Διαβάστε όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου του «Mud», της ταινίας που ακολουθεί το σερί του 33χρονου Τζεφ Νίκολς μετά το «Shotgun Stories» και το «Καταφύγιο» και τον τοποθετεί στη λίστα των σημαντικότερων νέων δημιουργών της Αμερικής.
Μαζί του, ο Μάθιου ΜακΚόναχι (στη δεύτερη του ταινία στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών μετά το «The Paperboy»), η Ρις Γουίδερσπουν και οι δύο μικροί πρωταγωνιστές της ταινίας μιλούν για τον αμερικάνικο Νότο, την αγάπη, τον Τέρενς Μάλικ και τον Μαρκ Τουέιν...
Μια ταινία για την αγάπη
Τζεφ Νίκολς: Ο κεντρικός άξονας της ταινίας είναι η αγάπη. Ενα από τα νήματα είναι η ρομαντική αγάπη. Κι αν θέλετε να το προχωρήσουμε λίγο παραπάνω είναι η αγάπη που δεν ζητάει ανταλλάγματα. Θεώρησα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να εξετάσω αυτό το θέμα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Είναι παντού και παρατηρεί. Εμείς ζούμε όλους τους χαρακτήρες μέσα από τα μάτια του. Και έχει μεγάλη ανάγκη να καταλάβει αυτό το συναίσθημα.. Για μένα αυτό είναι η ταινία: ένα μικρό παιδί που ψάχνει απελπισμένα μία εκδοχή της αγάπης που λειτουργεί, όσο όλοι οι ενήλικες γύρω του είναι πραγματικά κακά παραδείγματα. Αλλά αυτό δεν τον αποθαρρύνει. Νομίζω ότι αυτό θα ήθελα να νιώσει το κοινό βλέποντας την ταινία: στην αγάπη πληγώνεσαι, ματώνεις, αλλά πάντα καταφέρνουμε να μαζέψουμε ξανά τα κομμάτια μας και να την κυνηγήσουμε από την αρχή...
Πώς προετοιμάστηκαν σωματικά και ψυχολογικά για αυτή την ταινία
Μάθιου ΜακΚόνεχι: Θα ξεκινήσω από τη σωματική διάσταση: βρήκα το σωστό ζευγάρι τζιν, το τυχερό μου κίτρινο πουκάμισο και κυλήστηκα στις λάσπες. Κι ο Τάι κι εγώ είμαστε από τον Νότο. Εύκολα προσαρμοζόμαστε στο τοπίο του – το ποτάμι, τους βάλτους, τα ρυάκια. Ολο το περιβάλλον της ταινίας μου θύμισε την παιδική μου ηλικία, οπότε για μένα ήταν πολύ φυσικό, οικείο να πηγαίνω στο σετ καθημερινά. Στο δεύτερο μέρος της ερώτησή σας τώρα... Συναισθηματικά, πέρασα υπέροχα επιστρέφοντας σ' αυτό το πρώτο συναίσθημα, στην πρώτη φορά που ερωτεύεσαι. Στην παιδική αγάπη, που είναι υπέροχη αλλά και ανελέητη – πέρα από κάθε λογική. Η λογική δεν έχει καμία θέση στην αγάπη – δόξα τω Θεώ! Ο χαρακτήρας μου είναι ονειροπόλος. Ζει στα σύννεφα, πιστεύει στην μοίρα. Αν ποτέ επέστρεφε στην πραγματικότητα, τη λογική, τη γη, θα πέθανε από τη ραγισμένη καρδιά του. Εκείνος ζει για (και από) την αγάπη του για αυτή τη γυναίκα. Το νιώθει 35 χρόνια θα το νιώθει για όλη του τη ζωή και για όσες ζωές επιστρέψει για να ζήσει. Κι αυτό εμπνέει αυτό το μικρό αγόρι στο καλοκαίρι του δικού του πρώτου έρωτα. Γύρω του έχει διάφορα παραδείγματα αγάπης που δεν λειτουργούν, αλλά γνωρίζει και τον «Mud», ο οποίος του μαθαίνει ότι η αγάπη υπάρχει – δε χρειάζεται να υποκύψεις στην πραγματικότητα και τον κυνισμό. Η αγάπη είναι αληθινή, πονάει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσεις να ερωτεύεσαι.
Τάι Σέρινταν: Εχω περάσει όλα μου τα χρόνια στη φύση. Είχα τέτοια ευλογημένη παιδική ηλικία κι ευχαριστώ τον μπαμπά μου για αυτό. Οπότε ο ρόλος μου φαινόταν οικείος.
Τζεφ Νίκολς: Ηταν ευτυχία για μένα να βρω δύο αγοράκια που κατάγονται από το Νότο, που μπορούν να οδηγούν μοτοσικλέτες, βάρκες, να τρέχουν, να σκαρφαλώνουν, να ψαρεύουν. Να τους λέω «πηδήξτε στο λάκο με τα φίδια» και να λένε «α, οκ!». Δε θα σας δώσουμε κράνη, δεν ξέρουμε αν αυτό είναι νόμιμο βέβαια (γελάει). Δεν χρειάστηκε να εισάγουμε παιδιά από το LA και να τους πούμε «σήμερα θα σας μάθουμε να οδηγείτε βάρκα» (γελάει).
Τζέικομπ Λόφλαντ: Ηταν πολύ εύκολο για μένα. Δεν είχα να προετοιμαστώ σε πολλά. Εγώ κι ο χαρακτήρας μου είμαστε το ίδιο πρόσωπο.
