Κάννες 2013: Συμπαθητικά κλισέ στην Αφρική του «Grigris»

Αυτη είναι η δεύτερη ταινία του Μαχάματ-Σαλέχ Χαρούν στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ των Καννών και δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το γιατί, βλέποντας μόνο τους τίτλους της αρχής. Ζώντας πλέον στην Γαλλία, ο σκηνοθέτης έκανε την ταινία με γαλλικά χρήματα και δυστυχώς, αφήνει την αίσθηση πως έγινε επίσης με την σκέψη του τι το ευαισθητοποιημένο, καλλιεργημένο κοινό των arthouse ταινιών της δύσης, θα ήθελε να δει από μια Αφρικάνικη ταινία.

Το «Grigris» έχει τις σωστές δόσεις, δράματος και...couleur local, τις απαραίτητες δόσεις φολκλόρ και (όχι πολύ σκληρής) δυστυχίας, απαραίτητες για να δουλέψει τόσο πάνω στην εξωτική γοητεία που ασκεί η Αφρική στη Δύση όσο και στην έμφυτη ενοχή των δυτικών θεατών.

Δυστυχώς, το φιλμ του Χαρούν μοιάζει να χρειάστηκε πολύ περισσότερο χρόνο για να μετρήσει τις δόσεις των υλικών του στην εξαιρετικά φροντισμένη συνταγή του, παρά να χτίσει ένα σενάριο που να πηγαίνει πέρα από τα προφανή και χαρακτήρες με λίγο περισσότερο βάθος από αυτό που έχουν οι δικοί του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το φιλμ δεν είναι καλοφτιαγμένο, ότι ενοχλεί, κουράζει ή δεν λειτουργεί, αλλά δεν ξεφεύγει στιγμή από μια εντελώς προβλέψιμη διαδρομή, τόσο στο επίπεδο της πλοκής, όσο και σε αυτό των χαρακτήρων ή των «μηνυμάτων».

Το φιλμ αφηγείται την ιστορία του Γκριγκρί, ενός νεαρού άντρα του οποίου το ένα πόδι δεν έχει αναπτυχθεί κανονικά, αλλά αυτό δεν τον σταματά από το να χορεύει εντυπωσιακά, βγάζοντας μερικά απαραίτητα χρήματα για την επιβίωσή του.

Οταν όμως ο πατριός του θα αρρωστήσει και το νοσοκομείο θα πάρει και το τελευταίο σεντίμ από τα χρήματά τους κι ο ίδιος θα ερωτευτεί μια καλόκαρδη πόρνη, δεν θα μείνει άλλη οδός από το να δοκιμάσει να βγάλει εύκολα χρήματα μέσω της παρανομίας.

Τα κλισέ αφθονούν και οι χαρακτήρες μοιάζουν σχηματικοί, αφήνοντας τους ηθοποιούς να χτίσουν κάτι βαθύτερο από αυτούς μέσα από τις γοητευτικές παρουσίες και τις φυσικές ερμηνείες τους. Τεχνικά άψογο, το φιλμ του Χαρούν στοχεύει σε μια αίσθηση ναίφ απλότητας και καλλωπισμένης, όχι πολύ σκληρής μιζέριας, που όμως ακόμη κι αν αντανακλά την πραγματικότητα δεν μοιάζει οργανική στην ταινία, αντίθετα σαν ένα έξτρα επίπεδο προμελέτης με βάση την αίσθηση των παραγωγών για το τι θα αρέσει στους υποψήφιους θεατές του.

Προφανώς η συνταγή λειτουργεί, το φιλμ βρίσκεται στο διαγωνιστικό των Καννών, όμως μια μεγαλύτερη δόση αυθεντικότητας και ελευθερίας και μια απομάκρυνση από την τροχιά των κλισέ, θα παρέδιδε ένα πιο ειλικρινές και καλοδεχούμενο αποτέλεσμα.

Δείτε ένα κλιπ από την ταινία:

Μάθετε τα πάντα για το 66ο Φεστιβάλ Καννών, στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς.