν σημαδέψει είναι αυτές που είδα σαν παιδί. Πολλοί επηρεάζονται από τις ταινίες που βλέπουν όταν είναι 20 ετών, γιατί ξεκινούν να κάνουν σινεμά στα 35. Εγώ ξεκίνησα να κάνω σινεμά στα 18, οπότε είναι λογικό να επιστρέφω στα χρόνια που ήμουν 8, 9, 10. Αυτές οι ταινίες είναι το «Jumanji», το «Batman Returns», το «Home Alone» και το «Matilda».
Με την Αν Ντορβάλ και την Σουζάν Κλεμάν στα γυρίσματα του «Mommy»
Θα ήθελα πολύ να παίξω σε αυτήν την ταινία. Και έχω πολλή οργή μέσα μου. Αυτό το παιδί είμαι εγώ. Αλλά είμαι μεγάλος πια. Και τώρα ξέρω καλύτερα πως να το κάνω - να παίξω και να σκηνοθετήσω μαζί. Του μετέφερα όλα όσα ήξερα και όλα όσα θα έκανα αν έπαιζα εγώ. Προσπάθησα να τον κάνω να κάνει ότι θα έκανα εγώ. Είναι κάπως άρρωστο αυτό;
Ενα από τα πράγματα που με ενδιαφέρουν στον κόσμο του σινεμά είναι να κατανοήσω την υποκριτική. Να βρίσκω τρόπους να ορίζω ξανά τη γλώσσα των ηθοποιών. Να δημιουργήσω διαφορετικά στιλ. Μου αρέσει να προκαλώ τους ηθοποιούς να δημιουργήσουμε κάτι μαζί, σαν δύο καλλιτέχνες. Και οι ηθοποιοί το λατρεύουν αυτό. Οι ηθοποιοί θέλουν κάποιον να τους εμποδίσει να είναι ο εαυτός τους ή να επαναλαμβάνουν αυτά που ξέρουν να κάνουν καλά.
Τι είναι μια ταινία αν δεν αγγίξει τον κόσμο; Δεν ξέρω αν είναι καν ταινία. Τι είναι αν δεν υπάρχουν συναισθήματα; Συναισθήματα δεν είναι μόνο τα δάκρια και ο πόνος, αλλά πολλά άλλα πράγματα. Μια ταινία που δεν μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα, δεν είναι ταινία. Κάθε ταινία πρέπει να είναι μια συναισθηματική εμπειρία.
[Παρά τις δηλώσεις του πως θα σταματήσει το σινεμά, ο Ξαβιέ Ντολάν όχι μόνο έχει στα σκαριά το αγγλόφωνο «The Death and Life of John F. Donovan» με την Τζέσικα Τσαστέιν, αλλά μόλις ανακοινώθηκε πως η επόμενη ταινία του είναι το «Only The End Of The World», γαλλόφωνη παραγωγή βασισμένη στο θεατρικό του Ζαν-Λικ Λαγκάρς με τους Μαριόν Κοτιγιάρ, Λέα Σεντού, Βενσάν Κασέλ και Ναταλία Μπάιγ στην ιστορία μιας συγγραφέως που επιστρέφει στο σπίτι της μετά από 12 χρόνια απουσίας για να ανακοινώσει στην οικογένειά της το θανατό της.]
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
Tags: Mommy, Ξαβιέ Ντολάν