Τζεφ Νίκολς: Δεν συμφωνώ και προετοιμάσου για κοπλιμέντο: ναι, είναι πολύ εύκολο να βρεις ένα παιδάκι στο Νότο που να είναι ο «Νεκμπόουν». Αλλά είναι πολύ διαφορετικό να ερμηνεύσεις τον «Νεκμπόουν». Να παίξεις ένα ρόλο. Οι διάλογοι δεν είναι αυτοσχεδιασμοί. Υπήρχε σενάριο. Μπορεί να νομίζεις ότι εμφανίστηκες στο σετ και ήσουν ο εαυτός σου αλλά αυτό δεν αληθεύει. Εκανες κάτι πολύ περισσότερο. Και ήσουν καταπληκτικός.
Η επιρροή του Τέρενς Μάλικ
Τζεφ Νίκολς: Στις πέντε καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, το «Badlands» είναι πάντα πρώτο. Δεν έχω εγκυκλοπαιδική γνώση για το σινεμά, αλλά μου αρέσουν πολύ και εμπνέομαι από συγκεκριμένες ταινίες. Στις περισσότερες πρωταγωνιστεί ο Πολ Νιούμαν. Νιώθω πολύ τυχερός που ανήκω σε μια γενιά που όπως συνέβη στα 70s με όσους αναμόρφωσαν το αμερικανικό σινεμά, μπορώ να έχω τους ηθοποιούς που θέλω και όλα τα μέσα για να κάνω ακριβώς το σινεμά που μου αρέσει.
Η επιλογή του Σαμ Σέπαρντ
Τζεφ Νίκολς: Εγραψα το ρόλο για τον Σαμ και μια από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου ήταν όταν η ατζέντης του μας μετέφερε την επιθυμία του να παίξει στην ταινία και κυριολεκτικά να μην «αλλάξει τίποτα στο σενάριο». Ηταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Γιατί η Ρις Γουίδερσπουν διάλεξε αυτό το ρόλο, το δεύτερο μια ξανθιάς σεξοβόμβας του Νότο στο φετινό Φεστιβάλ μετά την Νικόλ Κίντμαν στο «The Paperboy»;
Ρις Γουίδερσπουν: Μεγάλωσα κι εγώ μαζί με τον αδερφό μου σε μια γειτονιά γεμάτη λάσπες, τρέχοντας όλη τη μέρα με το ποδήλατο στο Τενεσί. Οταν διάβασα το σενάριο, ένιωσα σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Και δεν το βλέπω συχνά να απεικονίζεται στο σινεμά. Υπάρχουν πολύ λίγες ταινίες που καταφέρνουν να μεταφέρουν με ακρίβεια την ατμόσφαιρα στο Νότο. Ηθελα με οποιονδήποτε τρόπο να συμμετάσχω στην ταινία. Δεν είναι ότι δεν επιλέγω δεύτερους λόγους, αλλά ήταν ένας χαρακτηρας που ήθελα οπωσδήποτε να παίξω. Είναι καταπληκτικό το πως σε αυτήν την ταινία ο θεατής ενδιαφέρεται ακόμη και για τον μικρότερο χαρακτήρα.
Τζεφ Νίκολς: Ο ρόλος της Ρις στην ταινία μπορεί να είναι μικρός σε πραγματικό κινηματογραφικό χρόνο αλλά στην πραγματικότητα ο ήρωας μιλάει συνέχεια γι' αυτήν. Οταν την βλέπουμε για πρώτη φορά ήθελα να είναι κάποια που να πείθει για όλο αυτό που είναι και ταυτόχρονα μια ηθοποιός του μεγέθους της Ρις.
Η φύση ως πρωταγωνιστής
Τζεφ Νίκολς: Η πρακτική απάντηση είναι ότι το μέρος στο οποίο εκτυλίσσεται το «Mud» υπάρχει. Δεν έχω κάνει καμία ψηφιακή επεξεργασία, ούτε εδώ ούτε στο «Καταφύγιο». Δεν ξερω καν πως λειτουργεί όλο αυτό. Το φιλμ των 35 χιλιοστών είναι ένα υπέροχο μέσο και αν βγεις με την κάμερα σε μια ηλιόλουστη ημέρα, η φύση θα δείχνει πανέμορφη. Η πραγματική απάντηση είναι ότι ήθελα η φύση να είναι παρούσα, τόσο οπτικά όσο και ηχητικά σαν μια απόδειξη πως ό,τι και να γίνει η ζωή συνεχίζεται. Αυτά τα παιδιά βγαίνουν έξω από το σπίτι τους με σκοπό να εξερευνήσουν και το τοπίο της ταινίας έμοιαζε συναρπαστικό για έναν 14χρονο. Δεν θα έλεγα ότι έχω κοινές θεματικές ή κοινή αισθητική στις ταινίες που κάνω. Ακόμη εξερευνώ κι εγώ ποια είναι το σινεμά που κάνω. Φαίνεται ωστόσο πως τελικά καταλήγω πάντα στη φύση.
Η επιρροή του Μαρκ Τουέιν
Τζεφ Νίκολς: Αν πρέπει να κλεψεις πράγματα από κάπου, τότε πρέπει να κλέψεις από τον καλύτερο. Ο Μαρκ Τουέιν είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που διάβασα τον «Τομ Σόγιερ». Είναι από αυτά τα πράγματα που μπαίνουν μέσα σου και μέσα στα χρόνια διοχετεύονται στον τρόπο που δουλεύεις, γράφεις, σκηνοθετείς.
Διαβάστε περισσότερα για το «Mud» και για το 65ο Φεστιβάλ Καννών στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς
Tags: Cannes 2012
