Η πόρτα του Πλατώ 24 στα στούντιο της Warner Bros ανοίγει και πρώτος μπαίνει ο Ρος. Ο Ντέιβιντ Σουίμερ (που χθες μάθαμε ότι τον αποκαλούν χαϊδευτικά “Σουίμ”). Το βλέμμα του πέφτει πάνω στο ξαναστημένο σκηνικό. Ανοίγει πόρτες, ψάχνει ντουλάπια, αγγίζει αντικείμενα. Φυσικά και ξέρει ότι η κάμερα είναι απέναντί του. Φυσικά και οι αντιδράσεις του είναι κάτι ανάμεσα σε γνήσια έκπληξη, νοσταλγία, αμηχανία και perfomance. Βρίσκεται εκεί, για ένα ακριβοπληρωμένο comeback. Το «Friends: The Reunion» είναι το τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς. Ενα «unscripted» (αλλά κατά πόσο αυτό σημαίνει και «αυθόρμητο») επεισόδιο που θα ξαναβρεθούν μαζί τα 6 «Φιλαράκια», οι έξι ηθοποιοί που ερμήνευσαν τους ρόλους που τους μετέτρεψαν από άσημους, άνεργους ηθοποιούς σε πολυεκατομμυριούχους σταρ – αγαπημένους σε 238 χώρες στον κόσμο.
Αυτή η πρώτη αμηχανία υπάρχει σε όλους. Οσο μπαίνουν, ένας ένας, στον χώρο. Ο καθένας την εκδηλώνει με τον τρόπο του. Ο καθένας έχει διαφορετικά όρια στην κάμερα που πλησιάζει. Ο ΛεΜπλανκ με διάπλατο χαμόγελο αλλά φανερά μαγκωμένος, η Κούντροου πιο ακομπλεξάριστη, η Ανιστον με άμυνες performer.
Με την ίδια αμηχανία παρακολουθούμε κι εμείς τα πρώτα λεπτά. Κάτι ανάμεσα σε περιέργεια, ενθουσιασμό, μεγάλες προσδοκίες και μεγάλο φόβο: θα είναι η επόμενη ώρα μια αρπαχτή; Παρακαλούμε μην μας το χαλάσετε. Μην μας χαλάσετε την παρακαταθήκη σας.
Δείτε ακόμη: Friends Reunion: Δείτε τις συνεντεύξεις που έδωσαν τα Φιλαράκια λίγο πριν την πρεμιέρα
«Τhe One that Made History»
Είναι απορίας άξιο: πώς, 27 χρόνια μετά την πρεμιέρα και 17 χρόνια μετά το τελευταίο του επεισόδιο, το «Friends» δεν έχασε ποτέ το μομέντουμ του; Ξεκίνησε ως τηλεοπτικό φαινόμενο και δεν έχει σταματήσει να αποτελεί default αγαπημένη θέαση για εκατομμύρια θεατές - από τα μεσημέρια Σαββάτου στο Mega που πρωτοξεκίνησε, μέχρι τις επαναλήψεις τα σαββατοκύριακα του Star Channel, κι από το νεοσύστατο τότε Filmnet, μέχρι το ατελείωτο binge του Netflix.
Η τηλεόραση έχει αλλάξει, η φύση της sitcom κωμωδίας έχει αλλάξει, οι θεατές έχουμε αλλάξει. Εχουν έρθει νέες γενιές, με νέους κώδικες, νέες απαιτήσεις. Κι όμως. Η χημεία ανάμεσα στη Μόνικα, τη Ρέιτσελ, τον Ρος, τη Φίμπι, τον Τζόι και τον Τσάντλερ, το χιούμορ, οι ιστορίες τους, οι ατάκες τους (κυρίως αυτές!) δεν πάλιωσαν, δεν ξεπεράστηκαν. Δεν μάς έκαναν (όπως με πολλές κωμωδίες του παρελθόντος) να ντρεπόμαστε με την χοντροκομμένη και σήμερα άκυρη φύση τους. Λειτουργούν ακόμα. Και για κάποιους από εμάς αποτελούν πλέον επικοινωνιακή γλώσσα. Κλείσιμο ματιού.
Κι όχι μόνο.
«Τhe One that Makes us Happy»
Οι φίλοι στη ζωή σε κάνουν να νιώθεις λιγότερο μόνος. Η μεγαλύτερη επιτυχία του «Friends» (κι αυτό οφείλεται στην πένα, το ταλέντο και την ειλικρίνεια των Μάρθα Κάουφμαν και Ντέιβιντ Κρέιν που τους δημιούγησαν) ήταν αυτή: δεν ήταν ποτέ ένα ακόμα sitcom που μάς έκανε να γελάμε, που μάς κρατούσε επιφανειακή, χαβαλεδιάρικη παρέα. Είναι η σειρά που, ακόμα και σήμερα, καταφεύγει κανείς «όταν δεν είναι καλά». Με τον τρόπο που στις άσχημες στιγμές, δες θες απλώς κάτι να γελάσεις. Θες κάτι να σε σηκώσει. Θες να νιώσεις ζεστασιά, ασφάλεια, οικειότητα. Και κάτι που με το πέρασμα των χρόνων δεν αλλοιώθηκε, δεν ξέφτισε, δεν σε πρόδωσε. Ναι, θέλεις «Φιλαράκια».
Οι πρώτες ανακοινώσεις του reunion λοιπόν, ενθουσίασαν και τρόμαξαν μαζί. Θα ξαναδούμε τους φίλους μας! Πώς όμως; Θα ακολουθήσουν την μόδα του reboot και θα γυρίσουν έναν ακόμα κύκλο; Θα τους συναντήσουμε στα 50 τους και θα ξαναπιάσουμε τις ιστορίες τους στο σήμερα, σε άλλη φάση της ζωής τους; Ή οι έξι πρωταγωνιστές ακριβοπληρώθηκαν για να κάτσουν σ' ένα καναπέ μισή ώρα και να λένε ιστορίες; Θα είναι όλο αυτό μια ξεπέτα;
«Τhe One that Υοu Αnalyse the Idea (and you feel like a fool)»
Μία καθαρόαιμη κριτική του επεισοδίου θα ανέλυε τις ιδέες των δημιουργών. Πόσο πέτυχε το ότι τους έβαλαν να ξαναδιαβάσουν (σε ένα table read) παλιές διάσημες σκηνές (το πρώτο φιλί του Ρος και της Ρέιτσελ, ή το πώς μαθαίνουν όλοι ότι ο Τσάντλερ και η Μόνικα είναι ζευγάρι). Πόσο με-τα-μο-ρ-φώ-θη-καν όλοι, μπροστά στα μάτια μας, ξανά στους χαρακτήρες τους. Και πόση έκπληξη, συγκίνηση και καθαρόαιμη χαρά ήταν αυτό για τους ίδιους, πρώτα από όλα.
Πόσο πλάκα είχε το εύρημα να παίξουν ένα παρόμοιο παιχνίδι (με αυτό που τα κορίτσια κατέληξαν να χάνουν το διαμέρισμά τους στα αγόρια) με άξονα το πόσα θυμούνται από τη σειρά. Και, spoiler, η σωστή απάντηση στην ερώτηση «τι δουλειά έκανε ο Τσάντλερ» είναι και η σωστή: κανείς μας ποτέ δεν ήξερε.
Πόσο χαρήκαμε βλέποντας την επιστροφή κάποιων guest stars (από τον Τομ Σέλεκ μέχρι τον Ελιοτ Γκουλντ), παρόλο που η αγωνία για «σφιχτούς» χρόνους, τούς άφησαν αναξιοποίητους.
Πόσο χαμογελάσαμε με τα βίντεο εξομολογήσεων λατρείας διάσημων φανς της σειράς. Από την Μίντι Κόλινγκ και τον Κιτ Χάρινγκτον (GoT) που εξηγούσαν τις δυσκολίες και το ταλέντο στο στήσιμο της κωμωδίας κάποιων σκηνών, μέχρι τον Ντέιβιντ Μπέκαμ που είπε, πολύ απλά, ότι όταν ένιωθε μόνος στα δωμάτια των ξενοδοχείων, στα εκατοντάδες ταξίδια, παρέα του είχε μόνο το «Friends». Πόσο βουρκώσαμε όταν οι εξομολογήσεις έγιναν από άσημους. Θεατές από όλο τον κόσμο (από την Ινδία μέχρι την Γκάνα). «Τα Φιλαράκια με έσωσαν από την κατάθλιψη, σε μια πολύ σκοτεινή εποχή της ζωής μου».
