Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Σεπτέμβριο θα ρίξουμε μια ματιά σε όλες τις νέες σειρές που κάνουν πρεμιέρα στην Αμερική. Η τηλεοπτική σεζόν έχει φυσικά αλλάξει δομή σε σχέση με 10 χρόνια πριν. Σημαντικές σειρές κάνουν πρεμιέρα και τους 12 μήνες, με κάθε πιθανό τρόπο, φορμάτ ή πλατφόρμα διάδοσης, ωστόσο η σεζόν των πιλότων παραμένει ένα ενδιαφέρον απομεινάρι της αναλογικής εποχής: Κάθε χρόνο, σε ένα διάστημα 2-3 βδομάδων, τα 5 ελεύθερα (μη καλωδιακά) δίκτυα κάνουν πρεμιέρα σχεδόν σε όλες τις νέες τους σειρές για την ερχόμενη σεζόν, σε ένα τύποις battle royale που έχει λίγους νικητές και πολλούς χαμένους. Το τελικό προϊόν συνήθως καταλήγει να μην έχει σχέση με τον πιλότο από τον οποίο ξεκίνησε (ειδικά στις κωμωδίες), αλλά η παράδοση αυτή συνεχίζει να είναι καθοριστική για το μέλλον πολλών νέων σειρών, για όσο τελοσπάντων καιρό υπάρχει ακόμα. Γι’αυτό και βλέποντας αυτό το πρώιμο δείγμα της κάθε σειράς, θα εξετάζουμε κυρίως τις υποσχέσεις που αφήνει και το κατά πόσο θα είχαμε διάθεση να παραμείνουμε μαζί της.
Αφού μιλήσαμε εκτενώς για το «Gotham», το «Madam Secretary» και το «How to Get Away with Murder», τρεις σειρές με τις οποίες σκοπεύουμε να ασχοληθούμε για κάποιο διάστημα, ήρθε η ώρα να τσεκάρουμε και ό,τι άλλο έκανε πρεμιέρα αυτή την γεμάτη πρώτη βδομάδα της σεζόν.
«Red Band Society»
- Το pitch: Το «Fault in Our Stars» γυρισμένο σαν το «Glee». Νοσοκομείο παιδιών όπου όλοι είναι υπέροχοι και την αφήγηση παραθέτει ένα παιδάκι που είναι σε κώμα. Δεν σας δουλεύω.
- Το preview: -
- Τα ταλέντα: H δημιουργός Μάργκαρετ Νέιγκλ έχει προταθεί στο παρελθόν για δύο Έμμυ, έχει γράψει για «Boardwalk Empire», έχει γράψει το «Warm Springs» του ΗΒΟ και είναι η σεναριογράφος του «The Good Lie», αυτής της φετινής ταινίας που στην αφίσα το λαμπερό πρόσωπο της Ρις Γουίδερσπουν φωτίζει την Αφρική. Πρωταγωνιστεί η Οκτάβια Σπένσερ ως αυστηρή νοσοκόμα με χρυσή καρδιά. Η σειρά είναι διασκευή ισπανικής που ακούγεται πανομοιότυπη.
- Το αποτέλεσμα: Δεν ξέρω ποια η γνώμη σας για το «Fault in Our Stars». Εγώ το βρήκα φανταστικό για διάφορους λόγους (όχι επειδή με έκανε να κλάψω, τα πάντα μπορούν να κάνουν τον θεατή να κλάψει, δε σημαίνει τίποτα), ένας εκ των οποίων ήταν ότι έβρισκε μια πολύ σωστή ισορροπία με την ασχήμια της κατάστασης που απεικόνιζε. Δεν φερόταν στις αληθινές, απάνθρωπες αρρώστιες των ηρώων του σαν όχημα για quirky ιστορίες. Ένιωθες τον πόνο της κατάστασης και το βάρος της. Υπήρχε εκείνη η σκηνή με τη Λόρα Ντερν να τρέχει στο δωμάτιο της κόρης της πανικόβλητη για το αν θα προλάβει να τη σώσει. Την έβλεπες συχνά να μην ξέρει πώς να μιλήσει στην κόρη της επειδή είχε την Αρρώστια και δεν ήξερε αν θα έχει αύριο και πόσα αύριο θα έχει. Τελοσπάντων, έβγαζε κάποια αλήθεια το όλο πράγμα, δεν ήταν φιόγκοι και καρδούλες. Τα λέω όλα αυτά γιατί το «Red Band Society» είναι η σειρά σου, αν σου φαίνεται ελκυστική η ιδέα του να βλέπεις ένα παιδί να τρέχει στο νοσκομείο χρησιμοποιώντας τα πόδια του για τελευταία φορά ενώ από πάνω παίζουν χαρούμενοι Coldplay.
- Η απόφαση: Για κανένα λόγο.
