Υπάρχουν φορές που βρίσκεσαι σε ένα από τα μεγάλα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και με το που βλέπεις μια ταινία είσαι σίγουρος πως αυτή θα είναι και η νικήτρια του μεγάλου βραβείου της διοργάνωσης.
Εγινε πέρσι με το που είδαμε το «Pieta» του Κιμ Κι Ντουκ, έγινε στις Κάννες φέτος με το που είδαμε τη «Ζωή της Αντέλ», έχει συμβεί και στο παρελθόν, στο Βερολίνο με το «O Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει» των αδερφών Ταβιάνι, στις Κάννες με το «O Θείος Μπούνμι και οι Προηγούμενες Ζωές του» του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν.
Καθε φορά αυτό που παίζει ρόλο είναι οι συγκυρίες, το ζητούμενο ενός φεστιβάλ, το όνομα του δημιουργού που υπογράφει την ταινία και η αίσθηση μιας ταινίας που θα άξιζε να μπει στη μεγάλη λίστα όσων έχουν κερδίσει Χρυσό Φοίνικα, Λέοντα και Αρκτο μέσα στα χρόνια.
Φέτος, δεν συμβαίνει το ίδιο.
Μετά και την ολοκλήρωση του διαγωνιστικού προγράμματος του 70ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, η μόνη σταθερά σε σχέση με τα βραβεία είναι πως το «Stray Dogs» του Τσάι Μινγκ Λιανγκ που είχε φτάσει εδώ ως φαβορί για τον Χρυσό Λέοντα παραμένει και ο πιο ισχυρός διεκδικητής του.
Stray Dogs του Τσάι Μινγκ Λιάνγκ
Οι λόγοι είναι προφανείς. Ο Τσάι Μινγκ Λιανγκ είναι αγαπημένος σκηνοθέτης της Βενετίας (έχει κερδίσει ξανά το Χρυσό Λέοντα για το «Vive L' Amour» το 1994), η ταινία είναι μια hardcore ποιητική ωδή πάνω στη φτώχεια, την ανεργία και τη μοναξιά, η εμμονή της Βενετίας με το ασιατικό σινεμά θα δικαιωθεί για ακόμη μια φορά και αν ισχύει (όπως δήλωσε ο ίδιος ο Τσάι Μινγκ Λιανγκ στο Flix) πως αυτή είναι η τελευταία του ταινία, τότε ο Χρυσός Λέοντας έχει μόνο ένα προορισμό.
The Wind Rises του Χαγιάο Μιγιαζάκι
Ωστόσω τελευταία ταινία είναι και το «The Wind Rises» του Χαγιάο Μιγιαζάκι που εκτός από ένα αριστούργημα είναι και η μοναδική ευκαιρία για κάποιο μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ να του δώσει την ύστατη διάκριση (το μεγαλύτερο βραβείο σε ευρωπαϊκό φεστιβάλ ήταν η Αρυγρή Αρκτος για το «Spirited Away» το 2001) και να υποκλιθεί - για τελευταία φορά; - στο μεγαλείο του, αφού ο ίδιος δήλωσε πως αποχωρεί από το σινεμά στην πιο δυσάρεστη είδηση που μάθαμε κατά τη διάρκεια του 70ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
The Police Officer's Wife του Φιλιπ Γκρένινγκ
Από την πρώτη στιγμή που είδαμε το «The Police Officer's Wife», ήμασταν σίγουροι πως το τρίωρο φιλμ του Γερμανού Φίλιπ Γκρένινγκ δεν μπορούσε να φύγει από τη Βενετία χωρίς βραβείο. Οχι μόνο επειδή συζητήθηκε και δίχασε (κυρίως για τη φόρμα του και τα 60 κεφάλαια από τα οποία αποτελείται), αλλά γιατί υπήρξε και μια από αυτές τις ταινίες που μέσα στις μέρες του Φεστιβάλ ωρίμασε στα μάτια των πρώτων θεατών της ως μια πραγματικά δυνατή ιστορία γύρω από την ενδοοικογενειακή βία ιδωμένη μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού.
Φυσικά, η ταινία που συζητήθηκε περισσότερο, δίχασε και ενθουσίασε το φεστιβάλ ήταν η δεύτερη στη σειρά που ασχολήθηκε με την ενδοοικογενειακή βία και είναι και αυτή που βρίσκεται ψηλά στις προβλέψεις για μεγάλο βραβείο και αυτή δεν είναι άλλη από το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, που ήδη μετράει μικρότερα βραβεία στη διοργάνωση και το μεγαλύτερο word of mouth από όλες τις ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος.