Πόσο ξένη μάς φάνηκε η επιλογή του Τζέιμς Κόρντεν ως interviewer (καλύτερα να είχαν διαλέξει έναν guest star να το κάνει όλο αυτό – τον Πολ Ραντ για παράδειγμα), πόσο καθόλου δεν μάς ένοιαζε να δούμε τον Τζάστιν Μπίμπερ, πόσο καλύτερα θα μπορούσε να είχε γυριστεί η (έξυπνη) ιδέα της Φίμπι/Lady Gaga, πόσο άνισες, εντέλει, ήταν μερικές εκπλήξεις.
Πόσο έτρεχαν τα μάτια μας με το ακυκλοφόρητο παρασκηνιακό υλικό, που μονταριζόταν ενδιάμεσα. Γιατί όποιος δεν είχε κλάψει με το «she got off the plane» και τη σφιχτή αγκαλιά του Ρος με την Ρέιτσελ, δεν υπήρξε ποτέ 25 χρονών. Κι όποιος δεν τσακίσει, σήμερα, δυο δεκαετίες μετά, όταν δει τι συνέβη σ' εκείνο γύρισμα, όταν ακούστηκε το «cut» (γνωρίζοντας ότι είναι η τελευταία τους σκηνή, η Ανιστον/Σουίμερ δεν έσπασαν την αγκαλιά, έμειναν έτσι για μερικά λεπτά ακόμα) έχει γεράσει.
«Τhe One that Υοu Laugh and You Cry»
Oλα αυτά μαζί. Και τίποτα από όλα αυτά. Τα 104 λεπτά που περάσαμε χθες βράδυ βλέποντας το reunion επεισόδιο, απέδειξαν ότι κανείς -τουλάχιστον από εμάς που αισθανόμασταν πάντα ο 7ος φίλος στον πορτοκαλί καναπέ- δεν νοιάζεται για τη φόρμα, το concept, την εκτέλεση του. Ολοι οι προβολείς ήταν πάνω στους έξι τους. Τη σχέση τους. Τη σχέση μας. Οσα χρόνια κι αν έχεις να δεις τους φίλους σου, η πρώτη αμηχανία δίνει αμέσως τη θέση της στην καθαρόαιμη αγάπη που σάς ενώνει.
Κι αυτό δεν είναι κάτι που θα μπορούσαν να προσποιηθούν η Τζένιφερ Ανιστον, η Κόρτνεϊ Κοξ, ο Ντέιβιντ Σουίμερ, η Λίζα Κούντροου, ο Μάθιου Πέρι και ο Ματ ΛεΜπλανκ. Οσο καλοί ηθοποιοί κι αν είναι, τα κλεφτά βλέμματα, τα γάργαρα γέλια, η ταραχή, οι αγκαλιές, τα γέλια και τα δάκρυα, δεν είναι κάτι που περνάει από φίλτρα προσποίησης.
Κι αυτό δεν είναι κάτι που ούτε εμείς θα μπορούσαμε να προσποιηθούμε: όταν πιάνεις τον εαυτό σου να κλαίει και να γελάει και να μη θέλει το επεισόδιο να τελειώσει ποτέ, κάτι έχει χτυπήσει νεύρο.
Εξι πενηντάρηδες μοιράζονται αναμνήσεις από τα γυρίσματα. Ταυτόχρονα, βλέπουμε αυτά τα γυρίσματα, και τα 25χρονα πρόσωπά τους σε κάνουν να χαμογελάς βουρκωμένος, χαρούμενος και θλιμμένος μαζί – όπως όταν κοιτάς φωτογραφίες από το άλμπουμ της πενταήμερης.