«The Mysteries of Laura»
- Το pitch: Έχουμε τη Ντέμπρα Μέσινγκ, και τη βάζουμε να παίξει μια σκληρή αστυνομικό που είναι και μητέρα.
- Το preview: «Έκλεισα το τρέιλερ στη μέση.»
- Τα ταλέντα: Ντέμπρα Μέσινγκ, που συνεχίζει να μη βρίσκει μια σειρά αντάξιά της. Δημιουργός είναι ο Τζεφ Ρέικ του «Tomorrow People», που διασκευάζει επίσης από Ισπανική σειρά. Σκηνοθέτης και παραγωγός ο Μακ Τζι, του οποίου οι μέρες δόξας με «Charlie’s Angels», «Chuck» και «The O.C.» μοιάζουν περασμένες.
- Το αποτέλεσμα: Η Λόρα έχει μια σκληρή δουλειά και καταφέρνει να την ισορροπεί με τις απαιτήσεις του να είναι μητέρα! Τι καινοτόμα ιδέα για το 1991!
- Η απόφαση: Είδα όλο τον πιλότο χάρη στο αίσθημα αφοσίωσης που έχω απέναντι στον Ενρίκο Κολαντόνι. Αρκετά.
«Scorpion»
- Το pitch: Το «Big Bang Theory» γυρισμένο σαν σειρά δράσης. Μια ομάδα από ‘ιδιοφυίες’ που ‘δεν ξέρουν να επικοινωνούν με τους ανθρώπους’ καλούνται να σώσουν την κατάσταση όταν μια βλάβη λογισμικού στο αεροδρόμιο αφήνει δεκάδες αεροπλάνα στον αέρα.
- Το preview: «Θα το δω γιατί είμαι completist του Λιν (να μια φράση που δεν περίμενες να διαβάσεις σήμερα το πρωί όταν ξυπνούσες) αλλά από εκεί και πέρα φαίνεται σαν υπερβολικά procedural και γεμάτο κλισέ χαρακτήρες για να έχει μεγάλο ενδιαφέρον.»
- Τα ταλέντα: Τον πιλότο έχει σκηνοθετήσει ο Τζάστιν Λιν, που είναι από τους αγαπημένους μου Φανταστικούς Σκηνοθέτες Που Κανείς Δεν Παίρνει Σοβαρά Παρότι Θα Έπρεπε και η συνεισφορά του εξαντλείται στην πιο εξωφρενική σκηνή δράσης της νεαρής σεζόν. (Δείτε την και διαβάστε τα πάντα γι’αυτήν εδώ.) Κατά τα άλλα ο Κάθριν Μακφί του «American Idol» παίζει μια σερβιτόρια που έχει γιο ιδιοφυία και ο Ρόμπερτ Πάτρικ εξαργυρώνει επιταγές παίζοντας τον αυστηρό σύνδεσμο της ιδιοφυο-ομάδας με την κυβέρνηση.
- Το αποτέλεσμα: Να πω ότι δεν πέρασα φανταστικά βλέποντάς το; Ψέμματα θα πω. Είναι ακριβώς το είδος της παντελώς απενοχοποιημένης σαχλαμάρας που το CBS έχει τελοιοποιήσει, και που αν την πετύχεις στην τηλεόραση δε θα αλλάξεις κανάλι. Να πω όμως ότι θα ψάξω να δω εξ επί τούτου κι άλλο επεισόδιο; Δεν υπάρχει λόγος. Είναι αυτό που είναι, δεν δείχνει να έχει πολλά περισσότερα πίσω του. Δε με νοιάζει που μόλις και μετά βίας αποδέχεσαι το concept, με πειράζει που οι χαρακτήρες μοιάζουν τόσο αδιάφοροι και κλισέ.
- Η απόφαση: Θα είμαι ανοιχτός στην ιδέα, αν ακούσω πως στην πορεία συμβαίνει κάτι που το κάνει όντως καλό. Ως τότε του εύχομαι καλό ταξίδι και το αφήνω στην ησυχία του.
«Black-ish»
- Το pitch: Τι υπάρχει ανάμεσα στο «Cosby Show» και στο «Modern Family»; ‘Η μάλλον, υπάρχει κάτι ανάμεσά τους; Η σειρά ακολουθεί μια ακόμα τηλεοπτική οικογένεια, έχοντας ιδιαίτερη έγνοια στα φυλετικά χαρακτηριστικά και στην έννοιά τους σε μια διαρκώς εξελισσόμενη κοινωνία. Βασικά αδικείται αν το περιορίσουμε σε ένα απλό pitch, είναι αληθινά ενδιαφέρουσα προσπάθεια.
