«Μου άρεσε ο Αϊ – Βασίλης, αλλά σαν παιδί ήμουν πάντοτε μπερδεμένος αν έπρεπε να προσεύχομαι σε αυτόν, στον Γουίλιαμ Καστλ ή στον Χριστό.»
Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ για να μαντέψεις τον «άγιο» στον οποίο τελικά έφτασαν οι προσευχές του νεαρού Τζον Γουότερς. Αλλά ακόμη και ο ίδιος ο Γουίλιαμ Καστλ, ηγετική φιγούρα των b-movies στις δεκαετίες του '40, του '50 και του '60, δεν είναι σίγουρο πως θα συνηγορούσε αμαχητί στο να δώσει το πράσινο φως για τη χριστουγεννιάτικη ταινία που προσπαθεί εδώ και χρόνια να κάνει ο Τζον Γουότερς, ολοκληρώνοντας το όραμα του για την πιο «αθώα» εποχή του χρόνου.
Ο τίτλος της είναι «Fruitcake» και βρίσκεται στο συρτάρι επίσημα από το 2009, όταν σύμφωνα με τον Γουότερς η κατάσταση της οικονομίας και οι «απρόβλεπτοι παραγωγοί» δεν του επέτρεψαν να κάνει την παιδική ταινία που ονειρευόταν. «Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί απορρίφθηκε η ταινία μου. Είδα τα “Σφραγισμένα Χείλη” και μπερδεύτηκα ακόμη περισσότερο. Να μια ταινία που σου ζητάει να ταυτιστείς με μια παιδόφιλο Ναζί. Εκεί κανείς δεν είχε πρόβλημα.»
Το «Fruitcake» αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού, το οποίο κατά τη διάρκεια των γιορτών, φεύγει από το σπίτι του, όταν οι γονείς του συλλαμβάνονται να κλέβουν κρέας από το σούπερ μάρκετ, και συναντάει ένα ορφανό κορίτσι που το μεγαλώνει ένα γκέι ζευγάρι και το οποίο αναζητά την βιολογική του μητέρα. Μια τυπική ταινία του Τζον Γουότερς, δηλαδή, και το ιδανικό συμπλήρωμα στο σόου και τη συλλογή τραγουδιών υπό τον γενικό τίτλο «A John Waters Christmas».
«Ακριβώς τη στιγμή που πιστεύατε ότι δεν αντέχετε να ακούσετε ακόμη μια φορά τα κάλαντα των Χριστουγέννων, έρχομαι με ένα δώρο που θα σας κάνει να εκτιμήσετε κυριολεκτικά την παράνοια των γιορτών. Χαρίστε στον εαυτό σας αυτό το CD, προσποιηθείτε ότι δεν ξέρετε τι είναι και νιώστε έκπληξη όταν το ανοίξετε. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε πως είστε στο σπίτι μου το πρωινό των Χριστουγέννων».
Ακριβώς έτσι προλογίζει ο ίδιος ο Γουότερς το «A John Waters Christmas», το οποίο κυκλοφόρησε το 2004 ως μια συλλογή «διαφορετικών» (για να το πει κανείς ευγενικά) Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών που, ανάμεσα σε τρομακτικές ιστορίες ορφανών, καταφρονεμένων και μοναχικών, προειδοποιούν για την χρεοκοπία που αργά ή γρήγορα θα επιφέρει η ανταλλαγή δώρων στον πλανήτη!
Προβληματικές που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό του μονολόγου του στο ομώνυμο σόου του που ξεκίνησε το 2009 και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο (με πιο πρόσφατη στάση αυτή στο Southbank του Λονδίνου στις 5 Δεκεμβρίου) βάζοντας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Δελτίο Τύπου του σόου, το Χ στο Xmas και επιβεβαιώνοντας πως το «φετίχ» του Γουότερς με τα Χριστούγεννα είναι κάτι περισσότερο από μια εμμονή.