«Τhe One Τhat is a Reunion»
Γιατί, τελικά, το «Friends: The Reunion» δεν είναι παρά αυτό που υπόσχεται ο τίτλος του. Οπως στις σαχλές αυτές γιορτές των σχολείων, που ταυτόχρονα και βαριέσαι και λαχταράς να πας, έτσι κι εδώ: δεν έχει σημασία το πάρτι, το μέρος, η «επετειακή» αφορμή, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι. Να ξανασυναντηθούμε, να κοιταχτούμε, να μετρηθούμε - μεταξύ μας και με τον εαυτό μας. Το ένδοξο παρελθόν πέρασε, το μέλλον είναι άγνωστο, αλλά το παρόν φέρνει αγκαλιές και ανακούφιση. Αλλάξαμε; Παχύναμε; Μεγαλώσαμε; Ευτυχώς. Αυτό σημαίνει ότι επιβιώσαμε. Γιατί δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Πολλά γράφτηκαν (άλλα καλοπροαίρετα, τα περισσότερα με εύκολη, φτηνή κακεντρέχεια) στα σόσιαλ για το «πώς έγιναν έτσι οι Friends». Για τα κιλά του ΛεΜπλανκ, τα μπότοξ των Ανιστον/Κοξ, την καμμένη όψη του Πέρι. Δεν μας ενδιαφέρει να σχολιάσουμε τα σχόλια. Γιατί εμείς ειλικρινά ανακουφιστήκαμε.
Οποιος μεγαλώνει και δίνει τις δικές του μάχες (και τρώει πάρα πολλές ήττες) ξέρει πολύ καλά ότι οι άνθρωποι κάνουμε ό,τι μπορούμε. Κι όλα γράφουν τις διαδρομές τους πάνω μας. Την υπερπροσπάθεια, ή την παραίτηση. Αλλοι πλακώνονται στη γυμναστική, άλλοι ξεσπούν στο φαγητό. Αλλοι έχουν πλαστικούς χειρούργους για την ψευδαίσθηση κάποιου ελέγχου στις αλλαγές, άλλοι και είναι και φαίνονται broken. Γιατί αυτό κάνει η ζωή.
«Τhe One that “I'll be There for You” Stops Being a Credits Song»
Περισσότερο κι από την επιδερμίδα, οι «Friends» έδειξαν καρδιά. Στο πώς αλληλοστήριζαν ο ένας τον άλλον, στο θάρρος να σαρκάσουν ο ένας τον άλλον, στην συνοχή να προστατεύσουν ο ένας τον άλλον (ναι, τον Πέρι, που δεν έκρυψε ποτέ ότι έχει περάσει πολλά), ακόμα και στις συνεντεύξεις που έδωσαν στην αμερικανική τηλεόραση, έμπαιναν μπροστά, έβαζαν πλάτη.
Βλέποντας το γύρισμα για τους τίτλους αρχής, στο διάσημο συντριβάνι με τον πορτοκαλί καναπέ και τις ομπρέλες, βλέποντας τους βοηθούς να βγάζουν ένα τσούρμο 20χρονα από τα νερά και να τους δίνουν πετσέτες, βλέποντάς τους να γελάνε και να μην ξέρουν ότι αυτό που θα γυρίσουν θα αφήσει ιστορία και θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα, χαμογελάσαμε.
Κάτι ξέρουμε κι εμείς από παρέες που γράφουν τη δική τους, μικρή, μεσαία ή μεγάλη, ιστορία. Και δεν έχει σημασία πόσα πέτυχαν. Αλλά ποιος ήταν εκεί, δίπλα, μαζί τους. Και ποιος θα συνεχίσει να είναι – ό,τι κι αν συμβεί.
Το «Friends: The Reunion» είναι διαθέσιμο με ελληνικούς υπότιτλους και On Demand στο Vodafone TV, από σήμερα Σάββατο στις 21:00.
Διαβάστε περισσότερα:
- Friends Reunion: Δείτε τις συνεντεύξεις που έδωσαν τα Φιλαράκια λίγο πριν την πρεμιέρα
- Friends: λίγο πριν το reunion, η LEGO έρχεται με πρόκληση
- That's a wrap. Το «Friends: The Reunion» ολοκλήρωσε τα γυρίσματά του
- Ο,τι ξέρω στη ζωή, το έμαθα από τα «Φιλαράκια»!
- Τα Φιλαράκια των «Friends»: 10 σειρές που δε θα υπήρχαν χωρίς το κλασικό σίτκομ
- Η δημιουργός Μάρθα Κάουφμαν το ομολογεί: το «Friends» ήταν λευκότερο κι από λευκό
- Friends' Trivia Quiz: Εσύ πόσες απαντήσεις βρήκες;
- H Google γιορτάζει την 25η επέτειο των «Friends»
«Friends - 25η επέτειος»: θέλετε να φωτογραφηθείτε στον καναπέ του Central Perk;
