Είναι ειρωνικό, αλλά ο θάνατος του θρυλικού σεναριογράφου Ζαν Γκρουόλ έρχεται λίγες μόνο εβδομάδες μετά από την πρεμιέρα του «Marguerite et Julien» της Βαλερί Ντονζελί στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 68ου Φεστιβάλ Καννών, βασισμένο σε ένα σενάριο που ο ίδιος είχε γράψει το 1971 για να γίνει ταινία από τον Φρανσουά Τριφό και που στη συνέχεια έμεινε στο συρτάρι για να βγει στην επιφάνεια τέσσερις δεκαετίες μετά και δυστυχώς να καταλήξει σε μια φιλόδοξη αλλά εγκληματικά άνιση ταινία για τη γενιά των 2010s.
H σχέση του Ζαν Γκρουόλ με τον Φρανσουά Τριφό ήταν και η πιο πολύχρονη και στενή της μεγάλης του καριέρας, αφού μαζί έγραψαν στο «Ζιλ και Τζιμ», στο «L' Enfant Sauvage», στο «Les Deux Anglaises et le Continent», στο «L’Histoire d’Adèle H» και στο «La Chambre Verte», τελειοποιώντας μια μέθοδο εργασίας που έμεινε διάσημη, περισσότερο απ' όλους τους σκηνοθέτες της nouvelle vague με τους οποίους συνεργάστηκε ο Γάλλος σεναριογράφος.
Διαβάστε ακόμη: Η ανεξίτηλη γοητεία της nouvelle vague!
Με τον Φρανσουά Τριφό στα γυρίσματα του «L' Enfant Sauvage»
Το πρώτο σενάριο που έγραψε ο Ζαν Γκρουόλ ήταν για τον Ζακ Ριβέτ και το «Paris nous Αppartient» του 1958, με τον Φρανσουά Τριφό να μυρίζεται αμέσως το θησαυρό που οι σκηνοθέτες της γενιάς του είχαν ανάμεσά τους. Με δική του προτροπή, ο Γκρουόλ συνεργάστηκε με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι στο «Vanina Vanini» του 1961 (και πέντε χρόνια αργότερα έγραψε το σενάριο του «La Prise du pouvoir par Louis XIV», που όρισε και την αρχή της τηλεοπτικής/ιστορικής περιόδου του Ιταλού σκηνοθέτη) ενώ γρήγορα έγινε ο αγαπημένος σεναριογράφος μιας ολόκληρης γενιάς.
Ο Γκρουόλ θα συνεργαζόταν ξανά με τον Ζακ Ριβέτ στο «La Religieuse» του 1966, με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ στους «Καραμπινιέρους» του 1963, με τον Αλέν Ρενέ στα «Mon Oncle d’Amérique» (για το οποίο κέρδισε μια υποψηφιότητα για Οσκαρ σεναρίου), «La Vie est un Roman» και «L’Amour à Μort», με τη Σαντάλ Ακερμάν στο «Golden Years» του 1986 και θα αποσυρόταν στα μισά της δεκαετίας του '90, έχοντας αφήσει πίσω του ένα πλούσιο έργο τόσο στο σινεμά, όσο και στο θέατρο και την όπερα.
Με τον Αλέν Ρενέ, τη Νικόλ Γκαρσιά και τον Ροζέ Πιέρ στο Φεστιβάλ Καννών το 1990
Διαβάστε ακόμη:
- Δεν έχετε ακούσει τίποτα ακόμα. Ο Αλέν Ρενέ μιλάει στο Flix.
- Φρανσουά Τριφό: Ο άντρας που αγάπησε το σινεμά περισσότερο κι από τις γυναίκες
- Histoire(s) du Cinéma: Οταν ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ έκανε viral την ιστορία του σινεμά
- Poetry and Motion: ο (ιδανικός) κόσμος του Ζακ Ντεμί
- Αλέν Ρενέ: το τέλος του μοντέρνου σινεμά (όπως μας το έμαθε)
Tags: Nouvelle Vague, Ζαν Γκρουόλ
