Την Παρασκευή 11 Απριλίου, οι κρατούμενοι του Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλού Ι, έζησαν μία ξεχωριστή (κινηματογραφική) εμπειρία, καθώς η πολυβραβευμένη ταινία «Arcadia» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζώη και σενάριο του ιδίου και της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, προβλήθηκε στο πλαίσιο των πολιτιστικών δράσεων του καταστήματος. Ακολούθησε μία ζωντανή, ουσιαστική συζήτηση με τους συντελεστές της ταινίας - τον σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές, Βαγγέλη Μουρίκη και Αγγελική Παπούλια.
Διαβάστε ακόμη: «Ηλέκτρα 7»: Ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της σύμπραξης Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Η συζήτηση μεταξύ κρατουμένων και συντελεστών διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες. Οι συμμετέχοντες σχολίασαν θετικά, μεταξύ άλλων, το σενάριο και την πλοκή, τις ερμηνείες των ηθοποιών, τη φωτογραφία, τη μουσική επένδυση της ταινίας κ.ά., ενώ έγιναν πολλές ερωτήσεις τόσο στην Αγγελική Παπούλια, όσο και στον Βαγγέλη Μουρίκη για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισαν τους ρόλους τους και, γενικότερα, για την τέχνη της υποκριτικής.
Η παραπάνω συνάντηση δεν αποτέλεσε μία ακόμη, by-the-book προβολή στο πλαίσιο των πολιτειακών δράσεων που ενίοτε πραγματοποιούνται για τους κρατούμενους. Αντ' αυτού κατάφερε να λειτουργήσει ως κάτι σαφώς μεγαλύτερο, αναδεικνύοντας την καθαρτική, και θεραπευτική δύναμη της τέχνης. Οπως άλλωστε τόνισαν οι αρμόδιοι κοινωνιολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, Ουίλιαμ Αλοσκόφης και Αθανάσιος Ζαγοράκης, η επαφή με το σινεμά, ειδικά όταν συνοδεύεται από προσωπική επικοινωνία με τους δημιουργούς, λειτουργεί ενισχυτικά στην αυτοέκφραση, στην ψυχική τόνωση και στην καλλιέργεια εσωτερικών εργαλείων που δύνανται να λειτουργήσουν ως πολύτιμα εφόδια κατά την επανένταξη των κρατουμένων.
Στιγμιότυπα από την ταινία
Χωρίς ίχνος επιτηδευμένου συναισθηματισμού, ας λειτουργήσει η παραπάνω αφορμή - και - σαν μία καίρια υπενθύμιση για το ότι ο πολιτισμός δεν είναι προνόμιο, αλλά ανάγκη. Το «Arcadia» δεν προβλήθηκε απλώς σε έναν ασυνήθιστο χώρο. Εντός του σωφρονιστικού περιβάλλοντος, επιβεβαίωσε στην πράξη την αξία του κινηματογράφου ως εργαλείου διαλόγου, στοχασμού και σύνδεσης, δίνοντας αφορμή για ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων και αποδεικνύοντας συγχρόνως ότι το σινεμά μπορεί να έχει και άμεσο κοινωνικό αντίκτυπο.