Κάποιοι από εμάς ανήκουμε σε μία γενιά που δεν αποδέχεται κανένα χτύπημα κινητού σε αίθουσα. Κανένα χαβαλέ. Καμία ενόχληση την ώρα της ταινίας. Για πολύ κόσμο, αυτό που συμβαίνει στα multiplex, όπου η αίθουσα μετατρέπεται σε γήπεδο, είναι κι ο λόγος που απέχουν από το σινεμά τα τελευταία χρόνια. Η μέση λύση, για όλους τους υπόλοιπους, είναι να επιλέγουμε πολύ προσεκτικά σε ποια αίθουσα και σε ποια προβολή θα δούμε κάτι.
Ναι, λοιπόν. Καταλαβαίνουμε μία πρώτη, ενστικτώδη, δυσαρέσκεια, όταν κάποιος σκάει στα γέλια, ασυγκράτητα και παραληρηματικά, κατά τη διάρκεια μιας προβολής. Μέχρι εκεί. Γιατί μία μικρή, ελάχιστη δόση ενσυναίσθησης να διαθέτεις, λίγο να είναι οι κεραίες σου τεντωμένες, καταλαβαίνεις. Και σε καμία περίπτωση, όσο κι αν χαλαστείς, δεν φτάνεις στα άκρα. Δεν ειδοποιείς τους υπεύθυνους της αίθουσας, δε χειροκροτάς όταν απομακρύνουν μία κοπέλα φανερά σε σύγχυση, δεν απαντάς όταν εκείνη προσπαθεί να εξηγήσει «είμαι αυτιστική», φωνάζοντάς της «είσαι καθυστερημένη».
Ολα αυτά συνέβησαν δυστυχώς σε έναν από τους πιο αγαπημένους μας κινηματογραφικούς χώρους στην Ευρώπη: σε αίθουσα του BFI στο South Bank του Λονδίνου και κατά τη διάρκεια της προβολής του «Ο Καλός, ο Κακός κι ο Ασχημος».
Αυτή τυχαίνει να είναι και η αγαπημένη ταινία όλων των εποχών της Τάμσιν Πάρκερ, της εν λόγω κοπέλας. Να σας το κάνουμε και χειρότερο; Το 25χρονο κορίτσι που έχει διαγνωσθεί με την ασθένεια Asperger’s, καλλιτέχνης και animator η ίδια, είχε τα γενέθλιά της εκείνη τη μέρα. Μπήκε στην αίθουσα για να το γιορτάσει με την ταινία του Σέρτζιο Λεόνε.
Wtf. Have just witnessed a woman with Aspergers being forcibly removed from a @BFI screening. Why? Because someone complained about her laughing. I feel sick to my stomach #bfi
— Amie-Jo (@amiejolocke) April 29, 2018
«Γελούσε δυνατά σε σκηνές που δεν το δικαιολογούσαν» είπαν μάρτυρες. «Ηταν ενοχλητικό».
Κάποιος μάλιστα τη φώναξε «bitch», όσο οι υπάλληλοι του κινηματογράφου την απομάκρυναν, φανερά θιγμένη, σοκαρισμένη και έχοντας ξεσπάσει σε λυγμούς.
«Η κόρη μου διαλύθηκε. Ενιωσε εξευτελισμό και πίκρα» είπε η μητέρα της, η οποία έτρεξε για να την πάρει όταν της τηλεφώνησαν από το λόμπι του BFI. «Την παρέλαβα με τα μάτια της να τρέχουν ασταμάτητα. Δεν μπορούσα να την ησυχάσω με τίποτα...»
Σήμερα το BFI έκανε δηλώσεις, ζητώντας συγγνώμη για «το λάθος χειρισμό ενός δύσκολου και πολυσύνθετου περιστατικού».
«Μάς απασχολεί πολύ μία τέτοια κατάσταση και την παίρνουμε πολύ σοβαρά. Σήμερα το πρωί κάναμε μία εκτενέστερη έρευνα του τι ακριβώς συνέβη. Ημασταν λάθος. Και μπορούμε και οφείλουμε στο μέλλον να αντιμετωπίζουμε με πολύ καλύτερο τρόπο τέτοια περιστατικά. Οι ανάγκες όλων των θεατών μας πρέπει να είναι σεβαστές. Θα λάβουμε μέτρα, ακόμα και στην καλύτερη εκπαίδευση του προσωπικού μας.»
Οχι, δεν ήταν όλοι οι παρόντες θεατές καθίκια. Κι αν το περιστατικό πήρε διαστάσεις ήταν γιατί κάποιοι παρόντες ξεσήκωσαν θύελλες στα social media, καταγγέλοντας το χειρισμό του BFI και των υπόλοιπων στην αίθουσα.
«Τρέμω από αγανάκτηση» γράφει ένα tweet που μάς καλύπτει απόλυτα. «Το κακόμοιρο το κορίτσι. Λίγη καλοσύνη, λίγη ενσυναίσθηση να δείχναμε και τίποτα από όλη αυτή την ασχήμια δε θα είχε συμβεί. Αντιθέτως, για ακόμα μία φορά, αποδείξαμε ότι όλοι είμαστε ικανοί για μπούλινγκ. Είδα το γυμνό πρόσωπο της βίας του πλήθους. Κρυμμένοι στο σκοτάδι της αίθουσας. Ντροπή μας. Νιώθω αηδιασμένος...»
Ο συγκεκριμένος θεατής σηκώθηκε κι έφυγε. Ακολούθησαν κι άλλοι. Σύμφωνα με τη μητέρα της, όλη αυτή η συμπαράσταση, όλα τα μηνύματα στα social media βοήθησαν την Τάμσιν να μαλακώσει και να νιώσει καλύτερα.
Περιμένουμε το BFI να κάνει μία κίνηση. Μία πράξη. Εστω να κλείσει μία αίθουσα για την Τάμσιν, τους φίλους της, κι όσους άλλους επιθυμούν και να ξαναπροβάλλει την ταινία.
Διαβάστε περισσότερα:
