Δεν θα ισχυριστεί κανείς ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι άγιοι. Ιστορίες για τις ιδιοτροπίες, τις παραξενιές, τις αδυναμίες ή και τις κακίες τους υπάρχουν πολλές. Θεωρούμε όμως τουλάχιστον άκομψο, αν όχι εξαιρετικά αχάριστο και βαθιά αγενές για έναν σχετικά νέο ηθοποιό να μοιράζεται τόσο απλά, σε ένα κουτσομπολίστικο διάλογο, προσωπικές μαρτυρίες που αμαυρώνουν την μνήμη ενός κινηματογραφικού θρύλου.
Η Νταϊάν Κρούγκερ ρωτήθηκε από το Buzzfeed για ποια ήταν η χειρότερη συνεργασία της με συμπρωταγωνιστή, μία συμπληγάδα που οι περισσότεροι σταρ έχουν μάθει να αποφεύγουν με ευελιξία και τακτ. Εκείνη αποφάσισε ότι θα απαντήσει με ειλικρίνεια. Και θα κατονομάσει. Και θα περιγράψει με λεπτομέρειες το γιατί. Μόνο που αυτή της η αφήγηση μοιάζει να γυρίζει μπούμερανγκ. Ο,τι κι αν ήταν ο Πίτερ Ο' Τουλ, εκείνη μοιάζει στο τέλος της ιστορίας της πιο μικρή κι ασήμαντη και αδιάκριτη (το «τώρα πέθανε, οπότε μπορώ να τα πω» μιλάει από μόνο του για την χοντροκοπιά της δήλωσης).
Διαβάστε ακόμη: Πίτερ Ο' Τουλ: Μια ζωή φτιαγμένη από άμμο, αλκοόλ και σονέτα του Σαίξπηρ
«Ξέρετε ποιος δεν ήταν καθόλου ευχάριστος; Ο Πίτερ Ο' Τουλ. Η συνεργασία μας ήταν απαίσια. Τώρα πέθανε οπότε μπορώ να τα πω. Ηταν ένα μεθύστακας ο Πίτερ Ο' Τουλ. Και είχε έναν μικρό ρόλο στην «Τροία», ένα γύρισμα δύο ημερών, αλλά ήταν ο Πίτερ Ο' Τουλ και ήθελε να το ξέρουμε όλοι ότι ήταν ο Πίτερ Ο' Τουλ. Και δεν μπορούσε να ανέβει τα σκαλιά της μαρμάρινης σκάλας που έπρεπε να ανέβει. Ημασταν σ' ένα σκηνικό με μία σκάλα, δεν ξέρω, 100 σκαλιών; Κι όλοι νομίζαμε ότι θα πεθάνει εκείνη την ώρα και στιγμή. Γιατί ήταν 45 βαθμοί και 100 σκαλιά. Κι εκείνος ήταν πολύ γέρος και πολύ μεθυσμένος...»
Και πάλι: οι δαίμονες του Πίτερ Ο' Τουλ, λίγο πολύ, γνωστοί. Τι κερδίζει κάποιος όμως παραθέτοντας μία τέτοια μνήμη; Μειώνει τη δική του αξία. Και μόνο.
Διαβάστε ακόμα:
