Στα 86 του χρόνια, ο Ενιο Μορικόνε είναι ένας ζωντανός θρύλος και μαζί η ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής όπως την ξέρουμε.
Ο,τι ακολουθεί είναι μερικά μαθήματα ζωής και μουσικής, γραμμένα στο μεγάλο βιβλίο της ζωής και της καριέρας του που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και συνεχίζει με πιο χαλαρούς ρυθμούς, αλλά με το ίδιο πάθος και την ίδια διάθεση ενός μεγάλου καλλιτέχνη.
Ξυπνάω νωρίς. Κάνω λίγη άσκηση στο σπίτι. Μετά, κατά τις 7, βγαίνω να αγοράσω εφημερίδες. Διαβάζω τις εφημερίδες. Περιμένω να ξυπνήσει η γυναίκα μου και μετά παίρνουμε πρωινό. Ξεκινάω δουλειά γύρω στις 8.30. Και αυτή είναι η μέρα μου, αυτή είναι η ρουτίνα μου.
Πρόσφατα έγινε ένα δημοψήφισμα με τα καλύτερα 100 μουσικά σκορ του αιώνα. Το «Ο Καλός, ο Κακός και ο Ασχημος» ήταν δεύτερο. Το πρώτο ήταν από τον Τζον Γουίλιαμς, έναν Αμερικάνο. Ηταν αμερικάνικο δημοψήφισμα.
Χρησιμοποίησα το «Music composed, arranged and conducted by Ennio Morricone» για δώσω στον κόσμο να καταλάβει πως ήμουν υπεύθυνος για όλα. Τη σύνθεση, τη διεύθυνση της ορχήστρας, την οργάνωση. Τώρα, πολλοί συνθέτες χρησιμοποιούν την ίδια δήλωση.
Ο Ντίνο Ντε Λαουρέντις μου ζήτησε να μετακομίσω στο Χόλιγουντ. Του είπα όχι. Ηθελα να μείνω στη Ρώμη.
Το μυστικό ενός διαχρονικού και ευτυχισμένου γάμου; Να είστε αληθινός ο ένας με τον άλλον, ειλικρινής και να λέτε πάντα την αλήθεια. Υπήρχε επίσης το γεγονός πως με τη Μαρία έχουμε τέσσερα παιδιά.
Στο «Django Unchained» υπάρχει μια σκηνή όπου ένας σκύκλος επιτίθεται και τρώει έναν άνθρωπο. Ηταν υπερβολικό. Εστειλα μήνυμα στον Κουέντιν Ταραντίνο και του είπα ότι ήταν πολύ σκληρό.
Ο πατέρας μου έπαιζε την τρομπέτα. Ηταν ένας εξαιρετικός μουσικός. Υπήρχε πάντα μουσική στο σπίτι. Επαιζα συχνά μαζί του σαν δεύτερη τρομπέτα στις ίδιες ορχήστρες. Πολλές φορές ηχογραφούσαμε μουσική για ταινίες μαζί. Ηταν ένας καλός τρόπος για να μάθω.
Ημασταν πραγματικά φίλοι με τον Σέρτζιο Λεόνε. Οι οικογένειές μας ήταν φίλοι, οι συζυγοί μας ήταν φίλοι, τα παιδιά μας ήταν φίλοι.
Ο Σέρτζιο Λεόνε μου είχε μιλήσει για την πιθανότητα να κάνει μια ταινία για τη Μάχη του Λένινγκραντ. Αλλά δεν μου ζήτησε να γράψω τη μουσική. Υπήρχε λόγος. Ηξερε ότι θα πεθάνει. Ειχε πρόβλημα με την καρδιά του και δεν ήθελε να κάνει εγχείρηση. Αρνήθηκε. Δεν ήθελε να ξεκινήσω να γράφω μουσική γιατί ήξερε πως δεν θα κάνει ποτέ την ταινία.
