Η Σελίν Σονγκ, η σκηνοθέτις του υποψήφιου για Oσκαρ «Περασμένες Ζωές», δεν μάσησε τα λόγια της σε πρόσφατη συζήτηση στο Southampton Playhouse με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Ερικ Κον, όταν τέθηκε το ζήτημα της εξαφάνισης των ρομαντικών κομεντί από τον σύγχρονο κινηματογράφο.
Αν και η νέα της ταινία, «Ταιριάζουμε;», δεν ανήκει ξεκάθαρα στο είδος, η Σονγκ τοποθετήθηκε με πάθος για το πώς το ρομαντικό σινεμά έχει περάσει στο περιθώριο εξαιτίας χρόνιων προκαταλήψεων. Η ίδια κατηγόρησε ευθέως την πατριαρχική απαξίωση: «Υπήρξε μια υποτίμηση του είδους μέσα από τον χαρακτηρισμό του ως “chick flick”. Αυτό λέγεται συχνά λες και δεν είναι σοβαρές ταινίες. Και αυτό είναι λυπηρό από πολλές απόψεις. Γιατί, στην ουσία, λες ότι οι γυναίκες δεν είναι σοβαροί άνθρωποι.»
Η παρέμβαση της Σονγκ άνοιξε ξανά έναν παλιό και πάντα επίκαιρο διάλογο γύρω από την αξία και την αντιμετώπιση των ρομαντικών κομεντί στη βιομηχανία. Ωστόσο, το να αποδίδεται αποκλειστικά η παρακμή τους στη μισογυνία ίσως είναι μια υπεραπλούστευση.
Διαβάστε ακόμα: Η Σελιν Σονγκ πάει από τις ρομαντικές κομεντί στο... gaming
Το είδος γνώρισε τεράστια άνθηση τη δεκαετία του ’80 και του ’90 με επιτυχίες όπως «Pretty Woman», «Notting Hill» και «Οταν ο Χάρι Γνώρισε την Σάλι». Οι ταινίες αυτές δεν αντιμετωπίζονταν ως «ελαφριές», το κοινό τις αγκάλιασε, και το box office τις επιβεβαίωσε. Η αγάπη για τις ρομαντικές κομεντί δεν χάθηκε λόγω μισογυνίας· χάθηκε γιατί οι ίδιες οι ταινίες σταμάτησαν να εκπλήσσουν. Η φόρμουλα έγινε προβλέψιμη, τα σενάρια πιο πρόχειρα, και τα στούντιο επέλεξαν την ευκολία του κλισέ αντί για την εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Ενας ακόμα σημαντικός παράγοντας ήταν η άνοδος του streaming. Οι ρομαντικές κομεντί δεν εξαφανίστηκαν, απλώς άλλαξαν πλατφόρμα. Στο Netflix, σειρές όπως To «All the Boys I’ve Loved Before» απέδειξαν πως υπάρχει ακόμα ζήτηση για ρομαντικές ιστορίες, αρκεί να προσαρμόζονται στα γούστα ενός νεότερου, ψηφιακού κοινού: πιο αποσπασματικές, με λιγότερη θεατρικότητα και ταχύτερη αφήγηση.
Η Σονγκ, με την ειλικρίνειά της, μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε την υποτίμηση των γυναικείων ιστοριών στην κινηματογραφική βιομηχανία. Ωστόσο, για να αναβιώσει πραγματικά το είδος, δεν αρκεί μόνο η πολιτιστική αποκατάσταση, χρειάζεται και αφηγηματική ανανέωση. Γιατί η αγάπη μπορεί να είναι διαχρονική, αλλά στο Χόλιγουντ του σήμερα, χρειάζεται και να αποδίδει στα ταμεία.