Σαν άλλη Divine, στην χαρακτηριστική χριστουγεννιάτικη σκηνή από το Female Trouble (δείτε την παρακάτω), ο Γουότερς λατρεύει να καταστρέφει τις παραδόσεις, να βεβηλώνει τις οικογενειακές αξίες, να προσβάλλει τα έθιμα, αναγκάζοντας το πνεύμα των γιορτών να το βάλει στα πόδια και σε κάθε περίπτωση να μείνει όσο πιο μακριά γίνεται από τη Βαλτιμόρη.
Ο,τι απομένει, μετά από μια κατά μέτωπο επίθεση στην κατεξοχήν γιορτή της αθωότητας δεν είναι παρά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μην βαρεθείτε ποτέ ξανά τα Χριστούγεννα και να επιβιώσετε από τις απρόβλεπτες «εορταστικές» επιθέσεις που καραδοκούν ακόμη και σε ένα φαινομενικά φιλήσυχο οικογενειακό τραπέζι!
Χριστουγεννιάτικα έθιμα
«Εχω περίεργα έθιμα. Δεν έχω Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν αγοράζω ποτέ. Αντ' αυτού στολίζω την ηλεκτρική καρέκλα που έχω στο χολ και έχω κρατήσει από την εποχή του “Female Trouble”. Εχω στολίδια που έχουν φτιάξει φίλοι και που απεικονίζουν σίριαλ κίλερς και κακούς από ταινίες. Αλλά έτσι κι αλλιώς όλοι μπορούν να φτιάξουν μόνοι τους τα στολίδια τους. Αγοράστε τα πιο φτηνά, διαλέξτε τις πιο άσχημες φωτογραφίες των φίλων σας, κολλήστε τις πάνω τους και είναι έτοιμα...»
Παραμονή Χριστουγέννων
«Δεν υπάρχει καλύτερη έξοδος από αυτή της παραμονής των Χριστουγέννων. Οσοι είναι έξω θέλουν να ξεφύγουν από την οικογένεια τους, να αποσυμπιεστούν από την ένταση των ημερών.»
Οικογενειακό τραπέζι
«Είμαι τυχερός γιατί έχω μια υγιή οικογένεια που με υποστήριζε πάντοτε. Οσο μεγαλώνεις βέβαια ανακαλύπτεις πως οι φίλοι σου μπορεί να είναι η πραγματική σου οικογένεια. Αν όμως έχεις μια οικογένεια που σε καταπιέζει, συμβουλεύω να πάρεις μια σφυρίχτρα και κάθε φορά που λένε κάτι που σε προσβάλλει να σφυράς. Ισως πρέπει να έχουν και αυτοί μία. Μπορείς να πατάς τα κουμπιά των γονιών σου και αυτοί τα δικά σου. Η μοντέρνα ωριμότητα είναι να φτάσετε σε μια συμφωνία να μην το κάνει καμία από τις δύο πλευρές. Οταν πηγαίνω στο σπίτι δεν φοράω τα ροζ Comme Des Garcons παπούτσια μου γιατί ξέρω πως θα είναι θέμα τσακωμού για τον πατέρα μου».
Χριστουγεννιάτικη μουσική
«Λίγα χρόνια πριν έβγαλα το δικό μου Χριστουγεννιάτικο δίσκο, αλλά εχω και μια τεράστια συλλογή από CD που ακούω κάθε χρόνο. Εψαχνα κάποια στιγμή να αγοράσω ένα CD και δεν ήταν εύκολο. Είμαι γέρος και αγοράζω ακόμη CD. Αλλά η χριστουγεννιάτικη μουσική που βγαίνει στις μέρες μας... Θέλω ραπ Χριστουγεννιάτικους δίσκους, πανκ Χριστουγεννιάτικους δίσκους. Αλλά βγαίνουν πλέον όλο και λιγότεροι... Φυσικά ακούω κάθε χρόνο το «Alvin and the Chipmunks at Christmas». Δεν έχω σκοπό να κυκλοφορήσω άλλο χριστουγεννιάτικο δίσκο, γιατί η μουσική βιομηχανία είναι άθλια πλέον. Αν το έκανα θα τον έβγαζα μόνος μου και θα τον πουλούσα στο δρόμο ντυμένος Αη – Βασίλης. Επίσης δεν δίνω ποτέ χρήματα στο Στρατό Σωτηρίας. Ξέρετε πως κάποτε αρνήθηκαν μια δωρεά από μια γκέι ομάδα;»
Χριστουγεννιάτικες ταινίες
«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές καλές χριστουγεννιάτικες ταινίες, εκτός από το «Βad Santa» και τα «Chipmunks». Σίγουρα θα πρότεινα το «Christmas Evil» (1980) για έναν άντρα που πιστεύει ότι είναι ο Αη- Βασίλης, κατασκοπεύει τα παιδιά και πιάνει δουλειά σε ένα εργοστάσιο παιχνιδιών. Ολα ξεκινούν από τη στιγμή που ξυρίζεται στον καθρέφτη και βλέπει τον αφρό ξυρίσματος πάνω στο πρόσωπο του...