Η οικογένειά μου υπέφερε από το ωράριο μου. Ημουν πάντα ή στο στούντιο ή κλεισμένος κάπου να γράφω μουσική. Οπότε, δεν είχα το χρόνο να διαθέσω σε αυτούς όπως θα έπρεπε. Η γυναίκα μου μεγάλωσε τα παιδιά μας μόνη της. Οπότε αποφάσισα να περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου. Και έτσι έκανα.
Είναι πολύ καλύτερο όταν είσαι φίλος με τον σκηνοθέτη. Πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και εμπιστοσύνη μεταξύ του σκηνοθέτη και του συνθέτη, αλλά αν υπάρχει φιλία, τότε η δουλειά είναι πολύ καλύτερη. Σημαίνει ότι έχεις το θάρρος να προτείνεις περίεργα και ενδιαφέροντα πράγματα.
Ηταν ασυνήθιστο για έναν υποσχόμενο νεαρό μουσικό να μπει στη λεγόμενη ποπ μουσική ή στη μουσική για τηλεόραση. Αλλά με προσκάλεσαν και έτσι ξεκίνησα να κάνω και τα δύο. Οι καθηγητές μου δεν ήταν χαρούμενοι.
Ο Μπράιαν Ντε Πάλμα δεν χαμογελάει ποτέ. Αλλά είναι σπουδαίος σκηνοθέτης, πολύ καλός στο να επιλέγει τις ιστορίες του. Προσέχει πολύ το σενάριο και είναι ακριβής.
Οι συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής πρέπει να υπηρετούν την ταινία. Δεν πρέπει να πηγαίνουν κόντρα στην ταινία.
Η μεγαλύτερη μου πολυτέλεια είναι ο χρόνος που περνάω στο σπίτι.
Στο κεντρικό μουσικό θέμα του «Ο Καλός, ο Κακός και ο Ασχημος», υπάρχει διαφορετικός ήχος για τους τρεις χαρακτήρες. Ο «Ασχημος» είναι ο πραγματικός ήχος ενός κογιότ που έγινε μουσικό κομμάτι.
Πίστεψα ότι δεν κερδίσω ποτέ ένα Οσκαρ. Αλλά δεν με ένοιαζε και τόσο πολύ. Ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου τα βραβεία και τις διακρίσεις. Αλλά είναι καλά για τις ταινίες και καλή διαφήμιση για τη βιομηχανία. (σ.σ Ο Ενιο Μορικόνε έχει προταθεί πέντε φορές για Οσκαρ Μουσικής, το 2007 η Ακαδημία του έδωσε ένα τιμητικό Οσκαρ καριέρας)
Σε πολύ συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου, η Μαρία έγινε μια από τις πιο σημαντικές συνεργάτιδες για τα έργα μου, γιατί ξεκίνησα να τη βάζω να ακούει τη μουσική πριν την παραδώσω στον σκηνοθέτη. Μερικές φορές, οι σκηνοθέτες δεν έκαναν τις κατάλληλες επιλογές, οπότε αποφάσισα να αφήσω τη συζυγό μου να αποφασίζει. Ηταν πάντα τέλεια, με ένα υπέροχο μουσικό αυτί.
Η εμπνευση έρχεται από τα παιδικά μου χρόνια, τις εμπειρίες μου τις σπουδές που έκανα, τη βαθιά γνώση της ιστορίας της μουσικής, την ιστορία της σύνθεσης, το γεγονός ότι έχω συνθέσει μουσική για πολλές διαφορετικές ταινίες, ακόμη και για τις λιγότερο διάσημες ή σημαντικές ταινίες, όπου είχα την ευκαιρία να πειραματιστώ. Επίσης από το γεγονός πως δούλεψα στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και το σινεμά. Αν και αγαπώ την πόλη, πάντοτε ζούσα στη Ρώμη. Αλλά η Ρώμη δεν με εμπνέει.
Διαβάστε ακόμη:
Tags: Ενιο Μορικόνε
