Θα περίμενε κανείς πως οποιοσδήποτε άλλος σκηνοθέτης θα έφευγε ταπεινωμένος από το Φεστιβάλ αν είχε να αντιμετωπίσει το εν δέκατο από όσα ο Τρίερ υπέστη τις τελευταίες μέρες, ή ότι έστω θα βρισκόταν κλεισμένος στο δωμάτιό του, κρυμμένος στις κουβέρτες του, αγκαλιά με τα ηρεμιστικά του. Οχι όμως ο Λαρς. Στον κήπο του ξενοδοχείου Le Mas Candille του γειτονικού Μουζέν όπου γίνονταν οι συνεντεύξεις του για το «Melancholia» μας υποδέχτηκε ευδιάθετος και χαλαρός. Με μαύρο t shirt, χακί παντελόνι, panama hat και σανδάλια με μαύρη κάλτσα σε τυπικά βορειοευρωπαϊκό summer look, έκανε χιούμορ και μίλησε για τα πάντα και φυσικά για τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», ή στην περίπτωση της συγκεκριμένης συνέντευξης το... μαμούθ στην αυλή.
Πώς νιώθετε μετά τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες;
Είμαι μια χαρά. Λίγο κουρασμένος, αλλά μια χαρά.
Πως θα σχολιάζατε τις διαστάσεις που πήρε κάτι που προφανώς είπατε αστειευόμενος; Τι θα λέγατε ότι σας δίδαξε η όλη επώδυνη υποθέτω εμπειρία;
Αυτό που έμαθα είναι ότι πρέπει μάλλον να αποφεύγω αυτού του τύπου τις συνεντεύξεις τύπου. Νιώθω φοβισμένος, και από την άλλη μεριά νιώθω ότι είναι σχεδόν καθήκον μου να προσφέρω κάτι στους ανθρώπους μου με ακούν, για να μην τους κάνω να νιώσουν ότι χάνουν το χρόνο τους. Στην πραγματικότητα ήμουν σε πολύ καλή διάθεση, κι ένοιωθα ότι όλα πάνε καλά και ξαφνικά, ωχ, ξεκίνησα να λέω κάτι και βρέθηκα σε ένα σημείο απ' όπου δεν μπορούσα να βγω με κανένα τρόπο.Η γλώσσα ήταν επίσης πρόβλημα ως ένα σημείο. «Καταλαβαίνω τον Χίτλερ» και μαλακίες. Στα δανέζικα θα είχα χρησιμοποιήσει πολλές περισσότερες λέξεις, θα είχα πει αυτό που εννοούσα πραγματικά, ότι μπορώ να κατανοήσω την ψυχολογία ενός φοβισμένου ανθρώπου που κρύβεται στο καταφύγιό του περιμένοντας το τέλος και... μπλα μπλα, μπλα κι ότι είναι σημαντικό να τον δούμε σαν ανθρώπινο πλάσμα κι όχι σαν ένα μονοδιάστατο κτήνος. Αν υπεραπλουστεύουμε τα πράγματα με τέτοιο τρόπο, νομίζω ότι αγνοούμε το γεγονός ότι υπάρχει ένας μικρός ναζί κρυμμένος στον καθένα μας. Ναι, με τον τρόπο που το είπα ακούστηκε εντελώς λάθος, αλλά είναι ακόμη χειρότερο, γελοίο σχεδόν ότι λίγες μόνο λέξεις μου απομονώθηκαν. Ηταν βλακεία μου που είπα κάτι τέτοιο με τον τρόπο που το είπα, ασφαλώς και μετανιώνω. Και νιώθω ήδη πολύ κουρασμένος από την όλη ιστορία.
Ισως το να αποφεύγατε τις συνεντεύξεις Τυπου να ήταν μια λύση;
Πιθανότατα. Νομίζω ότι ο τρόπος που επικοινωνώ, ο τρόπος που μιλάω με κάνει πολύ κακό ομιλητή μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό, με ένα μικρόφωνο μπροστά στο στόμα μου. Ισως λοιπόν, ναι, οι συνεντεύξεις τύπου να είναι κάτι που δεν θα ξανακάνω. Το να μιλάω στους δημοσιογράφους δεν είναι κάτι που φοβίζει ή με ενοχλεί, αλλά μόνο όταν γίνεται με τον τρόπο που το κάνουμε τώρα. Μπορώ να δω το πρόσωπό σου, τις αντιδράσεις σου, μπορώ να δω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ, ή όχι, και κυρίως μπορείς να με ρωτήσεις μια δεύτερη ερώτηση πάνω στο οτιδήποτε. Αν έλεγα τώρα ότι «είμαι ναζί» θα μπορούσες να απαντήσεις «τι εννοείς;» και η παρεξήγηση θα λυνόταν. Ελπίζω. Οχι όμως στα πλαίσια της συνέντευξης τύπου στο φεστιβάλ, όπου έχεις να αντιμετωπίσεις ένα πλήθος δίχως πρόσωπο, να υπερασπιστείς την ταινία σου και παράλληλα να νιώθεις ότι πρέπει να προσφέρεις κάτι σε όλους αυτούς τους δημοσιογράφους, ειδικά αν έχεις την αίσθηση ότι έχουν βαρεθεί ακούγοντάς σε. Αλλά ναι, ήταν ηλίθιο και το εντελώς λάθος μέρος να κάνω κάτι τέτοιο. Ισως γιατί η νότια Γαλλία έχει τα δικά της φαντάσματα από εκείνη την περίοδο της ιστορίας που δεν έχει ακόμη εξευμενίσει.
Με τους ανθρώπους του φεστιβάλ έχετε μιλήσει τις δυο τελευταίες μέρες;
Οχι. Δεν έχουμε μιλήσει. Είχαμε πάντα μια εξαιρετική σχέση με τον Ζιλ Ζακομπ και τον Τιερί Φρεμό κι ελπίζω ότι η σχέση μας παραμένει ίδια. Γιατί ξέρω ότι είναι πολύ έξυπνοι άνθρωποι και ειδικά ο Ζιλ με έχει βοηθήσει πολύ στο παρελθόν και ο Τιερί είναι εξαιρετικός στη δουλειά του και στο να βλέπει την ουσία των ταινιών. Αν κάτι έχει αλλάξει στη σχέση μας, αυτό θα είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί απ' όλη αυτή την ιστορία. Αλλά δεν έχω μιλήσει με τους ίδιους ακόμη. Το μόνο που έχω ακούσει από άλλες πηγές είναι ότι δεν μου επιτρέπεται να πλησιάσω το Palais des Festivals πιο κοντά από εκατό μέτρα. Το οποίο θα είναι μάλλον πρόβλημα αν στο μέλλον συμμετάσχω ξανά στο φεστιβάλ. Θα είναι λίγο δύσκολο να επικοινωνήσουμε. Στη συνέντευξη τύπου θα πρέπει να φωνάζω πάρα πολύ δυνατά από εκατό μέτρα μακριά για να με ακούτε.
Παρ όλα τα όσα συνέβησαν λοιπόν, δεν αποκλείετε την πιθανότητα να φέρετε την επόμενη ταινία σας και πάλι στις Κάννες;
Δεν έχω ιδέα. Η επόμενη ταινία μου θα είναι πορνό. Φιλοσοφικό πορνό, αλλά πορνό με την κυριολεκτική σημασία του όρου. Οπότε ίσως αποφύγω τα μεγάλα φεστιβάλ και προτιμήσω ένα porn festival για να γίνω persona non grata εκεί. Θα ήταν ενδιαφέρον να με διώξουν από ένα πορνό φεστιβάλ επειδή η ταινία μου ήταν υπερβολικά φιλοσοφική.
Οπότε αυτή η ιδέα για το πορνό, που αναφέρατε για πρώτη φορά στη συνέντευξη τύπου είναι κάτι που είπατε στα σοβαρά.
Ασφαλώς. Απολύτως. Θέλω να εξερευνήσω τον ερωτισμό και δεν μπορείς να απεικονίσεις τον ερωτισμό στην οθόνη αν δεν απεικονίσεις τη διείσδυση.
Ομως η εταιρία σας, η Zentropa, είχε μέχρι πρόσφατα κι ένα τμήμα παραγωγής πορνό ταινιών. Δεν μπήκατε στον πειρασμό να κάνετε μία ταινία εκεί;
Θέλαμε αυτά τα πορνό να είναι γυρισμένα από γυναίκες, να απεικονίζουν τη γυναικεία πλευρά του ερωτισμού.
Ναι, αλλά αν δεν απατώμαι είχε υπάρξει και ένα gay πορνό που είχε γυριστεί από την Zentropa.
Σωστά, αλλά νομίζω ότι είμαι τόσο gay όσο είμαι και ναζί...