Η αγένεια του Αϊ-Βασίλη
«Είναι αγενές να ζητάς από ευτραφείς ανθρώπους να ντυθούν Αη-Βασίλης. Η μητέρα της Divine τον είχε ντύσει κάποια στιγμή Αη – Βασίλη σε ένα παιδικό σταθμό που δουλευε... Ολη αυτήν την πρακτική την αποκαλώ “Santabuse”. O κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι είναι προσβολή!
Ερωτήσεις των Χριστουγέννων
«Θα γίνουν ποτέ τα Χριστούγεννα μια γκέι γιορτή; Είναι ο Αη-Βασίλης μια πολική “αρκούδα”; Μπορείς να κάνεις σεξ σε μια καμινάδα;»
Οι Χριστουγεννιάτικες Κάρτες
«Πιστεύω πως πρέπει να φτιάχνουμε μόνοι μας τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες μας και επίσης να τις στέλνουμε μόνο σε ανθρώπους που μας αρέσουν. Φυσικά το να στέλνω κάρτες Χριστουγέννων είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Ξεκίνησα να στέλνω κάρτες από τα 17 μου χρόνια και το κάνω αδιάκοπα μέχρι και σήμερα. Στέλνεις κάρτες σε ανθρώπους που θέλεις, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, για να ξέρεις που βρίσκονται. Αν η κάρτα επιστρέψει – πράγμα που σημαίνει πως ο παραλήπτης μετακόμισε χωρίς να στο πει – διαγράφεται το όνομα του από τη λίστα. Επίσης υπάρχουν διάφοροι που μου στέλνουν κάρτες χωρίς να γνωρίζω ποιοι είναι και νομίζουν ότι θα τους απαντήσω. Δεν το κάνω ποτέ.
Δώρα
«Tα δώρα είναι σημαντικά. Και δεν έχουν σχέση με τα χρήματα που ξοδεύεις γι' αυτά. Πάντοτε έλεγα πως πρέπει να ανταποδίδεις στα δώρα που σου κάνουν σεξουαλικά. Αν κάποιος σου χαρίσει ένα βιβλίο, να τον φιλήσεις. Αν είναι ένα βιβλίο που σου αρέσει, να του δώσεις γλωσσόφιλο. Αν είναι ένα βιβλίο από τον αγαπημένο σου συγγραφέα, να του κάνεις μια πίπα. Και αν είναι ένα βιβλίο από τον αγαπημένο σου συγγραφέα που όμως δεν είχες ιδέα ότι υπάρχει, τότε να του γλύψεις τον κώλο...»
Οσο για τις ευχές, όπως θα έλεγε και ο ίδιος ο Τζον Γουότερς: «Have a merry, rotten, scary, sexy, biracial, ludicrous, happy little Christmas.»
[Δείτε παρακάτω μια κλασική χριστουγεννιάτικη σκηνή από το «Female Trouble» του Τζον Γουότερς από το 1974 και ξεχάστε όλα όσα γνωρίζατε για την ανταλλαγή δώρων κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.]
