Σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στον Aιζακ Φέλντμπεργκ για το Letterboxd, ο Αρι Αστερ μοιράστηκε τον προβληματισμό του για το πώς η τεχνολογία δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως εργαλείο, αλλά ως κάτι σχεδόν θεϊκό:«Αν μιλήσεις με μηχανικούς ή τους ανθρώπους που φέρνουν την ΑΙ στον κόσμο, δεν σου μιλούν σαν να πρόκειται για μια τεχνολογία. Μιλούν σαν να πρόκειται για θεότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά. «Μιλούν σαν μαθητές. Λατρευτικά. Αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο», πρόσθεσε.
Διαβάστε ακόμη: Ο Αρι Αστερ θέλει να κάνει ταινίες για «απαίσια πράγματα και καταστάσεις»
Σε συνέχεια της συζήτησης δε, ο Αστερ ανέφερε τον προβληματισμό που εξέφρασε ο ΜακΛάουν μέσω του έργου του: «Είναι η τεχνολογία προέκταση του εαυτού μας ή εμείς προέκταση εκείνης; Ή μήπως υπάρχουμε για να τη φέρουμε στην ύπαρξη;». Στη συνέχεια, μιλώντας για βίντεο και γενικότερο περιεχόμενο που παράγεται μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης, σχολίασε πως το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι… ότι δεν μοιάζουν με τις disturbing εικόνες τις οποίες αρχικά παρήγαγε το AI: «Δεν είναι τόσο αλλόκοτα όσο θα ήθελα. Μοιάζουν με την κανονική ζωή. Κι αυτό λέει πολλά για την ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε σε οτιδήποτε παράξενο. Οσο περισσότερο ζούμε μέσα σ’ αυτό, τόσο πιο φυσιολογικό μάς φαίνεται. Κι αυτό είναι τρομακτικό».
Στιγμιότυπο από το «Eddington»
Οπως εξήγησε, όλες οι παραπάνω σκέψεις επηρέασαν και το νέο του φιλμ, «Eddington», που γυρίστηκε με χρονικό σημείο αναφοράς το 2020, ωστόσο όπως δηλώνει ο ίδιος: «αισθάνομαι ότι μιλά περισσότερο για το 2025». «Ολοι οι χαρακτήρες είναι κατά κάποιον τρόπο cyborgs, όπως κι εμείς. Oσο φτιάχναμε την ταινία, τη φώναζα “Screens: The Movie” [...] Σε κάθε σκηνή, ρωτούσαμε: υπάρχει τρόπος να εντάξουμε μια οθόνη εδώ; Οι οθόνες είναι παντού πλέον, δεν τις προσέχουμε καν. Ηθελα να τονίσω πόσο παράξενο είναι αυτό», ανέφερε κλείνοντας.