Κάννες 2017: Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ κάνει το προσφυγικό προσωπική της υπόθεση στο «Sea Sorrow»

Είναι σαφές ότι το φιλμ της Βανέσα Ρεντγκρέιβ δεν έγινε από την επιθυμία της να γίνει σκηνοθέτης στα 80 της. Δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ που έχει καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, δεν σκοπεύει να κερδίσει βραβεία σε φεστιβάλ όπως το «Φωτιά στη Θάλασσα». Αντίθετα είναι σαφές από την αρχή ως το τέλος πως πρόκειται για ένα φιλμ που γεννήθηκε από την ακτιβιστική δράση της Ρεντγκρέιβ κι από μια πολύ απλή σκέψη: Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη έρχεται αντιμέτωπη με μια προσφυγική κρίση και στην πραγματικότητα η συμπεριφορές τότε και σήμερα δεν είναι τόσο διαφορετικές.

Δείτε ακόμη: «Sea Sorrow»: Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ σκηνοθετεί ένα ντοκιμαντέρ για την προσφυγική κρίση

Το φιλμ ξεκινά σ ένα κέντρο υποδοχής μεταναστών στην Ιταλία όπου νεαροί άντρες από το Αφγανιστάν η τη Γουινέα μιλούν στην κάμερα –συχνά το μόνο που βλέπεις είναι τα μάτια τους- για την περιπέτεια της διαδρομής τους μέχρι την «σωτήρια» Δύση. Και από μια διαδήλωση στο Λονδίνο υπέρ των προσφύγων έως την «Ζούγκλα» του Καλέ και τα πλάνα από την διάσωση μιας λέμβου στα ανοιχτά του Αιγαίου, το φιλμ ανοίγει την ματιά του μέσα από της αναμνήσεις τις ίδιας της Ρεντγκρέιβ από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο όταν η οικογένειά της εγκατέλειψε το Λονδίνο ή του Μαρτιν Σέρμαν που μιλά για το ταξίδι των παππούδων του από την Ρωσία στην Αμερική και τον τρόπο που αυτό τους τραυμάτισε για πάντα.

το φιλμ ακόμη κι αν μιλά για κάτι αληθινά τραγικό αφήνει χώρο στην ελπίδα και την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης

Η Ρεντγκρέιβ επιμένει στα πλάνα της Ελινορ Ρουσβελτ να σχολιάζει την σημασία της Διακύρηξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948, μα ακόμη πιο συγκινητικά –και με κάποιο τρόπο επίκαιρα- η Εμα Τόμπσον διαβάζει ένα γράμμα της Σίλβια Πάνκχερστ σε μια Βρετανική εφημερίδα του 1938 στο οποίο διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι η Βρετανική Κυβέρνηση δεν δίνει άσυλο σε δυο νεαρές εβραίες τις οποίες ήθελε να φιλοξενήσει και οι οποίες ήταν ανεπιθύμητες στην χώρα τους. Το φιλμ δεν μπορεί επίσης να σε συγκινήσει όταν μιλά για το προσφυγικό κύμα από την Ουγγαρία στην Ρωσική εισβολή του 1958 και το πως η πίεση της κοινής γνώμης στην μεγάλη Βρετανία ανάγκασε την κυβέρνηση να δεχτεί 20.000 αιτούντες άσυλο, αντί για 2.500 που αρχικά είχε σκοπό.

Δείτε ακόμη: «Sea Sorrow»: Πρώτα κλιπ από τη (γυρισμένη και στην Ελλάδα) ταινία της Βανέσα Ρεντγκρέιβ για το προσφυγικό

Και κάπως έτσι αλλά και όχι μόνο μέσα από αυτό, το φιλμ ακόμη κι αν μιλά για κάτι αληθινά τραγικό αφήνει χώρο στην ελπίδα και την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και μας υπενθυμίζει μέσα από την ερμηνεία του Ρέιφ Φαίνς στην «Τρικυμία» του Σέξπιρ πως κάτι τόσο σκληρό και απάνθρωπο όσο η απώλεια της πατρίδας και της κανονικότητας της ζωής, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή σε κάθε έναν από εμάς.

To 70ό Φεστιβάλ Καννών διεξάγεται φέτος από τις 17 μέχρι και τις 28 Μαΐου. Τo Flix θα βρίσκεται εκεί για ενημέρωση κάθε λεπτό για όσα θα συμβούν εντός και εκτός των σκοτεινών αιθουσών. Διαβάστε περισσότερα στο ειδικό του τμήμα, αφιερωμένο στο Φεστιβάλ Καννών, που ανανεώνεται συνεχώς.