Η πρώτη μεγάλου μήκους του Σουηδού Αντον Κόλροτ (ή της κολεκτίβας Ögat που υπογράφει την παραγωγή) φιλοδοξεί να είναι μια εξαιρετικά αιχμηρή απεικόνιση της εμμονής του δυτικού ανθρώπου, της εποχής μας με τον εαυτό του. Ή την άρνηση του εαυτού του. Που με την σειρά της θα μπορούσε να ιδωθεί ως κάτι απόλυτα εγωκεντρικό.
Στο «The Modern Project» έξι άνθρωποι υπό την καθοδήγηση δυο «ηγετών», της Σάρα και του Σάιμον αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια και απομονωθούν σε μια αγροικία θέλοντας να δημιουργήσουν μια κολεκτίβα, που θα βρει την «θεραπεία» στον ατομικισμό που βασανίζει τον σύγχρονο άνθρωπο.
Θελοντας να καταπολεμήσουν την εμμονή των συμμετεχόντων με την αυτοπραγμάτωση, οι «ομαδάρχες» αυτής της καλοκαιρινής υπαρξιακής κατασκήνωσης θα οργανώσουν μια σειρά από δραστηριότητες που μοιάζουν να μην έχουν απολύτως κανένα νόημα (ή χρησιμότητα) και θα αναθέσουν σε όλους όσους βρίσκονται στο σπίτι να εκμυστηρεύονται σε μια κάμερα που βρίσκεται σε ένα δωμάτιο τα μυστικά τους ή τις σκέψεις τους.
Ναι δεν έχετε άδικο, το κόνσεπτ θυμίζει κάτι σαν τηλεπαιχνίδι συγκατοίκησης αλλά με έναν πιο εξεζητημένο τρόπο, κι αυτό γιατί οι ηγέτες της ομάδας δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν ή πως. Κι ακόμη χειρότερα σύντομα ο Σάιμον θα αποκτήσει την νοοτροπία ενός μεγαλομανή, νάρκισσο επικεφαλής μιας σέκτας και η Σάρα θα αρχίσει να χάνει το ενδιαφέρον της σε κάτι που δεν μοιάζει να πήρε ποτέ στα σοβαρά.
Και κάπως έτσι η πορεία της ιστορίας θα πάρει μια τροπή που από την αρχή υποπτευόσουν ότι θα ακολουθήσει, διότι μπορεί να βγάλεις τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο από το περιβάλλον του, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο από... τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο. Αν αυτό βγάζει νόημα.
Το φιλμ του Κόρλοτ έχει μερικές ίσως προφανείς μα ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τις μέρες που ζούμε και τους ανθρώπους που είμαστε και κατά στιγμές το κάνει με ένα πετυχημένο μείγμα κωμωδίας του παραλόγου και άβολων στιγμών, όμως το «The Modern Project», έχει περισσότερο την υφή ενός... project κι όχι ενός ολοκληρωτικά δομημένου και ουσιαστικού φιλμ.
Περισσότερα από το Φεστιβάλ του Göteborg που καλύπτει το Flix
