To πιο κινηματογραφικά πολυδιασκευασμένο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, οι «Λευκές Νύχτες», ευτύχησαν να μεταφερθούν στο σινεμά από τον Λουκίνο Βισκόντι («Λευκές Νύχτες», 1957) μέχρι τον Ρομπέρ Μπρεσόν («Τέσσερις Νύχτες Ενός Ονειροπόλου», 1971) και από τον Ιρανό Φαρζάντ Μοταμέν («Shabhaye Roshan», 2003) μέχρι και τον Τζέιμς Γκρέι («Two Lovers», 2008). Κάθε φορά με άλλη προσέγγιση, απόσταση από το πρωτότυπο κείμενο, απόχρωση στις διαστάσεις της ιστορίας ενός μοναχικού αγοριού που θα συναντήσει μια γυναίκα και για τέσσερις νύχτες θα δει τον συγκεκριμένο κόσμο του να διαλύεται σε μικρά κομμάτια επιθυμίας, ερωτισμού και ευτυχίας.
Ο Ναριμάν Τουρεμπάγιεφ, στην τέταρτη ταινία του, από το Καζακστάν κινείται - όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο κατάλογος του Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, όπου η ταινία συμμετέχει στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα - περισσότερο στη λογική του Μπρεσόν και λιγότερο σε αυτή του Βισκόντι, με τον μινιμαλισμό και τη σιωπή να απλώνεται σαν ομίχλη πάνω από μια παράδοξη ερωτική ιστορία που μιλάει περισσότερο για τη μοναξιά παρά για τον «άλλον» και λιγότερο για τον έρωτα παρά για την «αγάπη».
Στην πραγματικότητα η πιο κοντινή αναφορά της «Περιπέτειας» στις ήδη κινηματογραφικές διασκευές του διηγήματος του Ντοστογιέφσκι είναι η «πειραγμένη» ρομαντική κομεντί του Τζέιμς Γκρέι, αφού οι αντιθέσεις ανάμεσα στον λιγομίλητο Μάρατ και της «περιπετειώδους» Μαριάμ χτίζονται με μικρές σκηνές πραγματικής ζωής και μέσα από το αφοπλιστικό βλέμμα του μοναχικού νυχτοφύλακα που στο πρόσωπο της μυστηριώδους γυναίκας που θα ερωτευτεί θα ζήσει για λίγο το όνειρο του «τι θα γινόταν αν...»
Νωχελικό σαν το καλοκαίρι μέσα στο οποίο διαδραματίζεται, μικρό σε διαστάσεις αλλά κινηματογραφικά γοητευτικό - σαν ανεξάρτητη αμερικανική ταινία - το φιλμ του Τουρεμπάγιεφ χαρτογραφεί τη σύγχρονη μοναξιά, περιηγείται συστήνοντας στον θεατή την άγνωστη κινηματογραφικά πόλη του Αλματί (που ήταν και η πρωτεύουσα της χώρας κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ενωσης) και παραδίδει μια τρυφερή ματιά πάνω στην «έξοδο κινδύνου» από την καθημερινότητα, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονικότητα, την οικουμενικότητα και την αρχετυπική μοντερνιτέ του διηγήματος του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.
Περισσότερο Κάρλοβι Βάρι 2014:
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Εκεί όπου το μέγεθος συναντά το cool
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Με τον τρόπο του Μελ Γκίμπσον
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Οι loser έχουν την δική τους γοητεία στο «Du Goudron et des Plumes» του Πασκάλ Ραμπατέ
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Το «Je Suis a Toi» του Νταβίντ Λαμπέρ είναι όλο δικό σας
- Κάρλοβι Βάρι 2014: To «Low Down» του Τζεφ Πράις δεν είναι μια «τζαζ» βιογραφία
- Κάρλοβι Βάρι 2014: To «I Origins» δεν είναι όσο original νομίζει...
- «Βρικόλακας είσαι ρε μαλάκα ή ποιητής;»: Τρέιλερ για τη «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ
- Πρώτη στάση για το «Σύμπτωμα» του Αγγελου Φραντζή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι
- Περισσότερο ελληνικό σινεμά στο 49o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι
- Η «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι
Tags: ΚΑΡΛΟΒΙ ΒΑΡΙ 2014