Εκτός από τον ανδρικό ρόλο στον Θέμη Πάνου που ήδη από την πρώτη προβολή της ταινίας υπήρξε το φαβορί, δεν αποκλείεται η κριτική επιτροπή του 70ού Διεθνούς Φεστιβάλ της Βενετίας να χαρίσει και ένα δεύτερο βραβείο στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά, συνεχίζοντας με επιμονή την παράδοση των ελληνικών ταινιών που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό πρόγραμμα της Μόστρας και φεύγουν με βραβείο (βλ. «Attenberg» και «Αλπεις».
Στο γυναικείο ρόλο, ο συναγωνισμός είναι επίσης ανύπαρκτος μπροστά στο μεγαλείο της Τζούντι Ντεντς που στο «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς οδεύει ολοταχώς για τα Οσκαρ και δεν έχει κανένα λόγο να μην ξεκινήσει την καριέρα των βραβεύσεων από τη Βενετία, αλλά και να «βολέψει» το υπέροχο φιλμ του Φρίαρς που ενώ βρίσκεται πρώτο στις προτιμήσεις των κριτικών και του κοινού ίσως παραείναι «ελαφρύ» για το βάρος ενός Χρυσού Λέοντα.
Under the Skin του Τζόναθαν Γκλέιζερ
Οπως, αντίστοιχα, υπερβολικά «βαρύ» μπορεί να είναι και το ambient «Under the Skin» του Τζόναθαν Γκλέιζερ, o οποίος δεν αποκλείεται να φύγει με ένα βραβείο σκηνοθεσίας σε μια κατηγορία ωστόσο που θα μπορούσαν να παίξουν σχεδόν όλοι οι σκηνοθέτες του διαγωνιστικού προγράμματος, ανάμεσα τους και οι δύο γυναίκες δημιουργοί, η Εμα Ντάντε με «Via Castellana Bandiera» το και η Κέλι Ράιχαρντ με το «Night Moves», που όμως μοιάζουν να έχουν τις λιγότερες πιθανότητες για βράβευση.
Joe του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
Από τις υπόλοιπες ταινίες - και επαναλαμβάνοντας πως όπως σε κάθε Φεστιβάλ όλα είναι πιθανά - βραβεία θα μπορούσαν να πάνε στο «Joe» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, στο «L'Intrepido» του Τζιάνι Αμέλιο (την μοναδική ίσως ιταλική ταινία που θα κερδίσει καποιο βραβείο μαζί με το «Sacro GRA» του Τζιανφράκο Ρόσι που συζητείται αρκετά), στο «The Unknown Known» του Ερολ Μόρις και το «Tracks» του Τζον Κάραν - για το τελευταίο ειδικά αν ο Μπερτολούτσι θυμηθεί τις μέρες που γύριζε το «Τσάι στη Σαχάρα».
Οι αδύναμες συμμετοχές των Αμός Γκιτάι («Ana Arabia»), Φιλίπ Γκαρέλ («Jealousie») και Πίτερ Λάντεσμαν («Parkland») και ο παρηκμασμένος Τέρι Γκίλιαμ με το «The Zero Theorem», αναμένεται απλώς να δούμε αν εντυπωσιάσαν για κάποιον οποιονδήποτε λόγο την επιτροπή.
Tom at the Farm του Ξαβιέ Ντολάν
Και κάπως έτσι φτάνουμε και στις δύο ιδιάζουσες «περιπτώσεις» του διαγωνιστικού προγράμματος: στο «Child of God» του Τζέιμς Φράνκο και το «Tom at the Farm» του Ξαβιέ Ντολάν.
Ο δεύτερος είναι πιο πιθανό να φύγει με κάποιο μεγάλο βραβείο, αφού για πρώτη φορά στην σύντομη αλλά υπερπαραγωγική καριέρα του (αυτή είναι η τέταρτη του ταινία και είναι μόλις 24 ετών) εντυπωσίασε με μια ωριμότητα που δεν είχε δείξει μέχρι σήμερα (συν η φήμη πως ο Μπερτολούτσι ξετρελάθηκε με την ταινία και το ήδη βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου), ενώ ο Φράνκο υπέγραψε την καλύτερη ταινία της καριέρας του - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό σε μια σειρά από σκηνοθετικές απόπειρες μετριότητας και ελάχιστου ενδιαφέροντος.
Επαναλαμβάνοντας την απορία μας γιατί το «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν και το «Moebius» του Κιμ Κι Ντουκ (περσινού νικητή του Χρυσού Λέοντα) δεν βρήκαν θέση στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, απλά ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το απόγευμα του Σαββάτου 7 Σεπτεμβρίου όταν πια θα γνωρίζουμε τις βουλές της επιτροπής του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι για τα βραβεία της εορταστικής επετείου των 70 χρόνων του παλιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ στον κόσμο.