- Το preview: «Γιατί είναι εδώ ο Λόρενς Φίσμπερν; ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Ο ΛΟΡΕΝΣ ΦΙΣΜΠΕΡΝ;;;;;»
- Τα ταλέντα: Ο Λόρενς Φίσμπερν, αδαή προ μηνών εαυτές μου, είναι εδώ επειδή προκύπτει τελικά πως η σειρά είναι μια χαρά και καλά κάνει που είναι εδώ, στο ρόλο του απολαυστικού γκρινιάρη παππού. (Αν και για να είμαι δίκαιος απέναντι στον εαυτό μου, ο πανικός μάλλον έχει να κάνει περισσότερο με το «Hannibal».) Ο Άντονι Άντερσον ηγείται ενός εξαιρετικού καστ. H σειρά έρχεται από τον Κένυα Μπάρις (συν-δημιουργό του «America’s Next Top Model» και σεναριογράφου του «The Game») και showrunner για τα πρώτα επεισόδια θα είναι ο Λάρι Γουίλμορ πριν αναλάβει τη σειρά που θα αντικαταστήσει το «Colbert Report» στο Comedy Central.
- Το αποτέλεσμα: Η σειρά μοιάζει έξυπνη και αστεία και όλα αυτά τα πράγματα που δεν περίμενα να είναι. Έχει μπόλικο άγχος σχετικά τις διαφυλεκτικές δυναμικές στη μοντέρνα κοινωνία όπου το «μαύρο» γίνεται «urban» και η επιτυχία είναι -ίσως- πάντα λευκή. Δεν ξέρω για το κατά πόσον καταλήγει απραιτήτως κάπου, αλλά είναι υπερβολικά νωρίς και εξάλλου δεν χρειάζεται τέτοιο άγχος. Το καστ, οι ιδέες, και το χιούμορ του πιλότου, αν μεταφερθούν και στην περαιτέρω διαδρομή, κάνουν αυτή την οικογενειακή κωμωδία άξια παρακολούθησης.
- Η απόφαση: Βεβαίως και ναι.
«Forever»
- Το pitch: Το «Edge of Tomorrow» συναντά το «Sherlock» και το «Highlander» και γενικώς βάλε και 2-3 ακόμα σειρές μέσα γιατί τα πάντα είναι κλεμμένα από κάπου. Γιατρός μελετά πτώματα προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο της ύπαρξής του, όντας αθάνατος για 200 χρόνια.
- Το preview: «Ο Ίαν Γκρίφιντ (Ίοαν Γκρούφουντ;) είναι ο λιγότερο χαρισματικός άνθρωπος που έχει πάρει τόσες ευκαιρίες να γίνει όνομα από τότε που ο Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ πρωταγωνίστησε στο «My Best Friend’s Wedding».»
- Τα ταλέντα: Δημιουργός είναι ο Ματ Μίλερ που έγραφε στο «Chuck», από όπου έφερε και τον δημιουργό εκείνης της σειράς, Κρις Φέντακ, μαζί σαν σεναριογράφο. Πρωταγωνιστεί ο Ριντ Ρίτσαρντς των «Fantastic Four» και ο Τζαν Χιρς, δυστυχώς, στο ρόλο του Watcher του ή όπως τελοσπάντων λέγεται εδώ.
- Το αποτέλεσμα: Ένα βαρετό procedural που καταφέρνει να μην δημιουργεί το παραμικρό ενδιαφέρον γύρω από το προχειροστημένο concept του. (Αν το σκεφτείς ένα λεπτό, καταρρέουν τα πάντα γύρω του.) Το καστ δεν έχει καμία γοητεία, η πλοκή κανένα ρυθμό, και γενικά τα πάντα είναι τόσο ξαναζεσταμμένα και προβλέψιμα που θα είναι εύκολο για κάποιο να ξεχάσει κι ότι το είδε
- Η απόφαση: Ποια απόφαση;
«NCIS: New Orleans»
- Το pitch: Το «NCIS» αλλά στη Νέα Ορλεάνη. Και τα λοιπά.
- Το preview: «Δεν ξέρω πόσα κλισέ για τη Νέα Ορλεάνη μπορούν να χωρέσουν μέσα σε ένα λεπτό αλλά δε νομίζω να είναι περισσότερα από αυτά.»
- Τα ταλέντα: Ο Σκοτ Μπάκουλα ηγείται του καστ (και είναι καλός, όσο καλός μπορεί τελοσπάντων να είναι κάποιος σε κάτι τόσο αδιάφορο) και παίζει και η CCH Pounder του «The Shield».
- Το αποτέλεσμα: Καθόλη τη διάρκεια σκεφτόμουν ποια θα ήταν η αντίδραση του Ντέιβιντ Σάιμον σε αυτή τη σειρά, κι αυτό με διασκέδασε πολύ περισσότερο από την ίδια τη σειρά.
- Η απόφαση: Είναι για αυτούς που είναι.
Κι άλλοι φετινοί πιλότοι:
